Πρόκειται για την Αιγιαλεία, την οποία ο Έλληνας περιηγητής και γεωγράφος του 2ου αι. μ.Χ. Παυσανίας χαρακτηρίζει κατάλληλη για τη φύτευση αμπέλου. Κι αυτό καθώς βρίσκεται ανάμεσα στις ελάχιστες περιοχές στον ελλαδικό χώρο με έκθεση σε ψυχρούς βόρειους ανέμους, κάτι που ευνοεί ιδιαίτερα την αμπελοκαλλιέργεια σε θερμές χώρες, όπως η Ελλάδα.
«Η δημιουργία του Τετράμυθου αποτέλεσε τη φυσική εξέλιξη της αδιάκοπης αμπελοκαλλιέργειας και οινοποίησης για σειρά γενεών», αφηγείται ο συνιδιοκτήτης της εταιρείας Αρίστος Σπανός. Συγκεκριμένα, «η δημιουργία του Τετράμυθου ήταν ουσιαστικά η προσπάθεια επώνυμης αξιοποίησης όλης της παραγωγής, μιας και μεγάλο μέρος της επωλείτο ως σταφύλι για σειρά δεκαετιών σε κοντινά οινοποιεία», υπογραμμίζει.
Χιλιάδες επισκέπτες το χρόνο Το 1998 στο μικρό οινοποιείο, που βρισκόταν δίπλα στους ομώνυμους ξενώνες των αδερφών Αριστείδη και Στάθη Σπανού, παρήχθησαν και κυκλοφόρησαν οι πρώτες φιάλες του βιολογικού ροδίτη. Στη συνέχεια, το 2004 ένα μεγαλύτερο και σύγχρονο οινοποιείο κατασκευάζεται πάνω στον οδικό άξονα που οδηγεί στα Καλάβρυτα και στο χιονοδρομικό κέντρο με σαφή οινοτουριστική κατεύθυνση. Μάλιστα, το οινοποιείο είναι επισκέψιμο όλο το χρόνο και χιλιάδες άτομα περνούν το κατώφλι του κάθε χρονιά.
«Οι αμπελώνες καλλιεργούνται βιολογικά από το 1997, καθώς θεωρούμε ότι το terroir μιας ζώνης εκφράζεται καλύτερα από αμπελώνες βιολογικής καλλιέργειας σε συνδυασμό με τις ήπιες παρεμβάσεις στο οινοποιείο», επισημαίνει ο κ. Σπανός, τονίζοντας ότι «η πιστοποίηση του ΄97 δεν άλλαξε σε τίποτα τον παραδοσιακό τρόπο αμπελοκαλλιέργειας, ο οποίος συνεχίζεται ως σήμερα». «Οι προσπάθειές μας εστιάζονται στην παραγωγή natural wines (φυσικών κρασιών) ή πιο δόκιμα «βιολογικών κρασιών ήπιων παρεμβάσεων», -παρότι είναι ο πιο δύσκολος δρόμος-, καθώς συνήθως τα επιτυχημένα φυσικά κρασιά έχουν ένα πιο φιλικό χαρακτήρα και η πόση τους είναι πραγματικά απολαυστική», προσθέτει ο κ. Σπανός
Πιο αναλυτικά, οι αμπελώνες αποτελούν ένα μοναδικό κλειστό οικοσύστημα, μακριά από υπόγεια ύδατα και δρόμους, με ελάχιστες εισροές γίδινης κοπριάς από γειτονικά μαντριά, φύκη του Κορινθιακού και φυτοπροστασία μόνο με θειάφι, σε υψόμετρα από 650 έως 1.050 μέτρα. Οι περισσότεροι εξ αυτών είναι διαμορφωμένοι σε παραδοσιακό κυπελλοειδές σχήμα
Από το όνομα της περιοχής, όπου βρίσκονται οι αμπελώνες, πήρε το όνομά του και ο «Τετράμυθος». Η συγκεκριμένη ονομασία προέρχεται από το φυτό τετράμυθος ή τετραμυθιά (είδος άγριας αχλαδιάς), όπου φύεται σε αφθονία στη συγκεκριμένη περιοχή. Τα δύο συνθετικά της λέξης τετράμυθος αποτελούν παρακαταθήκες του ελληνικού λεξιλογίου στις λατινογενείς γλώσσες κάνοντας προσιτή την ονομασία σχεδόν σε όλες τις γλώσσες
