Όπως έδειξε η ιστορία της τελευταίας τετραετίας, η άπειρη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρήκε ούτε για μια στιγμή το «νήμα» στη χάραξη της αγροτικής πολιτικής και χάθηκε μέσα στη διαχείριση των κοινοτικών πόρων αρχικά, τη μεταφορά δημοσιονομικών βαρών στις πλάτες των αγροτών στη συνέχεια και την αδυναμία επαναπροσδιορισμού της λειτουργίας των συνεταιρισμών και της βελτίωσης των οργανωτικών δομών του χώρου καθ’ όλη την περίοδο της διακυβέρνησης.
Οι υπεύθυνοι για την αναζήτηση στρατηγικής στον αγροτικό χώρο, είδαν εξαρχής με φόβο τη συνεργασία με τους εκπροσώπους του αγροτικού κόσμου, ενέδωσαν με ευκολία στον πειρασμό της υπονόμευσης των παραδοσιακών εκφραστών και στη διάλυση αντίστοιχων θεσμικών οργανώσεων με μακραίωνη ιστορία, όπως η ΠΑΣΕΓΕΣ, ενώ, με αιχμή το ΟΣΔΕ συμβιβάστηκαν αβίαστα με ποικιλώνυμα ιδιωτικά συμφέροντα που νέμονται το χώρο εις βάρος των αγροτών και της ίδιας της εξέλιξης στο χώρο της αγροτικής παραγωγής.
Για πολλούς από τους κυβερνώντες, οι λύσεις για τον αγροτικό χώρο θα έρχονταν, είτε από τα κοινοτικά προγράμματα που κι αυτά ακόμα υπέκυψαν στην ανάγκη ικανοποίησης μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων, είτε από μια κινητικότητα στον τομέα του branding, όπου πολλοί νέοι κυρίως συντελεστές της αγροτικής παραγωγής επιδιώκουν παρουσία και σε άλλους κρίκους της αλυσίδας υπεραξίας (τυποποίηση, εμπορία, διάθεση κ.α.). Στο πρώτο, μάλλον ακολουθήθηκε η πεπατημένη, ενώ το δεύτερο δεν είναι αρκετό από μόνο να κάνει τη διαφορά και να αποφέρει οφέλη για το σύνολο των επαγγελματιών του αγροτικού χώρου.
Αντίθετα, οι εγγενείς αδυναμίες της ελληνικής γεωργίας σε συνδυασμό με την ένταση του ανταγωνισμού διεθνώς, την αποσάθρωση των συνεταιρισμών και την… δημοσιονομική επιβάρυνση (φορολογία, ασφάλιση, γραφειοκρατία κ.α.) των αγροτών, επιτάχυναν το οικονομικό αδιέξοδο των αγροτικών εκμεταλλεύσεων και φέρνουν σε πολύ δύσκολη θέση την πολυπληθή τάξη των αγροτών που δεν έχουν καταφέρει τον αναγκαίο εκσυγχρονισμό.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα και με δεδομένες τις οικονομικές πιέσεις που υφίσταται συνεχώς τα τελευταία χρόνια οι αγρότες, η έκβαση του εκλογικού αποτελέσματος δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Συντηρητική σε γενικές γραμμές η αγροτική κοινωνία, δεν είχε ιδιαίτερη δυσκολία να εγκαταλείψει με την πρώτη μεγάλη ευκαιρία, το σύντομο ούτως ή άλλως φλερτ που είχε με την… πρώτη φορά αριστερά και να επιστρέψει στις εστίες της.
Η αλλαγή στάσης δεν είναι κάτι που θα μπορούσε να γίνει σε ένα μήνα, η καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής για τους αγρότες είναι δεδομένη και στις εθνικές εκλογές, αυτό που θα κρίνει πολλά στη συνέχεια, είναι η δυνατότητα της επόμενης κυβέρνησης που πιθανότατα θα είναι της Νέας Δημοκρατίας, να κατανοήσει τις ιδιαιτερότητες του αγροτικού χώρου, να δημιουργήσει συνθήκες βιωσιμότητας τόσο για τις μεγάλες και πιο σύγχρονες κάπως αγροτικές εκμεταλλεύσεις, όσο και για τους διαχειριστές (επαγγελματίες και μη) μικρότερων μονάδων για τις οποίες καλό είναι να βρεθεί ένας άλλος βηματισμός.
