Ο λόγος για το µεγάλο πρόβληµα που έχει δηµιουργηθεί µε τη διαχείριση των επιλέξιµων για ενισχύσεις δηµόσιων γαιών και τη «βιοµηχανία» που έχει στηθεί και µεταφέρει κοινοτικούς πόρους σε ανθρώπους που δεν έχουν καµιά σχέση µε την αγροτική δραστηριότητα. Στερώντας, σε πολλές περιπτώσεις, πολύτιµες εκτάσεις από κτηνοτρόφους κυρίως, οι οποίοι, είτε δεν έχουν τόπο να βοσκήσουν τα ζώα τους, είτε δεν βρίσκουν εκτάσεις για να ενεργοποιήσουν τα δικαιώµατά τους.
Η Agrenda έχει δείξει ιδιαίτερη επιµονή επί του θέµατος, καθώς αυτό αποτελεί το πιο τρανταχτό παράδειγµα συστηµατικής κακοδιαχείρισης κοινοτικών πόρων, µε τις αρµόδιες αρχές όχι µόνο να µην αντιδρούν στο φαινόµενο αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις να κλείνουν τα µάτια µπροστά στους καταχραστές. ∆εν είναι η πρώτη φορά που γίνεται καταστρατήγηση των θεσµικού πλαισίου για τις κοινοτικές ενισχύσεις των αγροτών.
Είναι όµως η πρώτη φορά που το φαινόµενο αυτό παίρνει τέτοια έκταση και τείνει να αποτελέσει άλλοθι νοµιµοποίησης της αυθαιρεσίας, µε την ανάλογη µάλιστα, προς το σκοπό αυτό, ερµηνεία των κοινοτικών κανονισµών από δηµόσιους λειτουργούς. Υπενθυµίζεται ότι η εν λόγω αυθαιρεσία πήρε αφορµή από τον Κοινοτικό Κανονισµό 2017/2393 – OMNIBUS ο οποίος έδινε τη δυνατότητα να ενταχθούν στο σύστηµα των ενισχύσεων περί τα 10 εκατ. στρέµµατα ορεινών – βοσκήσιµων γαιών, κάτι που θα έδινε λύση στην ανάπτυξη της κτηνοτροφίας.
Η κερκόπορτα άνοιξε βέβαια, όταν κάποιοι εκ των ιθυνόντων του ΟΠΕΚΕΠΕ της προηγούµενης περιόδου (2015-2019, σε συνεννόηση πάντα µε τον λεγόµενο τεχνικό σύµβουλο, «έκλεισαν το µάτι» σε δικούς τους ανθρώπους (αρχικά στην Κρήτη) να εκµεταλλευθούν την κατάσταση, να «καπακώσουν» εκτάσεις και να αιτηθούν ενισχύσεις από το Εθνικό Απόθεµα. Τέσσερα χρόνια µετά, η σπίθα που άναψε τότε, έχει γίνει σήµερα πυρκαγιά, οι φλόγες της οποίας έχουν πάρει τέτοια έκταση που κανείς δεν τολµάει να σβήσει!