Γενικότερα, οι αμπελώνες της Αιγιαλείας χαρακτηρίζονται από: μεγάλα υψόμετρα, εγγύτητα με τη θάλασσα, βορεινή έκθεση, δροσερά και ξηρά καλοκαίρια, ικανοποιητικές βροχοπτώσεις, υψηλές φυσικές οξύτητες, εδαφολογική πολυπλοκότητα και διαφορετικά μικροκλίματα που καθιστούν ικανή την επιτυχή φύτευση πολλών ποικιλιών
Καινοτομία βασισμένη στην παράδοση Αντίστοιχα, «στο οινοποιείο οι παρεμβάσεις είναι ήπιες και σε ένα πλαίσιο αυτοδέσμευσης με πολύ αυστηρότερα κριτήρια από αυτά των βιολογικών οίνων», υπογραμμίζει ο κ. Σπανός, συμπληρώνοντας ότι «η προσπάθειά μας είναι να φέρουμε την αίσθηση του τόπου σε κάθε φιάλη κρασιού κάτι που στα λευκά κρασιά είναι εύκολα αντιληπτό με την έντονη ορυκτότητα και στα κόκκινα με τον φινετσάτο, δροσερό και αέρινο χαρακτήρα. Τα τελευταία χρόνια είμαστε προσανατολισμένοι στην διερεύνυση των παραδοσιακών τοπικών τεχνικών οινοποίησης (innovation based in tradition)»
«Η αναγνωρισιμότητα, ο χαρακτήρας και η ταυτότητα του οινοποιείου είναι άμεσα εξαρτημένες με τις τοπικές ποικιλίες», απαντάει ο κ. Σπανός σε ερώτησή μας για τη σημασία της αναβίωσης μίας τοπικής ποικιλίας για ένα οινοποιείο. Και συνεχίζει: «Κρασιά που μπορούν να προσελκύσουν καταναλωτές από όλο τον κόσμο, με έκφραση ελληνικότητας κόντρα στις παγκοσμιοποιημένες ομοιογενείς γεύσεις, μπορούν να παραχθούν κυρίως από τις τοπικές ποικιλίες
Σε περίπτωση που μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε κάποιες από αυτές με παραγωγή ενδιαφερόντων και εναλλακτικών προϊόντων, μόνο κερδισμένοι μπορεί να είναι, η περιοχή, το οινοποιείο και η χώρα. Μάλιστα, η συγκυρία στην παγκόσμια αγορά κρασιού είναι θετικότερη από ποτέ για τέτοιου τύπου κρασιά»
Μεγάλη η αποδοχή για το Μαύρο Καλαβρυτινό Όσον αφορά το Μαύρο Καλαβρυτινό, «μας έχει διδάξει την υπομονή», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Σπανός. καθώς «είναι δύσκολη ποικιλία, που εμφανίζει αρκετά προβλήματα, δίνει ένα κρασί που αρχικά είναι αρνητικό, το οποίο, όμως, σιγά-σιγά ομορφαίνει. Μάλιστα, η αποδοχή του κυρίως στην Βόρεια Αμερική είναι μεγάλη και τα τελευταία δύο χρόνια άρχισαν να το πίνουν και οι Έλληνες. Ένα κρασί με κόκκινο ρουμπινί χρώμα και όχι μαύρο χωρίς βαρέλι και στιβαρές ταννίνες ήταν κάτι ξένο για τα συμπυκνωμένα μοντέρνα ελληνικά κόκκινα κρασιά».
Ανακαλύπτουν τη ρετσίνα Όλο και περισσότερους φίλους στο εξωτερικό κερδίζει ένας σημαντικός αριθμός εξαιρετικών οίνων ρετσίνας, λέει στο «WT» ο οινοποιός Αρίστος Σπανός.
«Η ρετσίνα είναι µία από τις ελάχιστες ονοµασίες κατά παράδοση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει ισχυρή αναγνωρισιµότητα και όσο και να ακούγεται παράξενο έχει πολλές συµπάθειες εκτός Ελλάδος», σηµειώνει ο κ. Σπανός, ο οποίος έχει συµβάλει στην αναγέννηση της ρετσίνας.
