Οι διαφυλλικές λιπάνσεις, λοιπόν µπορούν να χαρακτηριστούν σαν «µικροεπεµβάσεις» µε εντυπωσιακά αποτελέσµατα, ειδικά όταν χρησιµοποιούνται προϊόντα νέας τεχνολογίας. Τέτοιες λύσεις προτείνουν µέσω του ειδικού αυτού αφιερώµατος, οι µεγαλύτερες εταιρείες του χώρου.
Η ορθή λίπανση σε έναν παραγωγικό και εµπορικά εκµεταλλεύσιµο ελαιώνα αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο στην παραγωγή των καρπών και του ελαιόλαδου. Ο παραγωγός για να προσδιορίσει τις ανάγκες σε ποσότητα και είδος λίπανσης της φυτείας του, που αντανακλούν τη θρεπτική κατάσταση των δέντρων, συνήθως βασίζεται στην εµπειρία προηγούµενων ετών και σε χηµικές αναλύσεις του εδάφους και των φύλλων. Η µέθοδος της χηµικής ανάλυσης των φύλλων (φυλλοδιαγνωστική) συνίσταται ως η βέλτιστη µέθοδος προσδιορισµού της περιεκτικότητας των θρεπτικών στοιχείων στα φύλλα του ελαιόδεντρου, κατά τις διάφορες φάσεις της βλάστησής του. Γι’ αυτή την ανάλυση θα πρέπει να συλλέγονται φύλλα που βρίσκονται στις ενδιάµεσες θέσεις ενός κλάδου, µέσης ηλικίας. Είναι σηµαντικό τα φύλλα να είναι ίδιας ηλικίας ή να ταξινοµηθούν σε οµάδες µε βάση αυτήν, επειδή η περιεκτικότητα των φύλλων της ελιάς σε άζωτο φώσφορο και κάλιο µειώνεται µε την αύξηση της ηλικίας, ενώ η περιεκτικότητά τους σε ασβέστιο αυξάνεται.
Ο «βασιλιάς» των θρεπτικών στοιχείων, που είναι απαραίτητο για τη βλάστηση και την παραγωγικότητα της ελιάς, είναι το άζωτο (Ν). Το άζωτο διεγείρει την έκπτυξη και ανάπτυξη των βλαστών, των κλάδων, του κορµού και του ριζικού συστήµατος των δέντρων. Συνθήκες τροφοπενίας αλλά και υπερβολικής αζωτούχου λίπανσης µπορεί να οδηγήσουν σε µειωµένη καρπόδεση και παραγωγικότητα. Το κύριο σύµπτωµα της έλλειψης αζώτου είναι η µικρή σε µήκος ετήσια βλάστηση σε συνδυασµό µε χαρακτηριστική χλωρωτική όψη των φύλλων.
Σε δύο δόσεις η αζωτούχος λίπανση
Η εφαρµογή της αζωτούχου λίπανσης συνίσταται να πραγµατοποιείται σε 2 δόσεις, µε τα 2/3 της συνολικής ποσότητας (10-15 κιλών Ν ανά στρέµµα) πριν την έναρξη της νέας βλάστησης και την υπόλοιπη πριν την ανθοφορία. Η λίπανση αζώτου δεν θα πρέπει να ξεπερνά τις συνιστώµενες-αναγκαίες ποσότητες, καθώς η περίσσεια αζώτου έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ανθεκτικότητα των δέντρων στο κρύο, την ξηρασία και στην ευπάθεια προσβολής από παθογόνους οργανισµούς. Παράλληλα µειώνει την ικανότητα πρόσληψης του φυτού σε κάλιο, που συνεπάγεται καθυστέρηση της ωρίµανση των καρπών.
Ο φώσφορος συµβάλλει στον σχηµατισµό των ανθέων, την ανάπτυξη του ριζικού συστήµατος και στην διαδικασία ωρίµανσης του ελαιόκαρπου. Φωσφορική λίπανση πρέπει να εφαρµόζεται όταν η περιεκτικότητα στα φύλλα είναι σε κρίσιµα επίπεδα, ή παρατηρηθούν οπτικά συµπτώµατα τροφοπενίας στα φύλλα κατά τον χειµώνα-άνοιξη. Οι προστιθέµενες ποσότητες φωσφόρου να µην υπερβαίνει το 1/3-1/5 του χορηγούµενου αζώτου. Σηµαντικό είναι να αποφεύγεται η υπερβολική φωσφορούχος λίπανση, που θα έχεις ως αποτέλεσµα την µείωση της ικανότητας των δένδρο για πρόσληψη καλίου, ασβεστίου, σιδήρου και βορίου.
ολόκληρο το αφιέρωμα της agrenda είναι διαθέσιμο εδώ
Από Δεκέμβριο μέχρι Φεβρουάριο
Το κάλιο (ή ποτάσιο) και το ασβέστιο αποτελούν στοιχεία ιδιαίτερης σπουδαιότητας, για την θρέψη της ελιάς. Συχνά µαζί µε την καλιούχο λίπανση συνίσταται η χορήγηση και µικρή ποσότητας βόρακα, µε το βόριο να αποτελεί στοιχείο σε έλλειψη στα ελληνικά χώµατα. Τροφοπενία καλίου µειώνει την ανθεκτικότητα στο κρύο και σε ορισµένα παράσιτα, ενώ παράλληλα µπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ανθοφορία, στο µέγεθος και στην περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι. Γενικά ανάγκη για καλιούχο λίπανση εµφανίζεται συχνότερα σε αβαθή, ελαφρά όξινα και ασβεστούχα εδάφη.
Η βασική λίπανση της ελιάς γίνεται κατά την περίοδο του ∆εκεµβρίου έως τα µέσα Φεβρουαρίου, ώστε τα δέντρα να έχουν στη διάθεση τους όλα τα θρεπτικά στοιχεία που είναι απαραίτητο για τη διαφοροποίηση των ανθοφόρων οφθαλµών και την έναρξη της βλάστησης. Πριν την εφαρµογή λιπάνσεων είναι προτιµότερο να γνωρίζουµε τις φυσικές και χηµικές ιδιότητες του εδάφους, όπως η σύσταση, η διαπερατότητα, το βάθος, το pH και η περιεκτικότητά του σε ασβέστιο και νερό. Χαρακτηριστικά που εµπλέκονται στην περιεκτικότητα και απορροφησιµότητα των θρεπτικών στοιχείων από την καλλιέργεια. Η εφαρµογή των λιπασµάτων πρέπει να εφαρµόζεται οµοιόµορφα στη ζώνη κάτω από την κόµη των δέντρων και να αποφεύγεται η περιοχή κοντά στον κορµό.
