Ως γνωστόν, η ελιά ήταν πάντοτε συνδεδεμένη με την περιοχή της Μεσογείου, καθώς οι ερευνητές επιβεβαιώνουν την ύπαρξη ελαιόδενδρων τα τελευταία 5.000 χρόνια. Αρκετά νωρίς, μάλιστα, προκύπτει και η ανάγκη των πληθυσμών να θέσουν υπό τον έλεγχό τους την καλλιέργεια, καθώς το ελαιόλαδο είχε γίνει μέρος της διατροφής των λαών της περιοχής.
Η Κρήτη πιθανολογείται ως το πρώτο μέρος της Μεσογειακής λεκάνης στο οποίο ξεκίνησε η εξημέρωση του δένδρου. Στο Κολυμβάρι και συγκεκριμένα στο χωριό «Άνω Βούβες» υπάρχει ένα από τα παλιότερα καλλιεργούμενα ελαιόδενδρα στον κόσμο ηλικίας 2.500 ετών. Τα αρχαιολογικά ευρήματα επιβεβαιώνουν ότι ο πρώτος σημαντικός πολιτισμός του νησιού, ο Μινωικός, όχι μόνο βάσιζε την οικονομία του στην αγροτική παραγωγή αλλά είχε και διευρυμένες εμπορικές σχέσεις με άλλες περιοχές της Αν. Μεσογείου, ανταλλάσοντας αγροτικά προϊόντα, με σημαντικότερο εξ αυτών το ελαιόλαδο.
Στη Μυκηναϊκή Εποχή, η ελιά και το ελαιόλαδο εμφανίζονται ως κομμάτι της καθημερινότητας του τοπικού πληθυσμού και της ευρύτερης περιοχής της N. Ελλάδας. Η αποκωδικοποιημένη γραφή των Μυκηναίων και οι νέες επιστημονικές μέθοδοι ανάλυσης υπολειμμάτων αμφορέων έρχονται να επιβεβαιώσουν τις χρήσεις του ελαιολάδου τις οποίες απλώς άφηναν να εννοηθούν τα παλαιότερα ευρήματα.
Ακόμα εντονότερη είναι η παρουσία της ελιάς στην Κλασική Περίοδο, όπου αναδεικνύεται ο συμβολισμός της με τα στεφάνια ελιάς των Ολυμπιακών Αγώνων.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κατά τη διάρκεια των αιώνων, η ελιά δεν έπαψε να παίζει το ρόλο της στη ζωή και την οικονομία των πληθυσμών της Μεσογείου και φυσικά των Ελλήνων. Μάλιστα, οι συναλαγές αγροτικών προϊόντων στον κύκλο των χωρών της περιοχής εντατικοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των μεγάλων αυτοκρατοριών. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία προώθησε τις εγχρήματες συναλλαγές και η διακίνηση αγροτικών προϊόντων αποτέλεσε μέσο συσσώρευσης πλούτου. Σε εκείνη την εποχή μπορεί να τοποθετηθεί και η επέκταση της διακίνησης των προϊόντων ελιάς σε περιοχές εκτός της Μεσογειακής λεκάνης. Επιπλέον, ο αυξανόμενος αστικός πληθυσμός προκάλεσε την ανάγκη περισσότερων εισαγωγών, για να αποτραπεί η πιθανότητα έλλειψης για τις πόλεις.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η ζωή κάνει κύκλους, η αγορά του ελαιολάδου και της ελιάς έχει κατά καιρούς τα πάνω της και τα κάτω της, ωστόσο ο χρόνος δικαιώνει όλους όσοι προσεγγίζουν με πίστη το προϊόν και εργάζονται με συνέπεια για την ενίσχυση της υπεραξίας του.
*Εκδότης-Διευθυντής Εφημερίδα Agrenda