Σύµφωνα µε τον ίδιο, «οι προοπτικές είναι εξαιρετικές για το µέλλον στις διεθνείς αγορές ενώ θα πρέπει να κάνουµε κάτι για το rebranding στην εσωτερική αγορά».
«Όλα τα μέσα παλαίωσης μπορεί να οδηγήσουν σε εξαιρετικά κρασιά» Τις ξύλινες δεξαμενές ή τα βαρέλια μεγάλης χωρητικότητας προτιμά για την αποθήκευση των οίνων ο κ. Αρίστος Σπανός, συνιδιοκτήτης του Τετράμυθου, ενώ και «ο πηλός, τον οποίο χρησιμοποιούμε για σειρά ετών μας δίνει πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα», επισημαίνει. Σύμφωνα με τον ίδιο, εξαιρετικά κρασιά μπορούμε να δοκιμάσουμε αποθηκευμένα ή παλαιωμένα σε όλα τα μέσα (ανοξείδωτος χάλυβας, ξύλο, πυλός, τσιμέντο). «Η ύπαρξη όλων των παραπάνω τύπων αποθήκευσης οίνων (παραδοσιακοί και σύγχρονοι) δίνουν στον οινολόγο-οινοποιό τη δυνατότητα να βρει το ιδανικό μέσο για το κρασί του ή και για την ποικιλία του», τονίζει ο κ. Σπανός, προσθέτοντας ότι «πολλά από τα σπουδαιότερα κρασιά του κόσμου οινοποιούνται σε τσιμεντένιες και μεγάλες ξύλινες δεξαμενές». Βέβαια, στην Ελλάδα -πλην λίγων εξαιρέσεων- είναι μονοδιάστατος ο χαρακτήρας βασισμένος κυρίως σε ανοξείδωτο χάλυβα, εναλλακτικά δρυός και βαρέλια μικρής χωρητικότητας
Επόμενος σταθμός για τον Τετράμυθο είναι «η παραγωγή ενός μεγάλου κρασιού παραδοσιακής τεχνικής, που αναμένεται να κυκλοφορήσει σε 5-6 χρόνια», λέει στο «WT» ο κ. Σπανός.
Σε αρκετά πρώιµο στάδιο, µε τη συγκαλλιέργεια και την παράλληλη ανάπτυξη δένδρων, βρίσκεται η παραγωγή ενός µεγάλου κρασιού παραδοσιακής τεχνικής, που σχεδιάζει ο Τετράµυθος
Από το περιοδικό Wine Trails Μαρτίου 2015
«Η δημιουργία του Τετράμυθου αποτέλεσε τη φυσική εξέλιξη της αδιάκοπης αμπελοκαλλιέργειας και οινοποίησης για σειρά γενεών», αφηγείται ο συνιδιοκτήτης της εταιρείας Αρίστος Σπανός. Συγκεκριμένα, «η δημιουργία του Τετράμυθου ήταν ουσιαστικά η προσπάθεια επώνυμης αξιοποίησης όλης της παραγωγής, μιας και μεγάλο μέρος της επωλείτο ως σταφύλι για σειρά δεκαετιών σε κοντινά οινοποιεία», υπογραμμίζει.
Χιλιάδες επισκέπτες το χρόνο Το 1998 στο μικρό οινοποιείο, που βρισκόταν δίπλα στους ομώνυμους ξενώνες των αδερφών Αριστείδη και Στάθη Σπανού, παρήχθησαν και κυκλοφόρησαν οι πρώτες φιάλες του βιολογικού ροδίτη. Στη συνέχεια, το 2004 ένα μεγαλύτερο και σύγχρονο οινοποιείο κατασκευάζεται πάνω στον οδικό άξονα που οδηγεί στα Καλάβρυτα και στο χιονοδρομικό κέντρο με σαφή οινοτουριστική κατεύθυνση. Μάλιστα, το οινοποιείο είναι επισκέψιμο όλο το χρόνο και χιλιάδες άτομα περνούν το κατώφλι του κάθε χρονιά.
