Αυτή η µεγάλης κλίµακας έκδοση «πράσινων» οµολόγων της ΕΕ θα µπορούσε να µειώσει τα επιτόκια και να συµβάλει στην έναρξη µιας παγκόσµιας αγοράς «πράσινων» οµολόγων.
Η πρόκληση ωστόσο είναι να διασφαλιστεί ότι τα «πράσινα» οµόλογα της ΕΕ θα είναι πραγµατικά «πράσινα». Η τυπική προσέγγιση είναι ότι τα «πράσινα» οµόλογα θα πρέπει να προορίζονται για «πράσινα» έργα σύµφωνα µε τα προκαθορισµένα «πράσινα» κριτήρια. Αλλά αυτό δεν είναι απλό, διότι µεγάλο µέρος των χρηµάτων του προγράµµατος Next Generation θα δαπανηθούν από χώρες της ΕΕ, κάτι που θα µπορούσε να θεωρηθεί αρκετά παρεµβατικό καθώς η ΕΕ θα έπρεπε να αξιολογήσει αυστηρά κάθε απόφαση για δαπάνες σε εθνικό επίπεδο. Επίσης, είναι αρκετά δύσκολο να προσδιοριστεί τι θεωρείται πράσινο και τι λαµβάνεται ως πρόσθετη δαπάνη. Η διαδικασία αξιολόγησης πιθανότατα να επιβραδύνει την ταχύτητα της εκτέλεσης.
Μία λύση θα ήταν να συνδεθούν τα «πράσινα» οµόλογα µε τα απoτελέσµατα µιας περιβαλλοντολογικής και κλιµατικής πολιτικής. Εποµένως εάν η ΕΕ έχει χαµηλότερη απόδοση έναντι ενός συγκεκριµένου δείκτη απόδοσης που σχετίζεται µε το κλίµα, τότε για τα οµόλογα θα πληρώνεται αναλογικά υψηλότερος τόκος, γεγονός που θα φέρει την ΕΕ σε µειονεκτική θέση επειδή θα είναι πολύ χαλαρή στην πολιτική της για το κλίµα. Ένας δείκτης απόδοσης θα µπορούσε να είναι οι εκποµπές ρύπων. Αυτό θα µπορούσε να είχε πολλά πλεονεκτήµατα. Όταν ο αριθµός των έργων δεν είναι περιορισµένος πολλά περισσότερα οµόλογα ενδέχεται να δηµιουργηθούν γρήγορα. Επιπλέον θα αποφεύγονταν περίπλοκα ζητήµατα διπλής καταµέτρησης ή άλλων πολιτικών που συνδέονται µε τα πράσινα οµόλογα.
Ως εκ τούτου η περιβαλλοντολογική ακεραιότητα των οµολόγων που συνδέονται µε τη ρύπανση θα ήταν µεγαλύτερη από εκείνη των µεµονωµένων οµολόγων. Τέλος, οι επενδυτές ενδέχεται να είναι πρόθυµοι να αποδεχτούν χαµηλότερα επιτόκια γι’ αυτά τα οµόλογα εφόσον η ΕΕ πετυχαίνει τους φιλόδοξους στόχους της.
*Μέλους στο οικονοµικό γερµανικό think tank, Bruegel, ειδικου σε θέµατα ενέργειας και κλιµατικής αλλαγήσ
