Έπειτα από επίµονες προσπάθειες που ξεκινούν πίσω στο 2017, ο Εµµανουέλ Μακρόν κατάφερε τελικά να καταστήσει κυρίαρχη δύναµη τη Γαλλία στην ευρωπαϊκή γειτονιά, παίρνοντας αθόρυβα το σκήπτρο από τη Γερµανία. Πλέον, έχοντας µπροστά του τις προεδρικές εκλογές τον προσεχή Απρίλιο, ο Γάλλος πρόεδρος επιχειρεί να σηκώσει γέφυρες µε την αποκαλούµενη «La France profonde», τη «βαθιά Γαλλία» της υπαίθρου και των χωριών και δείχνει ότι τα καταφέρνει.
Αν και δεν έχει ανακοινώσει ακόµα την υποψηφιότητά του, οι συντεταγµένες κινήσεις που έκανε τον τελευταίο ενάµιση χρόνο µαρτυρούν τη πρόθεσή του να εξασφαλίσει και µια δεύτερη θητεία στο τιµόνι της χώρας του. Η επιλογή του Ζουλιέν Ντενορµαντί για το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Γεωργίας και η στροφή 180 µοιρών στο κοµµάτι των περιβαλλοντικών ανησυχιών που είχε επικαλεστεί έντονα το 2017 εξασφάλισαν στον Μακρόν τη στήριξη του πιο σκληροπυρηνικού -κατά γενική οµολογία- λόµπι στην Γαλλία, εκείνο των αγροτών της FNSΕA. Μπορεί η εν λόγω Ένωση να διατηρεί υπόγειους και δυνατούς δεσµούς µε την ισχυρή βιοµηχανία τροφίµων της χώρας, δεν χάνει ωστόσο την επιρροή της στους αγροτικούς κύκλους της γαλλικής υπαίθρου.
Αυτά έχουν σηµασία όσο στην Ευρώπη προετοιµάζεται η έλευση της αµφιλεγόµενης πράσινης στρατηγικής «Από το Αγρόκτηµα στο Πιάτο».
Επανειληµµένα το αγροτικό λόµπι της Γαλλίας έχει εκφράσει τις αµφιβολίες του αναφορικά µε την οικονοµική βιωσιµότητα του σχεδίου αυτού και πάνω σε αυτό ο Ντενορµαντί αλλά και ο Μακρόν έχουν τοποθετηθεί υπέρ της υιοθέτησης µιας ρεαλιστικής προσέγγισης που δεν θα τινάζει στον αέρα την οικονοµικότητα του κλάδου.
«∆εν θέλω να φέρω σε αδιέξοδο τους αγρότες, ούτε να τους αφήσω χωρίς καµία διαθέσιµη λύση» απάντησε πρόσφατα σε ερωτήσεις που του απεύθυναν αναγνώστες της Le Parisien σε διαδικτυακή εκδήλωση.
Το πώς αυτό θα µεταφραστεί σε χειροπιαστές πολιτικές µένει να φανεί, ωστόσο µέχρι στιγµής η στάση του Γάλλου προέδρου που προανήγγειλε την εξόρµησή του σε γαλλικά αγροτικά κέντρα αφήνει υποσχέσεις.
Ήδη άλλωστε, τόσο αυτός όσο και ο υπουργός του, Ζουλιέν Ντενορµαντί, έχουν κάνει σηµαία τους το µπλόκο στις εισαγωγές αγροτικών προϊόντων από Τρίτες Χώρες, οι οποίες δεν πληρούν τα ποιοτικά και περιβαλλοντικά πρότυπα που εισάγουν οι Βρυξέλλες. ∆ιαµορφώνεται δηλαδή ένα συµπαγές διπλωµατικό µέτωπο που είτε θα στήσει αναχώµατα ως προς την υιοθέτηση της πράσινης ατζέντας, είτε θα φέρει εξασφαλίσεις για ενίσχυση των τιµών παραγωγού στην ΕΕ µέσω του περιορισµού του αθέµιτου ανταγωνισµού.
Αυτές οι δεσµεύσεις πάντως είναι που έχουν καταστήσει πιο συµπαθή στο αγροτικό κοινό της Γαλλίας τον Μακρόν, µε τους πολιτικούς αναλυτές µάλιστα να λένε τώρα ότι η προσέγγιση των αγροτών από πλευράς Μακρόν µε αυτόν τον τρόπο, δίνει πάτηµα στους αντιπάλους του «να του τη βγουν από τα περιβαλλοντικά» όπως σχολιάζει το Politico.
Αναπόφευκτα πάντως η επικείµενη εκλογική αναµέτρηση γίνεται ορόσηµο για την πορεία της Ευρώπης, δεδοµένης της παρουσίας της Γαλλίας στην προεδρία της ΕΕ αλλά και τον νεοσύστατο γαλλο-ιταλικό άξονα που θέλει να σβήσει τις αναµνήσεις της λιτότητας και της φειδωλής δηµοσιονοµικής πολιτικής του δόγµατος Μέρκελ-Σόιµπλε. Εδώ δε, δίνεται προτεραιότητα σε επενδύσεις µε µεσογειακό πρόσηµο.
