Ακολουθώντας τα γεγονότα που συνδέονται µε τον κλάδο της µπύρας στη νεότερη Ελλάδα, µάλλον είναι απλό να καταγραφούν οι εξελίξεις από την εποχή του Ιωάννη Φιξ µέχρι και την σταδιακή άρση του ιδιότυπου µονοπωλίου της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας.
Πλησιάζοντας στο σήµερα, τα πράγµατα γίνονται κάπως πιο θολά. Ειδικά µετά την έκρηξη που σηµειώνεται στο φάσµα της µικροζυθοποιίας η κατάσταση θα µπορούσε να πει κανείς ότι περιπλέκεται. Η ανάπτυξη του κλάδου είναι αδιαµφισβήτητη, οι επιχειρηµατικές πρωτοβουλίες στον τοµέα διαδέχονται η µία την άλλη, ωστόσο απαιτείται ακόµα χρόνος, προκειµένου να ξεχωρίσουν τα πετυχηµένα ζυθοβραστήρια και οι ετικέτες που πραγµατικά αξίζουν.
Να αναφερθεί εδώ ότι το κίνηµα των µικρών ζυθοβραστήρων και της δηµιουργίας µονάδων περιορισµένης παραγωγής, πρωτοεµφανίστηκε στη Μεγάλη Βρετανία τη δεκαετία του 1970 και πολύ γρήγορα εξαπλώθηκε στην Αµερική, για να επιστρέψει εκ νέου στην Ευρώπη κάποια χρόνια αργότερα.
Στην Ελλάδα η υπόθεση της µικροζυθοποιίας κάνει δειλά την εµφάνισή της λίγο πριν τη δύση του προηγούµενου αιώνα, αρχής γενοµένης από κάποια νησιά του Αιγαίου (Σαντορίνη, Χίος, Σάµος, Τήνος, Μύκονος και φυσικά Κρήτη). ∆ύο δεκαετίες µετά δείχνει να απλώνει ρίζες, τουλάχιστον κατά τόπους και στην ηπειρωτική χώρα. Το πού µπορεί να φθάσει όλο αυτό, θα το δείξει πάντως ο χρόνος.
Για κάποιους ήταν το όραµα του Κώστα Μπουτάρη, που είδε νωρίς τη νέα εποχή ανάπτυξης στον κλάδο της µπύρας και επένδυσε -ίσως κάπως πρόωρα- στην αναβίωση της Ζυθοποιίας Βορείου Ελλάδος µε τη µπύρα Ζύθος. Για άλλους, ρόλο έπαιξε το εγχείρηµα Συριανού µε τη Ζυθοποιία Αταλάντης, κυρίως δε η… επανάσταση Πολιτόπουλου µε τη Ζυθοποιία Μακεδονίας - Θράκης. Κορύφωση αποτελεί επίσης, η γενναία προσπάθεια των αδελφών Γκρέκη (Genesis) και η συνεργασία τους µε τον Γιάννη Χήτο, που µε όχηµα την Ολυµπιακή Ζυθοποιία και το ιστορικό σήµα της Fix Hellas (από τον Γιάννη Κουρτάκη) καθιέρωσε την ελληνική µπύρα. Όπως και να ‘χουν τα πράγµατα, η µπύρα παραµένει στον αφρό.
*Εκδότης-Διευθυντής εφημερίδα Agrenda
