Τον τελευταίο χρόνο µάλιστα, εκτός από τις ευνοϊκές συνθήκες για την καλλιέργεια, έχει γίνει αρκετή δουλειά, κυρίως από τη ∆ιεπαγγελµατική Οργάνωση του Βάµβακος, προς την κατεύθυνση της ανασυγκρότησης του κλάδου, µε έµφαση τόσο στη διαφοροποίηση και βελτίωση της ποιότητας, όσο και στη διαδικασία αλλαγής των όρων εµπορευσιµότητας του προϊόντος.
Η ποιότητα «δείχνει» την τιµή
Οι τελευταίες πληροφορίες θέλουν τη διαδικασία των προπωλήσεων µε ευθύνη των ίδιων των παραγωγών να τίθεται σε µαζική εφαρµογή, αλλάζοντας άρδην τους όρους οικονοµικής διαχείρισης του προϊόντος. Πιο συγκεκριµένα, εφόσον προχωρήσει, όπως αναµένεται, ο αντίστοιχος σχεδιασµός, οι παραγωγοί θα µπορούν καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου να «κλείνουν» σταδιακά ποσότητες, αγοράζοντας αντίστοιχα συµβόλαια µελλοντικής εκπλήρωσης, όπως συµβαίνει εδώ και χρόνια σε άλλες ανεπτυγµένες αγορές.
Ένα είδος προπωλήσεων, όχι βέβαια αυτής της µορφής, δοκίµασαν τον περασµένο χρόνο κάποιες από τις υπάρχουσες Οµάδες Παραγωγών, σε συνεργασία µε συγκεκριµένες εκκοκκιστικές επιχειρήσεις, όπως για παράδειγµα τα Θρακικά Εκκοκκιστήρια (Κουρούδης). Η εµπειρία λέει ότι το πείραµα πέτυχε και οι παραγωγοί που υιοθέτησαν αυτή την τακτική, βρέθηκαν να αποκοµίζουν τιµή για το σύσπορο µέχρι και 20% υψηλότερη απ’ αυτή που κατέγραψαν οι παραδοσιακές πωλήσεις. Για να τρέξουν βέβαια τα συµβόλαια µελλοντικής εκπλήρωσης, µε βάση τις υπάρχουσες προετοιµασίες, θα πρέπει η παραγωγή να ακολουθεί συγκεκριµένες προδιαγραφές και να κατηγοριοποιείται βάσει συγκεκριµένων χαρακτηριστικών (απόδοση ίνας, λευκότητα, αντοχή, υγρασία κ.ά.). Αυτό σηµαίνει ότι η υποστήριξη της καλλιέργειας θα πρέπει να κινείται εξαρχής βάσει συγκεκριµένου κώδικα ολοκληρωµένης διαχείρισης και να έχει αναφορά σε ποικιλίες, των οποίων η εµπορευσιµότητα είναι αναγνωρισµένη διεθνώς.
