Κανείς δεν αµφιβάλει για την «αιµορραγία» του κρατικού προϋπολογισµού, από την ανάγκη να καλυφθούν τα µεγάλα ελλείµµατα του ΕΛΓΑ. Όπως αντίστοιχα κανείς δεν διαφωνεί ότι το σηµερινό επίπεδο εισφορών των αγροτών προς των ΕΛΓΑ (ανεξαρτήτως της ανάγκης επιµέρους διορθώσεων) δεν αρκεί για να καλύψει το µέγεθος των αποζηµιώσεων που προκύπτουν σε ετήσια βάση.
Την ίδια στιγµή, βέβαια, οι ιθύνοντες θα πρέπει να κατανοήσουν ότι τα οικονοµικά περιθώρια της δραστηριότητας στον αγροτικό τοµέα είναι εδώ και χρόνια οριακά. ∆εν είναι της παρούσης να αναφερθούµε σε κάθε καλλιέργεια και σε κάθε εκτροφή ξεχωριστά, είναι όµως παραπάνω από σαφές ότι η τάση εγκατάλειψης της αγροτικής δραστηριότητας συνδέεται πρώτα απ’ όλα µε τη χαµηλή απόδοση των κεφαλαίων στο εν λόγω πεδίο.
Για να το πούµε ακόµη πιο καθαρά, αν κάποτε οι νέοι δεν ήθελαν να ασχοληθούν µε το αγροτικό επάγγελµα γιατί το θεωρούσαν υποδεέστερο κοινωνικά, σήµερα δεν το επιλέγουν για ξεκάθαρα οικονοµικούς λόγους. Κι αυτό γιατί απαιτεί δέσµευση µεγάλων κεφαλαίων, τα οποία, τουλάχιστον σε ορατό χρόνο, παρουσιάζουν, ιδιαίτερα χαµηλή έως και αρνητική, πολλές φορές, απόδοση.
Μ’ αυτή την έννοια, µια σοβαρή αύξηση (ήδη κάποιες εισηγήσεις κάνουν λόγο για διπλασιασµό) των εισφορών ασφάλισης της αγροτικής παραγωγής, θα µπορούσαν να οδηγήσουν σχεδόν το σύνολο των αγροτικών εκµεταλλεύσεων σε απόλυτο οικονοµικό αδιέξοδο. ∆εδοµένης µάλιστα της εξίσου σηµαντικής µείωσης των άµεσων ενισχύσεων (τσεκ κ.α.) µέσω των οποίων πληρώνονται κατά βάση (συµψηφιστικά) οι ασφαλιστικές εισφορές, η οικονοµική κατάρρευση του συστήµατος θα πρέπει να θεωρείται δεδοµένη.
Από τις διαθέσιµες πληροφορίες, µάλλον δεν θα πρέπει να έχουν απασχολήσει σε βάθος όλα αυτά -τουλάχιστον µέχρι στιγµής- τους ιθύνοντες, ήτοι τον υπουργό Λευτέρη Αυγενάκη και τη διοίκηση του ΕΛΓΑ. Αντίθετα, η µέχρι σήµερα προσέγγισή τους κινείται στη λογική… να περιορίσουµε τις δαπάνες του κρατικού προϋπολογισµού (εντολή άνωθεν), ανακατεύοντας την τράπουλα των εισφορών (µεταξύ καλλιεργειών) και µεταφέροντας συγκαλυµµένα τα βάρη στους παραγωγούς.
Η εποχή δεν σηκώνει αυτού του είδους τις… πολυτέλειες. Όπως δεν αφήνει πλέον κανένα περιθώριο για λαϊκισµό και πελατειακή διαχείριση των συνεπειών της κάθε θεοµηνίας και της ακόλουθης κρατικής αρωγής µε οποιαδήποτε µορφή. Αυτό το οποίο απαιτείται είναι βαθιά µελέτη των νέων καταστάσεων, υπολογισµός των επιπτώσεων που µπορεί να έχουν στην αγροτική παραγωγή και αναδιοργάνωση του συστήµατος γεωργικών ασφαλίσεων σε ρεαλιστική και βιώσιµη βάση. Ακόµη και η κοινοτική συνεισφορά στο σύστηµα ασφάλισης θα πρέπει να πιάνει τόπο.
15-09-2023 20:37Ζωή
Για το έλλειμμα σε αποζημιώσεις στους Έλληνες ελαιοπαραγωγούς ποιος ευθύνεται? Σύμφωνα με στοιχεία του ΕΛΓΑ έλαβε μέσα σε μία τετραετία ΜΟΝΟ από τους ελαιοκαλλιεργητές 200.000.000 και δόθηκαν για αποζημίωση μόνο τα 62.000.000. Ωστόσο σε άλλες καλλιέργειες όπως τα πυρινόκαρπα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Σε ερώτηση μου σε εργαζόμενο του ΕΛΓΑ γιατί συμβαίνει αυτό, μου ανέφερε ότι τα ελαιοκτήματα επειδή καλύπτουν όλη την ελληνική επικράτεια δεν αποζημιώνονται. Γι' αυτό όταν αποφασίσουν οι ιθύνοντες του ΕΛΓΑ αύξηση στις ασφαλιστικές εισφορές να το λάβουν υπόψη.
Απάντηση14-09-2023 17:52Κωνσταντίνος Γ.
Νομίζω πως το έλλειμμα του ΕΛΓΑ ανέρχεται σε 150 εκ. ετησίως. Δεν μπορούμε να μιλάμε για οποιαδήποτε αναλογικοτητα, οι εισφορές επιβάλλεται να αυξηθούν. Επίσης χρειάζεται και μεταρρύθμιση στον τρόπο λειτουργίας του ΕΛΓΑ. Για παράδειγμα εξατομικευμενη ασφάλιση, να μπορεί ο ασφαλιζομενος να επιλέγει κατηγορίες καλυψεως και αναλόγως να πληρώνει. Αν κάποιος έχει το περιθώριο, να μπορεί να ασφαλιστές και για χαμένο εισόδημα. Αν δεν μπορει, να επιλέγει λιγότερες καλύψεις. Αν είναι κοντά σε ποτάμι να μπορεί να ασφαλίζεται για πλημμύρα, αν όχι να επιλεγει κάτι άλλο. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορει κάποιος να προσδοκά παροχές επιπέδου ιδιωτικής ασφαλιστικής όταν πληρώνει δυσανάλογα μικρό ποσό.
Απάντηση Συνολικές απαντήσεις (1)