Για να είναι λοιπόν αποτελεσµατική και δίκαιη η οικονοµική στήριξη που υποχρεώνεται να παράσχει σ’ αυτές τις έκτακτες περιστάσεις η Πολιτεία, κρίνεται σκόπιµο, η βοήθεια να µην είναι αναλογική.
Με άλλα λόγια, ίδια δυνατότητα πρόσβασης ισχυρών κεφαλαιούχων και αδύναµων οικονοµικά επαγγελµατιών στα διαθέσιµα χρηµατοδοτικά εργαλεία, σηµαίνει περαιτέρω ισχυροποίηση των ισχυρών και ενδεχοµένως περαιτέρω αποδυνάµωση των αδυνάτων.
Μ’ αυτή την έννοια, οι ιδιότυπες πολιτικές στήριξης που εφαρµόζονται έναντι των αγροτών ή µάλλον ο αποκλεισµός των αγροτών σε πλείστες όσες περιπτώσεις από τα ειδικά µέτρα στήριξης της κυβέρνησης, φέρνει τους συντελεστές αυτού του χώρου σε ακόµα πιο δύσκολη θέση.
∆εν είναι τυχαίο το γεγονός ότι καταγράφονται αυτό τον καιρό οι περισσότερες µεταβιβάσεις αγροτεµαχίων των τελευταίων ετών.
Τα µικρά περιθώρια κέρδους στην αγροτική παραγωγή και ειδικά στις εκτατικές καλλιέργειες, η έλλειψη ρευστότητας, δηλαδή η αδυναµία στήριξης νέων επενδυτικών πλάνων (π.χ. µετάβαση στις πολυετείς) και η ενίσχυση της αβεβαιότητας, υποχρεώνουν πολλούς αγρότες να επισπεύδουν την αποχώρησή τους από την ενεργό δραστηριότητα, εκποιώντας πολύ συχνά και την υπό την κατοχή τους αγροτική γη.
Το θέµα είναι τι ακολουθεί. Ποιο είναι το επιχειρηµατικό µοντέλο που επιλέγεται για την οργάνωση της αγροτικής παραγωγής και πώς εξασφαλίζεται η κοινωνική συνοχή στην ύπαιθρο. Το βέβαιο είναι ότι η πανδηµία επιταχύνει τις εξελίξεις. Αυτό που µοιάζει να λείπει είναι η έγκαιρη κατανόηση αυτών των εξελίξεων και ο σχεδιασµός για την επόµενη µέρα. Γιατί, είναι ανάγκη, η κρατική στήριξη να πιάνει τόπο.