Σε κάθε περίπτωση, η αναγκαία προσπάθεια αναδιοργάνωσης του αγροτικού χώρου θα πρέπει να περάσει από τον επαναπροσδιορισμό των δυνατοτήτων της αγροτικής παραγωγής, την προσέγγιση με τόλμη των θεμάτων που συνδέονται με τους συνεταιρισμούς και τη συλλογική δραστηριότητα στην αγροτική παραγωγή (ομάδες ή και μικρότερα εταιρικά σχήματα) και την απομάκρυνση των παρασίτων που με εφαλτήριο το ΟΣΔΕ προωθούν τη δική τους ατζέντα σε βάρος των συντελεστών της αγροτικής παραγωγής. Το τελευταίο, απαιτεί, από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να εντοπίσει έγκαιρα τους «δούρειους ίππους» που έχουν διεισδύσει και στο δικό του χώρο και να «ξεκόψει» μια και καλή από στελέχη με προσωπική ατζέντα, ταυτισμένα με «φατρίες» που μόνο «αμαρτίες» μπορούν να φορτώσουν τους πολιτικούς σχηματισμούς όταν αυτοί συντηρούν, έστω και παθητικά, τέτοιου είδους διασυνδέσεις.
30-05-2019 12:24asavas
Είναι σωστή η επισήμανση ότι, η αγροτική κοινωνία ήταν και είναι συντηρητική, με αποτέλεσμα διαχρονικά να μετακινείται με μεγάλη ευκολία σε όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα, με την ψευδαίσθηση ότι εκεί θα βρει τον χαμένο παράδεισο, γιατί βολεύεται από τις εύκολες φιλανθρωπικές σπατάλες και δεν αναζητά με φρόνηση τα πραγματικά κίνητρα ζωής και αξιοπρέπειας. Θα ήταν σωστή και ειλικρινής η επισήμανση που αφορά στην αποσάθρωση των συνεταιρισμών, αν ο συντάκτης δεν έπεφτε στην αντίφαση διατυπώνοντας συγχρόνως τα περί δήθεν υπονόμευσης των παραδοσιακών εκφραστών του χώρου. Επίσης για το ίδιο θέμα ο συντάκτης, με αυθαίρετο τρόπο αφήνει να εννοηθεί ότι, η διάλυση των θεσμικών οργανώσεων με μακραίωνη ιστορία, δεν συνδέεται με την γενικευμένη αποσάθρωση κοινωνική και οικονομική των συνεταιρισμών, αλλά είναι δήθεν ενορχηστρωμένη προσπάθεια των κακών.
