∆ιαβάζω, την ενδιαφέρουσα ρητορική σας ερώτηση για το «Τι είναι πιο Ελληνικό; Μία ελληνικής ιδιοκτησίας εταιρεία που εισάγει κριθάρι απ’ έξω ή µια εταιρεία που αγόρασε το κριθάρι από εδώ στηρίζοντας 2.500 Έλληνες παραγωγούς;». Χαίροµαι που το περιεχόµενο του ερωτήµατος σας θέτει και τις βάσεις για την απάντησή της!
Περισσότερο «ελληνική», δηλαδή πιο παραγωγική για την ελληνική οικονοµία µε όρους προστιθέµενης αξίας ανά µονάδα κύκλου εργασιών, είναι µία εταιρεία που παράγει µπύρα µε ελληνικό κριθάρι, στηρίζει πολλούς Έλληνες αγρότες ΚΑΙ έχει ελληνική ιδιοκτησία! Αυτό είναι το ιδανικό!
Για να είµαστε απόλυτα ξεκάθαροι, µε τον όρο «ελληνική ιδιοκτησία» δεν εννοούµε φυσικά την ιθαγένεια των µετόχων, αλλά τη φορολογική τους έδρα και κυρίως τη βάση της οικονοµικής στους δραστηριότητας ! Αν οι µέτοχοι της εταιρείας δηλαδή, πέρα από την ίδια την εταιρεία, φορολογούνται στην Ελλάδα ή -όπως στη δική σας περίπτωση καθώς είστε 100% θυγατρική της Heineken- στην Ολλανδία ή σε άλλες χώρες. Πού είναι το «σπίτι» τους; Πού «µαζεύουν» τα κέρδη τους; Πού καταρτίζουν τη διεθνή τους στρατηγική; Πού παράγουν τα στρατηγικά τους προϊόντα? Πού παράγουν καινοτοµία και γνώση;
Με βάση τα παραπάνω το συµπέρασµα σας ότι: «…είναι ψευτοδίληµµα αν η ιδιοκτησία (µιας εταιρείας) είναι ελληνική ή ξένη…» µου δίνει την ευκαιρία να αντιπαραθέσω ότι η ιδιοκτησία στην παγκοσµοποιηµένη οικονοµία µόνο «ψευτοδίληµµα» δεν είναι!
Το αντίθετο, είναι κλειδί επιτυχίας για µία οικονοµία. Εθνικές οικονοµίες µε µεγάλο πληθυσµό ιδιόκτητων εξωστρεφών, καινοτόµων, ποιοτικών, µεταποιητικών επιχειρήσεων, ηγούνται του διεθνούς εµπορίου, επιδεικνύουν ισχυρή́ ανταγωνιστικότητα, προσελκύουν επενδύσεις, ανθρώπινο ταλέντο, δανείζονται µε χαµηλά́ επιτόκια και ασκούν διεθνή́ επιρροή́. Αντίθετα, χώρες µε περιορισµένη βάση ιδιοκτησίας µεταποιητικών–παραγωγικών επιχειρήσεων, είναι ουραγοί́ στην ανταγωνιστικότητα και αντιµετωπίζονται από τις εταιρείες ως «Αγορές», δηλαδή δεξαµενές καταναλωτών ή ευκαιρίες εύκολης κερδοφορίας! Οι διαφορές στην ποιότητα ζωής και την ευηµερία των πολιτών µεταξύ́ των χωρών της πρώτης και της δεύτερης κατηγορίας είναι προφανείς.
Στη χώρα µας σήµερα σε πολλούς κλάδους, όπως και στη µπύρα, τον µεγαλύτερο όγκο επιχειρηµατικής δραστηριότητας δεν τον κατέχουν οι «Ελληνικής Βάσης, Ιδιοκτησίας και Παραγωγής» επιχειρήσεις αλλά οι «Εισαγωγικές-Εµπορικές επιχειρήσεις», και οι «Πολυεθνικής Ιδιοκτησίας Επιχειρήσεις» όπως η δική σας. Η συγκέντρωση της επιχειρηµατικής δραστηριότητας, µε άλλα λόγια, του πλούτου και οι ανισότητες που προκύπτουν, είναι και ευρωπαϊκό και διεθνές φαινόµενο. Συγκαταλέγεται στις µεγαλύτερες προκλήσεις της ανθρωπότητας σήµερα µαζί µε την κλιµατική αλλαγή και τις θρησκευτικές συγκρούσεις.
Για την υπερσυγκέντρωση του πλούτου σε λίγους και την περιθωριοποίηση της «παραγωγής των πολλών», επίτρεψε µου παρακαλώ να σας δώσω και κάποια συνταραχτικά στοιχεία για την Ευρώπη:
Τρόφιµα και Ποτά παράγουν ένα τζίρο 1,1 τρισεκατοµµύρια ευρώ.
Από αυτά, τα 800 δισεκατοµµύρια ευρώ ή το 70% παράγεται από 25 εταιρείες µόνο, µεταξύ των οποίων είναι και η εταιρεία που διευθύνετε, η Heineken!
