Οι τιµές στο προϊόν έχουν κινηθεί ανοδικά σε σχέση µε το άνοιγµα της τρέχουσας εµπορικής σεζόν, όταν αµέσως µετά τα αλώνια, τα ρύζια της µεσόσπερµης ποικιλίας «Ronaldo» πωλούνταν στα 30 λεπτά και τα µακρύσπερµα στα 34 λεπτά. Ωστόσο οι ορυζοπαραγωγοί δεν είναι ικανοποιηµένοι, θεωρώντας ότι µε βάση τις µεγάλες ανατιµήσεις στις εισροές η ισορροπία θα έπρεπε να έχει βρεθεί υψηλότερα, γεγονός που «στρέφει» το ενδιαφέρον τους σε ανταγωνιστικές καλλιέργειες.
«Μια δίκαιη τιµή, για να µείνει κάτι στους ορυζοκαλλιεργητές και να δοθεί ώθηση στην καλλιέργεια που απασχολεί πάνω από 1.000 οικογένειες στον κάµπο της ∆υτικής Θεσσαλονίκης και φέρνει γύρω στα 35-40 εκατ. ευρώ συνάλλαγµα κάθε χρόνο, θα ήταν στα 50 λεπτά», τονίζει στην Agrenda ο γραµµατέας του Συνεταιρισµού Β’ Χαλάστρας, Γιώργος Μπότας.
Ο έµπειρος συνεταιριστής υπογραµµίζει ότι «το πετρέλαιο κίνησης έχει σχεδόν διπλασιαστεί. Πέρυσι το αγοράζαµε από 1,15 έως 1,20 ευρώ το λίτρο και τώρα κινείται µεταξύ 1,75 έως 2 ευρώ το λίτρο. Αντίστοιχα στη λίπανση έχει γίνει η σφαγή του αιώνα. Η αύξηση τιµών κυµαίνεται από 150% έως και 200%, καθώς από τα 300-330 ευρώ τον τόνο, σήµερα έχει φτάσει έως και 1.000 ευρώ. Αυτό σηµαίνει πως για να καλλιεργήσει ο παραγωγός πρέπει να δαπανήσει πολύ περισσότερα χρήµατα, πράγµα όµως, δύσκολο, διότι προερχόµαστε από µια δύσκολη χρονιά, αφού το 2021 η τιµή του ρυζιού ήταν στα 29-30 λεπτά».
Μέσα σε αυτό το «αποθαρρυντικό περιβάλλον», που επιβαρύνεται και από το γεγονός ότι χρόνο µε το χρόνο, αφαιρούνται από τη «φαρέτρα» των παραγωγών αποτελεσµατικά όπλα σε επίπεδο φυτοπροστασίας, οι εκτάσεις που θα καλλιεργηθούν φέτος µε ρύζι αναµένονται λιγότερες.
Λιγότερες φέτος οι εκτάσεις
«∆ιαβλέπουµε µια τάση αποστροφής από την καλλιέργεια ρυζιού και οι λόγοι είναι πολυπαραγοντικοί. Εκτός από τις χαµηλές, συγκριτικά, τιµές του προϊόντος έναντι του βαµβακιού και του καλαµποκιού, προς τα οποία φεύγουν σηµαντικές εκτάσεις, βλέπουµε κάθε χρόνο να στερούµαστε δραστικές για ζιζανιοκτονία και µυκητοκτονία. Παραδοσιακά εργαλεία για την καταπολέµηση της µουχρίτσας και της πυρικουλάριας τα χάνουµε, είτε γιατί είναι επιταγή της ΕΕ, είτε γιατί οι εταιρείες δεν ενδιαφέρονται να τα παράξουν και φτάνουµε σε αδιέξοδο», αναφέρει ο συνοµιλητής µας.
Ως συνέπεια, για φέτος εκτιµάται πως οι συνολικές εκτάσεις του ρυζιού θα είναι µειωµένες ίσως και κατά 30% συγκριτικά µε τις προηγούµενες καλλιεργητικές περιόδους, ενώ δεν αποκλείεται και σε αυτά που τελικά θα καλλιεργηθούν να προκύψουν ποιοτικά και ποσοτικά προβλήµατα.
«∆υστυχώς είναι ορατός ο κίνδυνος να πέσουµε φέτος ακόµη και κάτω από το φράγµα των 200.000 στρεµµάτων στη ∆υτική Θεσσαλονίκη», σηµειώνει ο γραµµατέας του Συνεταιρισµού Β’ Χαλάστρας, προσθέτοντας πως «µε τα αυξηµένα κόστη παραγωγής και τα περιορισµένα έσοδα που είχαν οι παραγωγοί το 2021, δεν αποκλείονται φαινόµενα υπολίπανσης και πληµµελών καλλιεργητικών φροντίδων. Κάτι που αν συµβεί θα έχει επίπτωση στην παραγωγικότητα των χωραφιών, αλλά και στην ποιότητα του τελικού προϊόντος».
Ικανοποιητική η ζήτηση από Ευρώπη, παρά την απουσία Τούρκων εµπόρων
Η ροή της ζήτησης, πάντως, σύµφωνα µε παραγωγούς και εµπόρους, για την εποχή είναι ικανοποιητική, παρά την απουσία, για δεύτερη συνεχή χρονιά, των Τούρκων εµπόρων, που έχουν τα δικά τους προβλήµατα µε το υποτιµηµένο νόµισµά τους και ήδη έχουν φύγει από τις αποθήκες και τα σιλό των συνεταιρισµών και των µεµονωµένων παραγωγών γύρω στο 60%-65% των αποθεµάτων.
«Το ρύζι φεύγει από εµάς προς τους Μύλους, εκείνοι το επεξεργάζονται και το εξάγουν σε χώρες της Κεντρικής και Νότιας Ευρώπης, αλλά και σε αγορές της Μέσης Ανατολής. Το θετικό είναι πως το κενό που άφησαν οι Τούρκοι στην αγορά έχει καλυφθεί από πωλήσεις στην Ευρώπη και σ’ αυτό βοήθησε και η αύξηση των ναύλων στις θαλάσσιες µεταφορές, που έχει καταστήσει πιο ακριβό και άρα µη ανταγωνιστικό το ασιατικό ρύζι, αυξάνοντας τη ζήτηση για το ευρωπαϊκό», εξηγεί ο γραµµατέας του Συνεταιρισµού Β’ Χαλάστρας, Γιώργος Μπότας.
