Πολλοί πολιτικοί διανοητές κατά τον 18ο αιώνα -όταν γεννήθηκε η σύγχρονη δηµοκρατία στην Αµερική και τη Βρετανία - είχαν αρνητική άποψη για τα πολιτικά κόµµατα. Γιατί λοιπόν παραµένουµε σήµερα τόσο προσκολληµένοι σε αυτά; Αυτό είναι το ερώτηµα που πρέπει να µας απασχολήσει µετά τη δηµιουργία, στις 18 Φεβρουαρίου, ενός βρετανικού πολιτικού κόµµατος που στην πραγµατικότητα δεν είναι καθόλου κόµµα.
Η νεοσύστατη Ανεξάρτητη Οµάδα περιλαµβάνει οκτώ βουλευτές που παραιτήθηκαν από το Εργατικό Κόµµα και τρεις βουλευτές που παραιτήθηκαν από το Συντηρητικό Κόµµα. Σε µια δηµοσκόπηση, οι 11 αυτοί βουλευτές απολαµβάνουν τη στήριξη του 14% του πληθυσµού.
Σε ένα τοπίο όπου κυριαρχούν όλο και περισσότερο αλγόριθµοι οι οποίοι ευνοούν την οργή και τον εξτρεµισµό, η απόσταση µέχρι την κατάληψη των κοµµάτων από οργισµένες, εξτρεµιστικές µειοψηφίες ήταν µικρή. Το ερώτηµα τώρα είναι κατά πόσον κάτι τόσο άµορφο όσο η «Ανεξάρτητη Οµάδα» µπορεί να προσελκύσει ψηφοφόρους οι οποίοι έµειναν άστεγοι από αυτές τις αλλαγές. [...].
Το πιο ουσιαστικό ερώτηµα είναι αν µπορεί κάτι να πάρει τη θέση του σύγχρονου πολιτικού κόµµατος. Ίσως να υπάρχει χώρος στη Βρετανία και τις ΗΠΑ που θα επιτρέψει σε δηµάρχους και δηµοτικούς συµβούλους να κερδίσουν εκλογικές αναµετρήσεις στη βάση τοπικών θεµάτων και µε τοπικές συνεργασίες, όπως γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ίσως επίσης να µπορεί να οικοδοµηθούν διακοµµατικές συµµαχίες γύρω από συγκεκριµένα ζητήµατα.[...].
Αν η φιλοσοφία και η πολιτική των κοµµάτων δεν έχει πλέον µαζική απήχηση, ίσως πάρουν τη θέση τους νέοι οργανισµοί, όπως ιντερνετικά δίκτυα. Κανείς δεν το ξέρει, γι’αυτό και η πολιτική σήµερα είναι τόσο ρευστή. Υπάρχουν κι άλλες πιθανότητες. Η Ανεξάρτητη Οµάδα µπορεί να µεγαλώσει και να µετατραπεί σε κανονικό κόµµα. Η µπορεί στις επόµενες εκλογές να εξαφανιστεί. Το παλιό σύστηµα πεθαίνει, αλλά το καινούργιο δεν έχει ακόµη γεννηθεί...
*Αρθρογράφος της Washington Post
