Μελέτες αποκαλύπτουν ότι το στρες που προκαλούν στα φυτά περιβαλλοντικοί παράγοντες που σχετίζονται µε την κλιµατική αλλαγή, είναι υπεύθυνο για το 50% των ετήσιων παγκόσµιων απωλειών στη γεωργία. Υπό αυτό το πρίσµα, τα φυτά «βελτιώνονται» σε δύο βασικούς άξονες, την αποφυγή του στρες και την ανεκτικότητα σε αυτό. Για να επιτευχθεί η «αποφυγή» οι επιστήµονες επικεντρώνουν τις προσπάθειές τους στην ανάπτυξη ποικιλιών µικρότερου βιολογικού κύκλου, που θα µπορούν να συγκοµίζονται πριν την έναρξη καταστρεπτικών φαινοµένων, όπως οι εξαιρετικά υψηλές θερµοκρασίες του καλοκαιριού ή αντίστοιχα να σπέρνονται αργότερα, µετά την ολοκλήρωση των όψιµων ανοιξιάτικων παγετών.
Καθώς η «αποφυγή» µπορεί να µην είναι πάντα εφικτή ή κατάλληλη λύση, οι καλλιέργειες θα πρέπει να εξοπλιστούν µε χαρακτηριστικά που θα τους επιτρέψουν να διατηρήσουν την παραγωγικότητά τους σε συνθήκες υψηλών θερµοκρασιών, έντονης ξηρασία και αλατότητας του εδάφους.
Στα χαρακτηριστικά συγκαταλέγονται:
Βαθύτερο ριζικό σύστηµα και χαµηλότερο ύψος: Αναπτύσσοντας µεγαλύτερη βιοµάζα ριζών που φτάνει βαθύτερα, τα φυτά θα έχουν πρόσβαση στα εδαφικά αποθέµατα νερού, ενώ το χαµηλότερο ύψος και η αυξηµένη πυκνότητα του ξύλου στις δενδρώδεις διευκολύνει τη µεταφορά του νερού στην κόµη του φυτού.
Υψηλότερη ικανότητα αποτελεσµατικής χρήσης του νερού: Το χαρακτηριστικό αυτό είναι γνωστό ως WUE και αντικατοπτρίζει την ποσότητα βιοµάζας που παράγεται ανά µονάδα νερού που απορροφάται. H WUE είναι ένα γενετικά πολύπλοκο χαρακτηριστικό µε µεγάλη όµως σηµασία, ενώ σχετίζεται και µε το άνοιγµα-κλείσιµο των στοµάτων των φύλλων για τη µείωση των απωλειών νερού.
Μικρότερη ειδική φυλλική επιφάνεια και µεγαλύτερου πάχους φύλλα
Stay-green: Η αξία του έχει ήδη αναγνωριστεί και συµπεριλαµβάνεται στους καταλόγους µε τα χαρακτηριστικά των νέων ποικιλιών στην αγορά. Το stay-green καθυστερεί την έναρξη του θανάτου των φύλλων µετά την άνθιση, επιµηκύνει τη φωτοσυνθετική ικανότητα των φυτών και κατ’ επέκταση την παραγωγικότητά τους κάτω από ξηρικές συνθήκες.
Επιτυχηµένη ρύθµιση της ωσµωτικής ισορροπίας: Τα ελληνικά εδάφη «υποφέρουν» ήδη από αυξηµένη αλατότητα, δυσχεραίνοντας την πρόσληψη εδαφικού νερού και θρεπτικών στοιχείων από τις ρίζες, ενώ προκαλεί και φυτοτοξικότητες.
Τέλος, η αύξηση της θερµοκρασίας κατά την περίοδο του λήθαργου των φυτών και η ανοιξιάτικοι καύσωνες απαιτούν την ανάπτυξη φυτών µε µικρότερες ανάγκες σε ψύχος για την επιτυχή διαφοροποίηση των οφθαλµών τους και βελτιωµένη ζωτικότητα γύρης και ανθέων σε υψηλότερες θερµοκρασίες για καλύτερη καρπό