Όλες, και οι 290.000 µικροµεσαίες ευρωπαϊκές εταιρίες του κλάδου, -η ραχοκοκαλιά δηλαδή της πραγµατικής οικονοµίας- παράγουµε 538 δισεκατοµµύρια, δηλαδή 262 δισεκατοµµύρια λιγότερα από τις ΤΟΠ 25!
Κατά µέσον όρο µία ευρωπαϊκή µικροµεσαία εταιρεία τροφίµων και ποτών είναι 18.000 φορές µικρότερη από µια ΤΟΠ 25 ευρωπαϊκή εταιρεία του κλάδου!
Στον σχετικό πίνακα µε τις 100 µεγαλύτερες εταιρείες τροφίµων και ποτών, δίπλα στο όνοµα της κάθε µίας, υπάρχει και η χώρα της. Καµία δεν έχει την Ελλάδα…
Εκτός από τις χώρες, η έδρα της ιδιοκτησίας είναι πολύ σηµαντική και για τις εταιρείες και καθορίζει την επιτυχία τους. Στη χώρα µας, οι ελληνικής ιδιοκτησίας, παραγωγικές ή/και καθετοποιηµένες επιχειρήσεις, αυτές δηλαδή́ που δηµιουργούν τη µεγίστη προστιθέµενη αξία, είναι έντονα εκτεθειµένες σε εξωγενείς παράγοντες που µπορούν να τις εξαφανίσουν.
Εµείς καλούµαστε πολλές φορές, να προεξοφλούµε το σύνολο των αγορών µας σε πρώτες ύλες ενώ την ίδια στιγµή πιστώνουµε τους πελάτες µας γιατί «έτσι δουλεύει η αγορά»! Εµείς καλούµαστε να βρούµε κεφάλαια µε χαµηλές αποτιµήσεις λόγω country risk και µε 6, 7 και 10 φορές υψηλότερο κόστος χρήµατος από οµοειδείς εταιρίες µε ιδιοκτησία στην Ολλανδία ή στο Βέλγιο ή όπου αλλού!Τα capital controls, το ακριβό χρήµα, η φορολογία, οι αυξηµένες εισφορές χτυπούν κυρίως τις ελληνικής ιδιοκτησίας επιχειρήσεις και τα δικά µας στελέχη!
Είπατε ότι επενδύσατε 100 εκατοµµύρια µέσα στην κρίση, φαντάζοµαι για να διατηρήσετε την ηγετική σας, κερδοφόρα θέση στην µεγάλη ελληνική Αγορά του Ζύθου στην οποία κατέχετε µερίδιο άνω του 50%. Εάν στο ίδιο διάστηµα, ήσασταν ελληνικής Ιδιοκτησίας εταιρεία, και είχατε εδώ τη βάση για όλες τις επιχειρηµατικές σας δραστηριότητες, θα είχατε επενδύσει τα τριπλάσια και τετραπλάσια χρήµατα, ΕΑΝ (που ∆ΕΝ) θα µπορούσατε να τα βρείτε από τις ελληνικές τράπεζες και το Χρηµατιστήριο.
Η έδρα της ιδιοκτησίας σας, λοιπόν, µόνο «ψευτοδίληµµα δεν είναι»!
άν η χώρα µας δεν αυξήσει άµεσα την ελκυστικότητα της, πρώτα από όλα για τις λίγες παραγωγικές επιχειρήσεις που υπάρχουν σήµερα στον τόπο, τότε θα αποµακρυνθεί ακόµα περισσότερο από τον ευρωπαϊκό µέσο όρο! Είναι µονόδροµος!
Πάντα χαίροµαι να σας διαβάζω και να σας ακούω.
Επίλογος: Νοµίζω ότι χρειάζεστε ένα νέο «ελληνικό» επιχείρηµα καθώς το «ελληνικό κριθάρι» δεν είναι πλέον µόνο δικό σας πλεονέκτηµα! Τα τελευταία 3 χρόνια έχουµε επιτέλους και στην Ελλάδα το πρώτο βυνοποιείο που δεν ανήκει στην εταιρεία σας. Όλοι οι Έλληνες ζυθοποιοί µπορούµε να παράγουµε µε ελληνικές βύνες!!! Πριν, όπως καλά γνωρίζετε, ήταν αδύνατον, καθώς το µονοπώλιο της βύνης και για πολλά χρόνια το µονοπώλιο της ίδιας της µπύρας, ήταν δικό σας!
Με εγκάρδιους χαιρετισµούς
*Αλέξανδρος Κουρής
Παραγωγός της Μπύρας ΝΗΣΟΣ
Kείµενο του Αλέξανδρου Κουρή που απαντάει στον Αλέξανδρο ∆ανιηλίδη, της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας, µέσω facebook,
µε αφορµή οµιλία του τελευταίου στο συνέδριο των ∆ελφών.
