Η ωρίμανση της μπύρας σε δρυ κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος σε όλο τον κόσμο εξαιτίας των οργανοληπτικών χαρακτηριστικών που προσδίδει στην μπύρα.
Τα βαρέλια μπήκαν στη ζυθοποιία ως μια βελτίωση από τους κεραμικούς αμφορείς που ήταν δύσκολοι στη μετακίνηση και εύκολοι στη θραύση. Ήταν μια εφεύρεση που τελειοποιήθηκε γρήγορα και ουσιαστικά δεν άλλαξε ποτέ. Και η δρυς ήταν εξαρχής η πρώτη επιλογή για την κατασκευή, αν και πιθανότατα τα οργανοληπτικά της προτερήματα δεν ήταν ο κύριος λόγος προτίμησής της, αλλά η αφθονία στα ευρωπαϊκά και αμερικανικά δάση και οι «μηχανικές» ιδιότητές της που προτιμούσαν οι βαρελοποιοί.
Με τον καιρό δύο διαφορετικές παραδόσεις δημιουργήθηκαν, μια για την οινική παράδοση της Ευρώπης και η άλλη για τη βιομηχανία αποστάγματος των νεοσύστατων ΗΠΑ. Οι διαφορές ξεκινούν με τα δέντρα, γαλλική ή αμερικανική δρυ, τον τρόπο στεγνώματος των ξύλων και το διαφορετικό πρωτόκολλο καψίματος που λαμβάνει χώρα όταν συνδεθούν οι δούγες για το βαρέλι, ώστε το ξύλο να αποκτήσει τα επιθυμητά οργανοληπτικά χαρακτηριστικά.
