Ισορροπηµένη και επαρκής βασική λίπανση σε συνδυασµό µε σωστή θρέψη βάζουν «πλάτες» για να επιτευχθούν οι µέγιστες αποδόσεις των νέων υβριδίων.
Με το πρεστίζ της καλλιέργειας και στην Ελλάδα να αυξάνεται χρόνο µε τον χρόνο, οι παραγωγοί µελετάνε µε άλλη προσοχή την καλλιέργειας της ελαιοκράµβης, δίνοντας βάση στην επιλογή κατάλληλου υψηλοαποδοτικού υβριδίου και στην κατάρτιση ενός εξατοµικευµένου προγράµµατος θρέψης που θα εξασφαλίζει την ανώτερη παραγωγικότητα που αυτό υπόσχεται.
Αρχή όλων η ισορροπηµένη και επαρκής βασική λίπανση. Κατά τη διάρκεια του βιολογικού της κύκλου η καλλιέργεια εµφανίζει δύο διακριτά µέγιστα αναγκών σε θρεπτικά, µε το πρώτο να καταγράφεται κατά την πρώτη ανάπτυξη το φθινόπωρο και το δεύτερο να εµφανίζεται την άνοιξη, ιδίως µετά από ένα «σκληρό» χειµώνα.
Συγκεκριµένα, πειραµατικά δεδοµένα προτείνουν τη χορήγηση του αζώτου σε τρεις δόσεις, µε την πρώτη να εφαρµόζεται στην αρχή της ανάπτυξης των φυτών (ή πριν τη σπορά µε τη βασική λίπανση), τη δεύτερη κατά την ανάπτυξη των στελεχών και την τρίτη στην αρχή της άνθισης, µε τις συνολικές ποσότητες να ανέρχονται σε 10-15 κιλά ανά στρέµµα. Με τη βασική προστίθεται συνήθως και το σύνολο των απαιτούµενων ποσοτήτων σε φωσφόρο (5-7 κιλά το στρέµµα) και σε κάλιο (6-8 κιλά το στρέµµα).
Απαραίτητη η προσθήκη 2-3 κιλών θείου ανά στρέµµα για βέλτιστες αποδόσεις
Στην καλλιέργεια της ελαιοκράµβης, µαζί µε το άζωτο, εξέχουσα σηµασία έχει το θείο, στοιχείο που αποτελεί συστατικό σηµαντικών αµινοξέων για τον σχηµατισµό πρωτεϊνών και συνδέεται µε την αύξηση των αποδόσεων των φυτών. Τριάντα τρία πειράµατα που πραγµατοποιήθηκαν σε όλο των κόσµο έδειξαν ότι, κατά µέσο όρο, αρκούν 2-3 κιλά θείου ανά στρέµµα για βέλτιστη παραγωγή. Τα µεγάλα ποσοστά έκπλυσης του στοιχείου στο περιβάλλον µπορεί να ωθήσουν προς τα πάνω αντίστοιχα, κατά περίπτωση, τις αναγκαίες προστιθέµενες ποσότητες θείου στο χωράφι.
Εξαιτίας του κεντρικού ρόλου αλλά και του συσχετισµού που υπάρχει µεταξύ των δύο αυτών στοιχείων, πρέπει να δίνεται µεγάλη προσοχή στη διαµόρφωση ενός προγράµµατος θρέψης που θα διασφαλίζει τη σωστή ισορροπία τους.
Συγκεκριµένα µεγάλες δόσεις αζώτου µπορούν να επιφέρουν έλλειψη θείου στα νεαρά ταχέως αναπτυσσόµενα φύλλα, ενώ τροφοπενία θείου εντείνει τα συµπτώµατα έλλειψης αζώτου και µειώνει ταυτόχρονα τον αριθµό των σχηµατιζόµενων σπόρων. Ως αποτέλεσµα, η βελτίωση της απόδοσης των φυτών σε σπόρους που προκύπτει από την τροφοδοσία των φυτών µε άζωτο, ενισχύεται εκθετικά µε την ικανοποίηση των αναγκών σε θείο.
«Παραδοσιακά» και νέα χαρακτηριστικά των υβριδίων
Για να ξεκινήσουν µε γερές βάσεις, οι παραγωγοί µελετάνε µε άλλη προσοχή την ελαιοκράµβη, προσδιορίζουν µε ακρίβεια τις εξατοµικευµένες ανάγκες τους και ιεραρχούν τα χαρακτηριστικά που επιθυµούν να έχουν τα φυτά ώστε να κάνουν µια «διαβασµένη» επιλογή όσον αφορά το υβρίδιο που θα καλλιεργήσουν.
Στα σηµαντικότερα χαρακτηριστικά για την επιλογή συγκαταλέγονται η υψηλή φυτρωτική ικανότητα και γρήγορη πρώτη ανάπτυξη, το γερό στέλεχος, η προσαρµογή σε ποικιλία εδαφών, η αντοχή σε ασθένειες, η πλούσια καρποφορία και το µεγάλο δυναµικό παραγωγής. Φυσικά λόγω της ελαιοπαραγωγικής κατεύθυνσης της καλλιέργειας, η περιεκτικότητα των σπόρων σε λάδι θεωρείται χαρακτηριστικό «κλειδί». Εκτός από τις παραπάνω «παραδοσιακές» ιδιότητες, η νέα γενιά αγροτών αναζητά υβρίδια που να προσφέρουν µεταξύ άλλων ευελιξία στον χρόνο σποράς, ανεκτικότητα σε ακραίες θερµοκρασίες, που συνοδεύουν την κλιµατική αλλαγή, καθώς και βελτιωµένη ικανότητα να εκµεταλλεύονται στο έπακρο την γονιµότητα του εδάφους, να απορροφούν και να αξιοποιούν το προστιθέµενο άζωτο.
Για τη σπορά µπορούν να χρησιµοποιηθούν είτε ειδικές σπαρτικές µηχανές είτε µηχανές που χρησιµοποιούνται στα σιτηρά. Στην περίπτωση της σπαρτικής σιταριού χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή ώστε να αποφευχθεί η πυκνή σπορά, µιας και ο σπόρος του σιταριού είναι µεγαλύτερος από αυτόν της ελαιοκράµβης.
Το αφιέρωμα αναλυτικά εδώ
