Στο «Βιβλιάριο του Πρώτου Συνεταιριστή», που, αρχές του 1933, έπαιρναν στα χέρια τους οι αγρότες των Θαυµατοχωριών, οι παραπάνω 91 λέξεις αποτελούσαν κάτι σαν ένα µικρό µανιφέστο. Αυτός άλλωστε ήταν ο στόχος της οµάδας των δραστήριων Κρητικών, που στο ξεκίνηµα της ίδιας χρονιάς, προσυπέγραφαν την ίδρυση της Ένωσης Πεζών, µε πρόεδρο, τότε, τον Μιχαήλ Οικονοµίδη και διευθυντή τον Κωνσταντίνο Καλεµικεράκη.
Έκτοτε, βέβαια, κύλισε πολύ νερό κάτω από τα γεφύρια. Το 1994 η Ένωση Πεζών βρέθηκε ένα βήµα πριν από το λουκέτο. «Ήταν η τρίτη οργάνωση σε όλη την Ελλάδα που την είχαν προγραµµατίσει για κλείσιµο», αναφέρει ο Γιώργος Φραγκιαδουλάκης σε µια συνέντευξή του στην Agrenda, τον Μάιο του 2013. Για µια 20ετία περίπου, µαζί µε µια οµάδα ορκισµένων συνεταιριστών, είχε καταφέρει να αναστήσει την Ένωση, σχεδόν από τις στάχτες. Εκείνο τον καιρό ωστόσο, τα προβλήµατα χτυπούσαν ξανά την πόρτα της Ένωσης.