Είναι γεγονός ότι ο κλάδος της µπύρας αποτέλεσε προνοµιακό πεδίο επιχειρηµατικής δράσης, ταυτισµένο µε πρόσωπα που είχαν άµεση αναφορά στην κεντρική εξουσία.
Βέβαια, το γεγονός ότι το 2019 επιχειρούνται µε απροκάλυπτο τρόπο διευθετήσεις ανάλογες αυτών που επέβαλαν οι Βαυαροί µε τον Ιωάννη Φιξ και το λεγόµενο αποκλειστικό δικαίωµα παραγωγής και διάθεσης µπύρας στην Ελλάδα, είναι κάτι που θα πρέπει να ανησυχεί τους φέροντες την πολιτική ευθύνη.
Είναι απορίας άξιο και θα πρέπει να προβληµατίσει τις αρµόδιες αρχές, το γεγονός ότι σε µια εποχή απελευθέρωσης αγορών και επαγγελµάτων, στη χώρα µας γίνεται κατ’ ουσίαν το αντίθετο. Καταβάλλεται προσπάθεια να επιβληθούν νέοι περιορισµοί άσκησης της παραγωγικής δραστηριότητας και µάλιστα σε κλάδους, όπως της µπύρας που παραδοσιακά απέχει πολύ από τον ελεύθερο και υγιή ανταγωνισµό. Χάνεται έτσι η ευκαιρία αξιοποίησης των δυνατοτήτων που έχει η χώρα για την παραγωγή των απαραίτητων πρώτων υλών, έτσι ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες όχι µόνο της εγχώριας αλλά και της διεθνούς ζήτησης των αντίστοιχων προϊόντων (κριθάρι, βύνη, λυκίσκος και µπύρες).
Τι άλλο από κακές υπηρεσίες στην ελεύθερη αγορά και αντίστοιχη προσφορά ειδικών προνοµίων σε κατεστηµένα συµφέροντα, θα µπορούσε να σηµαίνει ο περιορισµός στην εγκατάσταση νέων µονάδων παραγωγής βύνης και µάλιστα µε προφάσεις τύπου Νασρεντίν Χότζα; Γιατί, όπως λένε, οι εµπνευστές των... υπό αναστολή προωθούµενων ρυθµίσεων, για να αδειοδοτηθεί µια µονάδα παραγωγής βύνης θα πρέπει να υπάρχει προηγουµένως και µάλιστα στον ίδιο βιοµηχανικό χώρο, µονάδα παραγωγής µπύρας.
Ο κλάδος της µπύρας στην Ελλάδα έχει µια παράδοση µονοπωλιακή. Το αποκλειστικό δικαίωµα του Φιξ έληξε τυπικά το 1963, χρονιά κατά την οποία έπιασε δουλειά στην Ελλάδα η Αθηναϊκή Ζυθοποιία. Ωστόσο, η πραγµατική λειτουργία του ανταγωνισµού στον κλάδο ήταν και παραµένει σε κάποιο βαθµό ζητούµενο. Η νέα γενιά από µικροζυθοποιίες που έχουν κάνει την εµφάνισή τους συνιστά µια αξιοσηµείωτη εξέλιξη. Ωστόσο τα «µεγάλα σπίτια», αν δεν περιορίζονται στο εξής ένα, είναι µετρηµένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Την ίδια στιγµή, ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, ούτε στο πεδίο της δηµιουργίας συνθηκών δυναµικής ανάπτυξης µε τις κατάλληλες ποικιλίες κριθαριού και δηµητριακών. Αυτή άλλωστε είναι η διαδροµή µέσω της οποίας θα µπορούσαν να αποκατασταθούν οι γέφυρες ανάµεσα στις Οµηρικές αναφορές περί «κρίθινου οίνου» και την ανάπτυξη του κλάδου της µπύρας στη σύγχρονη Ελλάδα.
Κι όµως η σηµερινή συγκυρία είναι µάλλον ευνοϊκή και δίνει τα εχέγγυα µιας ενδιαφέρουσας πορείας. Όλα τ’ άλλα έρχονται µε σκληρή δουλειά. Το Beer & Brunch υπόσχεται να σας κρατάει ενήµερους. Καλή σας απόλαυση!
*Εκδότης-Διευθυντής εφημερίδα Agrenda