«Οι αμπελώνες καλλιεργούνται βιολογικά από το 1997, καθώς θεωρούμε ότι το terroir μιας ζώνης εκφράζεται καλύτερα από αμπελώνες βιολογικής καλλιέργειας σε συνδυασμό με τις ήπιες παρεμβάσεις στο οινοποιείο», επισημαίνει ο κ. Σπανός, τονίζοντας ότι «η πιστοποίηση του ΄97 δεν άλλαξε σε τίποτα τον παραδοσιακό τρόπο αμπελοκαλλιέργειας, ο οποίος συνεχίζεται ως σήμερα». «Οι προσπάθειές μας εστιάζονται στην παραγωγή natural wines (φυσικών κρασιών) ή πιο δόκιμα «βιολογικών κρασιών ήπιων παρεμβάσεων», -παρότι είναι ο πιο δύσκολος δρόμος-, καθώς συνήθως τα επιτυχημένα φυσικά κρασιά έχουν ένα πιο φιλικό χαρακτήρα και η πόση τους είναι πραγματικά απολαυστική», προσθέτει ο κ. Σπανός
Πιο αναλυτικά, οι αμπελώνες αποτελούν ένα μοναδικό κλειστό οικοσύστημα, μακριά από υπόγεια ύδατα και δρόμους, με ελάχιστες εισροές γίδινης κοπριάς από γειτονικά μαντριά, φύκη του Κορινθιακού και φυτοπροστασία μόνο με θειάφι, σε υψόμετρα από 650 έως 1.050 μέτρα. Οι περισσότεροι εξ αυτών είναι διαμορφωμένοι σε παραδοσιακό κυπελλοειδές σχήμα
Από το όνομα της περιοχής, όπου βρίσκονται οι αμπελώνες, πήρε το όνομά του και ο «Τετράμυθος». Η συγκεκριμένη ονομασία προέρχεται από το φυτό τετράμυθος ή τετραμυθιά (είδος άγριας αχλαδιάς), όπου φύεται σε αφθονία στη συγκεκριμένη περιοχή. Τα δύο συνθετικά της λέξης τετράμυθος αποτελούν παρακαταθήκες του ελληνικού λεξιλογίου στις λατινογενείς γλώσσες κάνοντας προσιτή την ονομασία σχεδόν σε όλες τις γλώσσες
Γενικότερα, οι αμπελώνες της Αιγιαλείας χαρακτηρίζονται από: μεγάλα υψόμετρα, εγγύτητα με τη θάλασσα, βορεινή έκθεση, δροσερά και ξηρά καλοκαίρια, ικανοποιητικές βροχοπτώσεις, υψηλές φυσικές οξύτητες, εδαφολογική πολυπλοκότητα και διαφορετικά μικροκλίματα που καθιστούν ικανή την επιτυχή φύτευση πολλών ποικιλιών
Καινοτομία βασισμένη στην παράδοση Αντίστοιχα, «στο οινοποιείο οι παρεμβάσεις είναι ήπιες και σε ένα πλαίσιο αυτοδέσμευσης με πολύ αυστηρότερα κριτήρια από αυτά των βιολογικών οίνων», υπογραμμίζει ο κ. Σπανός, συμπληρώνοντας ότι «η προσπάθειά μας είναι να φέρουμε την αίσθηση του τόπου σε κάθε φιάλη κρασιού κάτι που στα λευκά κρασιά είναι εύκολα αντιληπτό με την έντονη ορυκτότητα και στα κόκκινα με τον φινετσάτο, δροσερό και αέρινο χαρακτήρα. Τα τελευταία χρόνια είμαστε προσανατολισμένοι στην διερεύνυση των παραδοσιακών τοπικών τεχνικών οινοποίησης (innovation based in tradition)»
«Η αναγνωρισιμότητα, ο χαρακτήρας και η ταυτότητα του οινοποιείου είναι άμεσα εξαρτημένες με τις τοπικές ποικιλίες», απαντάει ο κ. Σπανός σε ερώτησή μας για τη σημασία της αναβίωσης μίας τοπικής ποικιλίας για ένα οινοποιείο. Και συνεχίζει: «Κρασιά που μπορούν να προσελκύσουν καταναλωτές από όλο τον κόσμο, με έκφραση ελληνικότητας κόντρα στις παγκοσμιοποιημένες ομοιογενείς γεύσεις, μπορούν να παραχθούν κυρίως από τις τοπικές ποικιλίες
Σε περίπτωση που μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε κάποιες από αυτές με παραγωγή ενδιαφερόντων και εναλλακτικών προϊόντων, μόνο κερδισμένοι μπορεί να είναι, η περιοχή, το οινοποιείο και η χώρα. Μάλιστα, η συγκυρία στην παγκόσμια αγορά κρασιού είναι θετικότερη από ποτέ για τέτοιου τύπου κρασιά»
Μεγάλη η αποδοχή για το Μαύρο Καλαβρυτινό Όσον αφορά το Μαύρο Καλαβρυτινό, «μας έχει διδάξει την υπομονή», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Σπανός. καθώς «είναι δύσκολη ποικιλία, που εμφανίζει αρκετά προβλήματα, δίνει ένα κρασί που αρχικά είναι αρνητικό, το οποίο, όμως, σιγά-σιγά ομορφαίνει. Μάλιστα, η αποδοχή του κυρίως στην Βόρεια Αμερική είναι μεγάλη και τα τελευταία δύο χρόνια άρχισαν να το πίνουν και οι Έλληνες. Ένα κρασί με κόκκινο ρουμπινί χρώμα και όχι μαύρο χωρίς βαρέλι και στιβαρές ταννίνες ήταν κάτι ξένο για τα συμπυκνωμένα μοντέρνα ελληνικά κόκκινα κρασιά».
