Είναι ένα από τα κλασικά «πιάτα» που ετοιμάζονται στα παραδοσιακά ελαιοτριβεία της χώρας, για να συγκρατήσουν την πείνα παραγωγών και ελαιοτριβέων κατά τη διαδικασία ελαιοποίησης του καρπού. Στην Τοσκάνη, η απλή αυτή συνταγή έχει όνομα, το λένε «Fettunta», το τρώνε κυρίως το Νοέμβριο, όταν η ελαιοκομική περίοδος βρίσκεται σε πλήρεις ρυθμούς και πρόσφατα αποκτά διεθνή δυναμική λόγω της υπερβολικής απλότητας και έντονης γεύσης του σε ολόκληρο τον κόσμο.
Με λίγη έρευνα σε διαδικτυακές εγκυκλοπαίδειες, μαθαίνει κανείς ότι είναι μια συνταγή που χρονολογείται στους ρωμαϊκούς χρόνους και μάλλον είναι ο μεγάλος ξάδερφος της τυπικής μπρουσκέτας που βρίσκει κανείς στους καταλόγους κάθε εστιατορίου που σερβίρει ιταλική κουζίνα. Συχνά, αποτελεί μια πιο απλή εκδοχή της μπρουσκέτας, η οποία εξελίχθηκε με την προσθήκη περισσότερων υλικών. Στα λατινικά, η σύνθετη λέξη προκύπτει από το «fetta» που σημαίνει κομμάτι και «-unta» που σημαίνει «με λάδι».
