Η μεγάλη διαρροή στο κοινοτικό χρήμα

Ή τους βλέπει σαν µια µεγάλη παραγωγική τάξη, η τύχη της οποίας είναι συνυφασµένη µε την πορεία της εθνικής οικονοµίας ή τους αντιµετωπίζει σαν την «αγελάδα» την οποία, για όσο καιρό θα παράγει γάλα, θα µπορεί και να την αρµέγει (φορολογικά και ψηφοθηρικά).

Μπορεί να παρατηρήσει κανείς µετά βεβαιότητας ότι η προσέγγιση των αγροτών τις τελευταίες δεκαετίες, γέρνει όλο και πιο πολύ προς τη δεύτερη εκδοχή. Έτσι λοιπόν, αντίθετα µε ό,τι συνέβαινε στο µεγαλύτερο µέρος του προηγούµενου αιώνα, όσο η αγροτική παραγωγή διατηρούσε την πρωτοκαθεδρία της στο οικονοµικό γίγνεσθαι της χώρας, από τη δεκαετία του ’80 και εντεύθεν τα πράγµατα φαίνεται να έχουν πάρει άλλη τροπή.

Από τη µια οι τεχνολογικές εξελίξεις κι από την άλλη η ανάπτυξη του τοµέα υπηρεσιών (χρηµατοοικονοµικών κ.α.), συνδυαστικά και µε την είσοδο της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουν ως αποτέλεσµα, παράλληλα µε τη µείωση της προσφοράς της αγροτικής οικονοµίας (τουλάχιστον ως ποσοστό του ΑΕΠ), την αντιµετώπιση των αγροτών ως επαγγελµατικής κατηγορίας που συντηρείται µε επιδοτήσεις και δανεικά.

Στη µεγάλη φθορά που επέφεραν στην εικόνα των αγροτών οι κοινοτικές ενισχύσεις και ο κρατικός δανεισµός, συνέβαλλαν επίσης µε τον καιρό, οι εστίες διαφθοράς στους συνεταιρισµούς (λες και στις ιδιωτικές επιχειρήσεις δεν υπάρχουν) και ο λεγόµενος «κοινωνικός αυτοµατισµός» µε αφορµή τα γνωστά µπλόκα στις εθνικές οδούς.

Η πρώτο µεγάλο κτύπηµα για τους αγρότες ήρθε µε τη µεθοδευµένη δυσφήµηση και εν τέλει κατάρρευση των συνεταιρισµών. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 και εντεύθεν το χώρο των συνεταιριστικών οργανώσεων στη µεταποίηση, τυποποίηση και διακίνηση των αγροτικών προϊόντων καταλαµβάνει ο ιδιωτικός τοµέας. Οι υγιείς συνεταιρισµοί αποτελούν σήµερα σπάνιο είδος. Είναι απλά η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.

Τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε εξέλιξη ένα δεύτερο κύµα λεηλασίας σε βάρος των αγροτών. Προέρχεται από τους αυτόκλητους ή προσκεκληµένους κάποιες φορές διαµεσολαβητές στη διαχείριση των κοινοτικών ενισχύσεων. Η εν λόγω λεηλασία έχει να κάνει τόσο µε τον τρόπο που µοιράζονται τα δικαιώµατα και οι άµεσες ενισχύσεις (διαρροή σε µη αγρότες και ενδιάµεσους καλοθελητές), όσο και µε την τεράστια σπατάλη που γίνεται στα διαρθρωτικά προγράµµατα.

Οι πληροφορίες θέλουν το σηµερινό υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, Σπήλιο Λιβανό, όχι µόνο να συντηρεί το εν λόγω καθεστώς σε βάρος των αγροτών αλλά και να αποθεώνει µε την πολιτική του αυτό το πλιάτσικο.