Ελαίας Καρπός

Για πρώτη φορά µετά από δεκαετίες η κατανάλωση ελαιολάδου αναµένεται ότι θα υπερβεί την παραγωγή, κατά 200.000 περίπου τόνους. Στο άκουσµα της εκτίµησης αυτής, οι τιµές στην Ισπανία, απ’ όπου άλλωστε προέρχεται ο αναλυτής Χουάν Βιλλάρ, που υπογράφει τη σχετική έκθεση, κινήθηκε ανοδικά σχηµατίζοντας κατακόρυφη σχεδόν καµπύλη. Σύµφωνα µε τον ίδιο, τα επίπεδα τιµών θα κινηθούν τουλάχιστον κατά τις πρώτες εβδοµάδες της νέας περιόδου σε επίπεδα άνω των 3 ευρώ το κιλό.

Όψιµη δείχνει ότι είναι η χρονιά στους ελαιώνες της χώρας, µε τις πρώτες λαδιές του βασικού όγκου παραγωγής να αναµένονται το δεύτερο δεκαπενθήµερο του Νοεµβρίου, δίνοντας έτσι χρόνο σε συνεταιρισµούς και εµπόριο για µεγαλύτερη απορρόφηση των περσινών αποθεµάτων, τώρα που η αγορά εµφανίζει κινητικότητα σε βελτιωµένες τιµές παραγωγού.

Τα λίγα καλά μηνύματα έρχονται από μικρές ομάδες παραγωγών που επιχειρούν καθετοποίηση παραγωγής. Το παράδειγµα του ελαιολάδου και η δύσκολη οικονοµική θέση της πλειοψηφίας των παραγωγών που δραστηριοποιούνται στην ελαιοκαλλιέργεια, είναι ενδεικτικό της σύγχρονης ιστορίας που διέπει τα θέµατα οργάνωσης της αγροτικής παραγωγής.

Με το παράδοξο σχήµα η πράσινη ελιά Χαλκιδικής να είναι περιζήτητη, καθώς η παραγωγή της υπολείπεται των εκτιµήσεων, αλλά η τιµή της να µην «ξεκολλάει» από το 1 ευρώ το κιλό για τα 110 τεµάχια, µπαίνει στην 3η εβδοµάδα συγκοµιδής, που γίνεται µετ’ εµποδίων, λόγω δυστοκίας στην εύρεση εργατικών χεριών.

Το κορυφαίο ελαιόλαδο Σητείας με τα 30 διεθνή βραβεία επανατοποθετείται στην αγορά με νέα εικόνα και σε υγιή βάση.

Στην παραγωγή ντοκιμαντέρ με θέμα την ελιά και το κρητικό λάδι προχωρά το τηλεοπτικό δίκτυο RTL, που για τον λόγο αυτό επισκέφθηκε περιοχές του Δήμου Πλατανιά.

Σε µια καλή χρονιά, η φηµισµένη για το ελαιόλαδό της Σητεία της Κρήτης, βγάζει µια λαδιά κοντά στους 13.000 τόνους. Από αυτούς όµως µόλις και µετά βίας οι 1.000 τυποποιούνται καταφέρνοντας να συγκρατήσουν στην τοπική οικονοµία την προστιθέµενη αξία του εκλεκτού προϊόντος που µε επιµέλεια παράγεται στα χωριά της περιοχής. Ο βασικός όγκος της παραγωγής «κρύβεται» σε δεξαµενές της Απουλίας, της Τοσκάνης και της Ούµπρια, βελτιώνοντας τα χαρµάνια του Monini, του De Carlo και άλλων επιφανών Ιταλών τυποποιητών.

Με τη συγκομιδή της ελιάς να ξεκινά το Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου στους Αγίους Αποστόλους, το εμπόριο, πριν καλά καλά γεμίσει το πρώτο σακί της χρονιάς, έκλεισε συμφωνία στα 3,80 ευρώ το κιλό για το φετινό αγουρέλαιο.

Σε χαλεπούς καιρούς και μέσα στην καταχνιά της νέας κανονικότητας η E-LA-WON κατέκτησε 5 χρυσά αστέρια στα Great Taste Awards 2020.

Εμπορικές πράξεις, κουβέντες και ζωηρές εικόνες από τους ελαιώνες που τους «ξέπλυνε» λίγες μέρες πριν τη συγκομιδή η βροχή τον προηγούμενων ημερών, ενισχύουν την αυτοπεποίθηση των παραγωγών ώστε να διεκδικήσουν τιμές πάνω από τα 4 ευρώ το κιλό για το φρέσκο αγουρέλαιο της Λακωνίας.

Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, η καρδιά της διεθνούς γαστρονομίας χτυπά στο Λονδίνο, στον διεθνή γαστρονομικό διαγωνισμό «Great Taste Awards», που βραβεύει τα καλύτερα και πιο ποιοτικά προϊόντα του κόσμου, ενώ αποτελεί σημείο αναφοράς για τα gourmet τρόφιμα και έχει χαρακτηριστεί ως τα «Όσκαρ της γεύσης».

Την ώρα που η µεγάλη πλειονότητα των ελαιοκαλλιεργητών του νοµού ετοιµάζεται να µπει στα κτήµατα το Σαββατοκύριακο για τη συγκοµιδή του προϊόντος και ενώ η περιρρέουσα ατµόσφαιρα έκανε λόγο για 1,40 – 1,50 ευρώ το κιλό, για την κατηγορία των έως 110 τεµαχίων, δύο από τις µεγαλύτερες µεταποιητικές επιχειρήσεις του κλάδου, ανακοίνωσαν, για πρώτη φορά τόσο νωρίς, τιµοκαταλόγους µε 1 ευρώ το κιλό, για την ανώτερη ποιοτική κατηγορία ελιάς. Όπως ήταν φυσικό η ανώµαλη αυτή προσγείωση προκάλεσε αισθήµατα οργής και απογοήτευσης στις τάξεις των παραγωγών, οι οποίοι µιλούν για τιµές κάτω του κόστους και ότι µε αυτές τις συνθήκες είναι προτιµότερο να πάνε τις ελιές για λάδι.

Με πράξεις λίγο κάτω από τα 2,80 ευρώ το κιλό η αγορά ελαιολάδου δείχνει να επιβεβαιώνει τις εντυπώσεις για ένα ανοδικό κλίµα. Η κινητικότητα σε βασικά παραγωγικά κέντρα της χώρας είναι υψηλότερη από το συνηθισµένο της εποχής, πράγµα που µπορεί να συνδεθεί µε τα περιορισµένα αποθέµατα σε έξτρα παρθένο ελαιόλαδο που καταγράφονται σε Ισπανία και Ιταλία.

Για την παραγωγή ποιοτικού ελαιολάδου δεν αρκεί η αποτελεσματική δακοκτονία. Είναι απαραίτητο να εισάγουμε Νέες τεχνολογίες και επιστημονική γνώση σε όλα τα στάδια της καλλιέργειας και της παραγωγικής διαδικασίας μέχρι το ελαιόλαδο να φτάσει στο τραπέζι του καταναλωτή.

Καθώς η αγορά ελαιολάδου επιστρέφει στους φυσιολογικούς της ρυθμούς μετά την παύση του Αυγούστου, το εγχώριο αλλά και το ιταλικό και ισπανικό εμπόριο, φαίνεται πως αναζητούν να συμπληρώσουν τις δεξαμενές τους διαμορφώνοντας συνθήκες κινητικότητας στα παραγωγικά κέντρα, όσο ζητούν προσφορές από τους παραγωγούς και τους διαχειριστές συνεταιρισμών.

Πιέσεις για αλλαγή των ορίων οξύτητας σύμφωνα με τα οποία κατατάσσονται τα ελαιόλαδα στις κατηγορίες έξτρα παρθένο και παρθένο δέχονται το τελευταίο διάστημα οι Βρυξέλλες, με πρωτοβουλία Ιταλών Ευρωβουλευτών.  Πρόθεση των πιέσεων είναι να οριστεί η μέγιστη οξύτητα των έξτρα παρθένων ελαιολάδων στους 0,5 βαθμούς από τους 0,8 βαθμούς που είναι τώρα, αφού σε αυτό το επίπεδο οξύτητας συναντιούνται τα έξτρα παρθένα και τα παρθένα ελαιόλαδα, διευκολύνοντας φαινόμενα νοθείας και εξαπάτησης καταναλωτών.

Αισθητή μείωση της παγκόσμιας παραγωγής μαζί με αύξηση έως και 4% της παγκόσμιαις κατανάλωσης διαμορφώνουν το τοπίο της αγοράς ελαιολάδου ενόψει της νέας σεζόν, με όλο και περισσότερους οργανισμούς να αναμένουν σαφή βελτίωση των τιμών παραγωγού.

 Πώς θα μπορούσε μια χρονιά υπερπαραγωγής ελαιολάδου, όπως αυτή που σημειώθηκε την περίοδο 2018/19 να ωθήσει στα όρια της αβύσσου ολόκληρο τον ελαιοκομικό τομέα της Ευρώπης επί δύο σχεδόν χρόνια;