Eκσυγχρονισμός και λαϊκισμός δεν χωράνε μαζί, κύριε Βουλευτά

Το τελευταίο δεκαήµερο για παράδειγµα, σε δύο θέµατα που απαιτούν ιδιαίτερη µελέτη και λεπτό χειρισµό, η σπουδή µε την οποία έσπευσαν να τα προσεγγίσουν οι ιθύνοντες (ορισµένοι εκ των οποίων αυτόκλητοι) δείχνει προχειρότητα, ανευθυνότητα και λαϊκισµό. Ο λόγος για το θέµα που έχει ανακύψει µε τους 2ήµερους και το φόρο στο τσίπουρο, καθώς και για την πολύπαθη υπόθεση της Ελληνικής Βιοµηχανίας Ζάχαρης.

Το πρώτο επανέρχεται ως συνέχεια της πρόσφατης απόφασης του Ευρωπαϊκού ∆ικαστηρίου η οποία ορίζει ότι και το καθεστώς των 2ήµερων αντίκειται στους ευρωπαϊκούς κανόνες και η µειωµένη κατά 50% φορολογία στο εµφιαλωµένο τσίπουρο κινείται εκτός πλαισίου.

∆εν υπάρχει αµφιβολία ότι το Ευρωπαϊκό ∆ικαστήριο έχει δίκιο. Χώρια που... µόνοι µας βγάλαµε τα µάτια µας, αφού το θέµα άνοιξε µετά την προσφυγή των αποσταγµατοποιών (εµφιαλωτές) εναντίων των αµβυκούχων (διήµεροι). Στη σκιά λοιπόν αυτής της απόφασης και πριν καλά - καλά αποκωδικοποιηθούν οι προγραµµατικές δηλώσεις της κυβέρνησης, κάποιοι έσπευσαν να συγκαλέσουν στο υπουργείο Οικονοµικών σύσκεψη για την εξέταση του θέµατος. Σηµειωτέον ότι η πρωτοβουλία ανήκε σε τοπικούς βουλευτές, κυρίως από την Κρήτη, όπου «πονάει» και πιο πολύ η όποια αλλαγή στο καθεστώς των διήµερων. Λέγεται µάλιστα ότι η συζήτηση του θέµατος έγινε σε δύο φάσεις, µια µε τους διήµερους και µια µε τους αποσταγµατοποιούς. Οι πρώτοι µάλιστα σπεύδουν να προεξοφλήσουν ότι το δικό τους καθεστώς δεν αλλάζει, αυτό που επείγει αυτή τη στιγµή, είναι να διπλαστεί ο φόρος στο εµφιαλωµένο τσίπουρο. Αν γίνει αυτό, δηλαδή αν το... µάρµαρο το πληρώσουν οι άλλοι, τότε ενδεχοµένως να γίνουν κάποιες µικροδιορθώσεις και στο καθεστώς των διήµερων. Τέτοιον αέρα!

Αντίστοιχα και στην υπόθεση της ζάχαρης, η πολιτική ηγεσία έσπευσε να συναντηθεί µε την αµφιλεγόµενη αντιπροσωπεία των παραγωγών ζαχαροτεύτλων -ορισµένοι εκ των µελών της πάσχιζαν να γίνουν συνεταίροι µε τον Φέκερ στη νέα εποχή της ΕΒΖ- και να την καθυσυχάσει ότι δεν τρέχει τίποτα, δεν θα χάσουν την συνδεδεµένη ενίσχυση και θα βρεθεί τρόπος να παραδώσουν και τη φετινή παραγωγή. Κι όλα αυτά, πριν προλάβουν να µελετήσουν το θέµα. Και το ερώτηµα είναι: Ποιος ο λόγος τέτοια καυτά θέµατα να φθάνουν τόσο γρήγορα τόσο ψηλά. Γιατί δεν αντιµετωπίζονται πρώτα σε χαµηλότερο επίπεδο; Γιατί οι υπουργοί εγκλωβίζονται σε δεσµεύσεις που ενδεχοµένως να µην µπορούν να ικανοποιήσουν;