του Γιάννη Ρούπα
Σύμφωνα με την μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε ως μέρος μίας πενταμελής αναφοράς της ερευνητικής ομάδας Blue Food Assessment,με μέλη από δεκάδες πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο, η κατανάλωση θαλασσινών θα διπλασιαστεί μεταξύ 2015 και 2050, με την προβλεπόμενη παγκόσμια κατανάλωση να αγγίζει τους 155 εκατ. τόνους στα μισά του 21ου αιώνα, περίπου 75 εκατ. τόνους περισσότερους σε σχέση με 6 χρόνια πριν. Τα νούμερα της μελέτης θεωρούνται αξιόπιστα, μόνο όσο οι πραγματικές τιμές δεν αυξάνονται και για όσο χρονικό διάστημα η προσφορά θαλασσινών καταφέρνει να ανταποκριθεί στην ολοένα και αυξανόμενη ζήτηση.
Στην έκθεση επισημαίνεται πως η Κίνα δεν είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος για την προβλεπόμενη αύξηση της κατανάλωσης, καθώς και άλλες χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας έχουν αλλάξει διατροφικές συνήθειες τα τελευταία χρόνια, με την ζήτηση για θαλασσινά να εμφανίζεται υψηλότερη από ποτέ. Εκτός αυτών, οι ερευνητές αναφέρονται επίσης και στην πρόσφατη αλλαγή διατροφικών συνθηκών που λαμβάνει χώρα στην Υποσαχάρια Αφρική, όπου η ζήτηση για τροφή παραμένει ακόμη και σήμερα υψηλότερη από την προσφορά.
«Σε αντίθεση με τις βελτιώσεις στην πάχυνση και διάπλαση ειδών που προορίζονται για σφαγή, όπως τα κοτόπουλα, δεν έχει υπάρξει παρόμοια βελτίωση όσον αφορά την παραγωγή θαλασσινών, με παρόμοιες βελτιώσεις να κρίνονται αναγκαίες για να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα των ειδών αυτών, με αλίευση τους σε εντατικά συστήματα εκτροφής», σύμφωνα με τους ερευνητές.
Οι βελτιώσεις αυτές θα επιτρέψουν να επιβιώσουν τα αλιευόμενα ήδη, ενώ παράλληλα θα δημιουργήσει συνθήκες διατροφικής ασφάλειας, επιτρέποντας στον κόσμο να καταναλώνει νέες τροφές -ολοένα και πιο κοντά στα δυτικά πρότυπα- καθώς το κατά κεφαλήν εισόδημα -όπως και ο πληθυσμός- σε Ασία και Αφρική θα αυξάνεται στο μέλλον.
Υπογραμμίζεται πως τυχόν αύξηση της παραγωγής θαλασσινών και προώθηση της αυξημένης παραγωγής στην εσωτερική αγορά χωρών όπως η Ινδία και η Χιλή αντί για το παγκόσμιο εμπόριο, θα μπορούσε να προλάβει και πολλά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει ο δυτικός κόσμος, όπως η παχυσαρκία. Ουσιαστικά ,θα μπορούσε να προλάβει και να διορθώσει την διατροφική μετάβαση των ασιατικών και αφρικανικών πληθυσμών σε φθηνές και λιπώδεις τροφές (fast food), που μαστίζει χώρες που υπέστησαν στο παρελθόν γρήγορη αστικοποίηση σε περιόδους δημογραφικής έκρηξης.
Με πληροφορίες από Newfoodmagazine
