Είχε προηγηθεί τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς, η λεγόµενη «αποστασία» στη διοίκηση της ΠΑΣΕΓΕΣ, µιας οργάνωσης µε ιστορία σχεδόν 80 ετών (ιδρύθηκε αρχές του 1935 µετά από προσπάθειες του Θεόδωρου Τζωρτζάκη µε πρώτο πρόεδρο του Αλέξανδρο Μπαλτατζή).
Τι έφερε την αποστασία; Εκτός από τα λάθη µιας παρηκµασµένης διοίκησης (Τζανέτος Καραµίχας), το σχέδιο ενός αµφιλεγόµενου ιδιώτη επιχειρηµατία από τον κλάδο της πληροφορικής να ποδηγετήσει το κίνηµα και να ελέγξει τις εξελίξεις στον αγροτικό χώρο.
Τι διευκόλυνε αυτό το σχέδιο; Η παθητική στάση µιας νεοφώτιστης αριστερής κυβέρνησης, που έβλεπε παντού συνεργάτες του µεταπολιτευτικού πολιτικού κατεστηµένου και καλλιεργούσε την εντύπωση ότι γκρεµίζοντας το παλιό θα «αγκαλιάσει» το καινούργιο.
Τι έχει δηµιουργηθεί σχεδόν 5 χρόνια µετά; Απολύτως τίποτα! Στη θέση της ιστορικής όσο και πολύπαθης τριτοβάθµιας συνεταιριστικής οργάνωσης, η οποία αποτέλεσε για πολλές δεκαετίες τον επίσηµο συνοµιλητή του κράτους και τον κορυφαίο εκφραστή των αγροτών δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Η λεγόµενη Νέα ΠΑΣΕΓΕΣ έµεινε µε το όνοµα, ενώ το µόρφωµα του ΣΑΣΟΕΕ που θέλησε να υποκαταστήσει µε τη χρηµατοδότηση ενός πολυµήχανου πληροφορικάριου τη κορυφαία συνεταιριστική φωνή, διαλύθηκε… στα εξ ων συνετέθη.
Ποιος αλήθεια εκπροσωπεί σήµερα τους αγρότες; Και πώς µπορεί να υπάρξει ανασυγκρότηση του αγροτικού χώρου, σχεδιασµός της νέας ΚΑΠ, χάραξη νέας στρατηγικής για τον τοµέα της αγροτικής παραγωγής, µετάβαση της ελληνικής γεωργίας στην 4η βιοµηχανική επανάσταση χωρίς η πολυπληθής επαγγελµατική οµάδα των αγροτών να έχει λόγο στα τεκταινόµενα;
Το τι έχασαν οι αγρότες στα χρόνια της ανυπαρξίας του συνεργατισµού είναι κάτι που φαίνεται δια γυµνού οφθαλµού. Το ίδιο µετρήσιµο είναι και το πόσο τους κόστισε η κακοδιαχείριση του ΟΣ∆Ε, τα κάλπικα δικαιώµατα των… εξωσχολικών, οι τσαλαβούτες στο Εθνικό Απόθεµα, οι κοµπίνες µε τα βοσκοτόπια. Αυτή την κατάσταση συντηρεί πάντως µέχρι σήµερα και η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Οι αγρότες βέβαια σ’ αυτή τη χώρα δικαιούνται χωρίς αµφιβολία µια καλύτερη τύχη.
