Παρηγοριές και ψέματα

Αν η κρίση του 2010 ήρθε να αναδείξει τα σαθρά θεµέλια της ελληνικής οικονοµίας, το τραγικό δυστύχηµα των Τεµπών βγάζει στην επιφάνεια τα τεράστια κενά της κρατικής µηχανής τα οποία, στην προκειµένη περίπτωση δεν αποτιµάται µόνο σε οικονοµικό κόστος και ταλαιπωρία των πολιτών αλλά και σε ανθρώπινες ζωές. Αυτό που δεν έχει γίνει αρκούντως κατανοητό από τους ιθύνοντες, είναι ότι η τραγωδία των Τεµπών άγγιξε µε τον πιο σκληρό τρόπο τις πιο ευαίσθητες χορδές της ελληνικής οικογένειας. Κι όταν συµβαίνει αυτό, τα λόγια των πολιτικών ξύνουν ανοιχτές πληγές.

Σε ότι αφορά τα καθ’ ηµάς, ο τοµέας της αγροτικής παραγωγής είναι από τους πλέον αδικηµένους από την κακοδαιµονία του κράτους. Ιστορικά δεν ήταν πάντοτε έτσι. Οι Έλληνες αγρότες έχουν γνωρίσει και ένδοξες µέρες, ειδικά µετά τον πόλεµο, όταν η εκµηχάνιση της παραγωγής συνέβαλε στην αύξηση της παραγωγικότητας και την ίδια στιγµή η ζήτηση για τα περισσότερα αγροτικά προϊόντα ήταν µεγαλύτερη από την προσφορά τους.

Στη συνέχεια η φυσιογνωµία της οικονοµίας άλλαξε. Μπήκαν στη ζωή µας οι υπηρεσίες, ενισχύθηκαν οι τράπεζες και τα χρηµατοοικονοµικά προϊόντα, άνοιξε οι οικονοµία, οι αγρότες πέρασαν σε δεύτερη µοίρα. Ειδικά µετά την είσοδο της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, µε την κακοδιαχείριση που έγινε  στους κοινοτικούς πόρους για την ανασυγκρότηση της ελληνικής γεωργίας, τα πράγµατα για τους αγρότες αντί να διευκολύνονται, δυσκόλεψαν. Από τη δεκαετία του ‘90 και εντεύθεν η αποδιοργάνωση του αγροτικού χώρου υπήρξε καταιγιστική.

∆εν είναι της παρούσης η ανάλυση των αιτιών που προκάλεσαν αυτή την κατάρρευση των δηµόσιων και συνεταιριστικών δοµών υποστήριξης της αγροτικής παραγωγής. Είναι ωστόσο βέβαιο ότι αυτή η κατάσταση υπονοµεύει σε καθηµερινή βάση την προσπάθεια των αγροτών, κρατάει δέσµια την αγροτική οικονοµία, έχει αποδεκατίσει τα χωριά και οδηγεί σε πλήρη εγκατάλειψη την ελληνική ύπαιθρο.

Μπορεί να µην είναι εύκολο να µετρηθούν, όπως συνέβη µε το τρένο των Τεµπών, τα θύµατα της παρακµής που διέρχεται ο αγροτικός χώρος, είναι όµως κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι οι συνθήκες αβεβαιότητας και ανασφάλειας εντός των οποίων καλείται να λειτουργήσει ο Έλληνας αγρότης, πέρα από τις οικονοµικές απώλειες τις οποίες αυτό συνεπάγεται, συνιστά αργό θάνατο για πολύ κόσµο.