Ανακαλύπτουν τη ρετσίνα Όλο και περισσότερους φίλους στο εξωτερικό κερδίζει ένας σημαντικός αριθμός εξαιρετικών οίνων ρετσίνας, λέει στο «WT» ο οινοποιός Αρίστος Σπανός.
«Η ρετσίνα είναι µία από τις ελάχιστες ονοµασίες κατά παράδοση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει ισχυρή αναγνωρισιµότητα και όσο και να ακούγεται παράξενο έχει πολλές συµπάθειες εκτός Ελλάδος», σηµειώνει ο κ. Σπανός, ο οποίος έχει συµβάλει στην αναγέννηση της ρετσίνας.
Σύµφωνα µε τον ίδιο, «οι προοπτικές είναι εξαιρετικές για το µέλλον στις διεθνείς αγορές ενώ θα πρέπει να κάνουµε κάτι για το rebranding στην εσωτερική αγορά».
«Όλα τα μέσα παλαίωσης μπορεί να οδηγήσουν σε εξαιρετικά κρασιά» Τις ξύλινες δεξαμενές ή τα βαρέλια μεγάλης χωρητικότητας προτιμά για την αποθήκευση των οίνων ο κ. Αρίστος Σπανός, συνιδιοκτήτης του Τετράμυθου, ενώ και «ο πηλός, τον οποίο χρησιμοποιούμε για σειρά ετών μας δίνει πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα», επισημαίνει. Σύμφωνα με τον ίδιο, εξαιρετικά κρασιά μπορούμε να δοκιμάσουμε αποθηκευμένα ή παλαιωμένα σε όλα τα μέσα (ανοξείδωτος χάλυβας, ξύλο, πυλός, τσιμέντο). «Η ύπαρξη όλων των παραπάνω τύπων αποθήκευσης οίνων (παραδοσιακοί και σύγχρονοι) δίνουν στον οινολόγο-οινοποιό τη δυνατότητα να βρει το ιδανικό μέσο για το κρασί του ή και για την ποικιλία του», τονίζει ο κ. Σπανός, προσθέτοντας ότι «πολλά από τα σπουδαιότερα κρασιά του κόσμου οινοποιούνται σε τσιμεντένιες και μεγάλες ξύλινες δεξαμενές». Βέβαια, στην Ελλάδα -πλην λίγων εξαιρέσεων- είναι μονοδιάστατος ο χαρακτήρας βασισμένος κυρίως σε ανοξείδωτο χάλυβα, εναλλακτικά δρυός και βαρέλια μικρής χωρητικότητας
Επόμενος σταθμός για τον Τετράμυθο είναι «η παραγωγή ενός μεγάλου κρασιού παραδοσιακής τεχνικής, που αναμένεται να κυκλοφορήσει σε 5-6 χρόνια», λέει στο «WT» ο κ. Σπανός.
Σε αρκετά πρώιµο στάδιο, µε τη συγκαλλιέργεια και την παράλληλη ανάπτυξη δένδρων, βρίσκεται η παραγωγή ενός µεγάλου κρασιού παραδοσιακής τεχνικής, που σχεδιάζει ο Τετράµυθος
Από το περιοδικό Wine Trails Μαρτίου 2015