Απάντηση28-05-2019 12:59Νίκος
Συνέχεια Δεν ακούγαμε, όμως και δανειζόμασταν. Και τώρα θεωρούμε φυσιολογικό να έχει φύγει μισό εκατομμύριο νέων επιστημόνων μας σε ξένες χώρες και όσοι έμειναν να εργάζονται οχτάωρο (στα χαρτιά 4ωρο), για 500€. Και η «αριστερή» κυβέρνηση να θεωρεί ότι έχει προτεραιότητα η διάσωση της «προσωπικής διαφοράς» των παλιών συνταξιούχων (για να συνεχίζουν να παίρνουν συντάξεις 1500 – 2000 €) ή μια βδομάδα πριν τις εκλογές να μοιράζει την «13 σύνταξη» στους συνταξιούχους γιατί αυτοί προηγούνται σε στήριξη. Νωρίτερα, τους προηγούμενους μήνες, με διατεταγμένες δικαστικές αποφάσεις άνοιξε θέμα επιστροφής αναδρομικών σε συνταξιούχους και δημοσίους υπαλλήλους, που ούτε οι ίδιοι είχαν τολμήσει να θέσουν, έχοντας επίγνωση του πόσο «καθαρή» την έβγαλαν στην κρίση. Μα αγαπητά παιδιά της «πρώτης φοράς αριστερά», καλώς επιλέξατε ως «πελάτες» τους δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους, αλλά δεν καταλαβαίνετε ότι η ιδιωτική οικονομία είναι η αγελάδα που βγάζει το γάλα για να πληρώνονται; Και αν σκοτώσεις την αγελάδα (όπως ιδεοληπτικά κάνατε αυτά τα χρόνια), δεν θα υπάρχει όχι 13η αλλά καθόλου σύνταξη. Και κάτι τελευταίο: διώχνοντας τους ταλαντούχους, με προσόντα νέους μας στην ξενιτιά, πως πιστεύατε ότι θα επιτευχθεί η «ανάπτυξη»; Με τα ΚΑΠΗ;
Απάντηση28-05-2019 12:56Νίκος
Όλα σωστά κ. Πανάγο και υποκλίνομαι στην ταχύτητα συγγραφής και δημοσίευσης του άρθρου – αναρωτήθηκα το είχατε έτοιμο από πριν; Σας υπολήπτομαι και δεν θέλω να συμπεράνω ότι σπεύδετε να τοποθετηθείτε στην "νέα εποχή". Αλλά πρέπει να πω ότι το τελευταίο διάστημα παρακολουθούσα με στεναχώρια μια συμπεριφορά ιμάντα μεταφοράς της κυβερνητικής προπαγάνδας και κάποιας "κολακείας" στον «Σταύρο» (Αραχωβίτη), που αδικούσε και εσάς προσωπικά και το Agronews (θέλησα πολλές φορές, αλλά τελικά απέφυγα να σχολιάσω). Την ώρα που η κυβερνητική αγροτική πολιτική ήταν τραγωδία (φορολογικό, ασφαλιστικό, κλπ.) και σκότωνε κάθε παραγωγική δομή που είχε μείνει όρθια, εσείς όλο και βρίσκατε θετικά στην διαχείριση της τρέχουσας πραγματικότητας - διαχείριση που είχε και αυτή τα πιο άθλια χαρακτηριστικά του «παλιού συστήματος» (παραγοντισμός, μικρορουσφέτια, πελατειασμός, κ.λπ.). Σε κάθε περίπτωση, ορθώς επισημαίνετε ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να φυλαχτεί από κάθε μορφής πρόθυμους που θα σπεύσουν να πιάσουν "πόρτα" στην καινούργια κατάσταση. Πρέπει, όμως, να έχετε εμπιστοσύνη στον Κυριάκο, γιατί είναι γιός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη που αν κάναμε τα μισά από τα αναγκαία που επεσήμαινε το 1990, θα ήμασταν σήμερα αλλού σαν χώρα. Δεν φαντάζομαι να διασκεδάζατε τότε και σεις με τα σκέτς του Λαζόπουλου για τον «γκαντέμη», που διακωμωδούσαν την προειδοποίησή του ότι δεν μπορούμε να καταναλώνουμε περισσότερα απ΄ όσα παράγουμε. Ή το άλλο αυτονόητο που με ηγετική υπευθυνότητα τόνιζε: ότι χρέη και εθνική ανεξαρτησία είναι ασυμβίβαστα, ούτε πρέπει να δανειζόμαστε σε βάρος των παιδιών μας. Και για τις απαραίτητες ιδιωτικοποιήσεις τηλεπικοινωνιών, μεταφορών, κλπ, που μας επιβλήθηκαν τώρα με πολύ δυσμενέστερος, εξευτελιστικούς όρους (εκποίηση σε υποπολλαπλάσιες τιμές, δέσμευση για 100 χρόνια όλης της δημόσιας περιουσίας, κλπ.). Και για την ανάγκη «συμμαζέματος» των συνεταιριστικών οργανώσεων, οι οποίες οργίαζαν εκείνο τον καιρό.
Απάντηση