Tο ζήτηµα των χαµηλών τιµών στα αγροτικά εµπορεύµατα προβληµατίζει τους Ευρωπαίους αγρότες και ήταν εντυπωµένο στα πανό που ύψωσαν τα τρακτέρ στους δρόµους του Κόµπλεντς, γύρω από την περιοχή όπου διεξάγονταν η άτυπη σύνοδος υπουργών Γεωργίας. Το ασφυκτικό οικονοµικό περιβάλλον, γίνεται ακόµα πιο αφόρητο σύµφωνα µε τα επιχειρήµατά τους, ενόψει του υπερφορτωµένου φιλοπεριβαλλοντικού πλάνου που θέλουν να επιβάλλουν οι Βρυξέλλες, καθιστώντας πρακτικά µη βιώσιµη την λειτουργία των εκµεταλλεύσεών τους.
∆εν είµαστε ΑΕ λένε οι αγρότες
«∆είχνει να µην έχει σηµασία αν µια εκµετάλλευση είναι οικογενειακή και περιορισµένων δυνατοτήτων ή αν απλώνεται σε τρία χωριά, όπως δεν έχει σηµασία αν αυτή η εκµετάλλευση ανήκει σε κάποιον ντόπιο αγρότη ή σε ένα επενδυτικό fund στο Ρότερνταµ. Οι απαιτήσεις στη νέα ΚΑΠ αντιµετωπίζουν τους αγρότες λες και είναι ανώνυµη εταιρεία που µε µια αύξηση του µετοχικού κεφαλαίου µπορεί να βρει τους απαιτούµενους πόρους για να πάει παρακάτω» υποστηρίζει ο Άλφονς Βολφ, εκπρόσωπος του γερµανικού αγροτικού συνδικαλιστικού οργάνου Ελεύθεροι Αγρότες.
Οι κινητοποιήσεις των Ευρωπαίων αγροτών ξεφεύγουν από τα όρια της πόλης του Κόµπλεντς. Ήδη από τα µέσα του 2019 ο αγροτικός κόσµος ήταν σε επαγρύπνηση σε µεγάλα παραγωγικά κέντρα του µπλοκ. Χιλιάδες τρακτέρ στους αυτοκινητόδροµους της Ολλανδίας και της Γερµανίας τον Οκτώβριο βρήκαν τον δρόµο τους για τις πολιτικές πρωτεύουσες των χωρών πετυχαίνοντας εντυπωσιακές συγκεντρώσεις.
Η Πράσινη Εβδοµάδα του Βερολίνου στις αρχές του έτους επίσης επισκιάστηκε από τις αντιστάσεις του αγροτικού κόσµου στα ίδια αιτήµατα που προβάλλονται και σήµερα.
Ακόµα και η καραντίνα την άνοιξη δεν εµπόδισε αγρότες και κτηνοτρόφους να ανεβάσουν στην µηντιακή ατζέντα την δυσαρέσκεια τους για την ελεύθερη πτώση των τιµών στα αγροτικά εµπορεύµατα εξαιτίας της πανδηµίας, πραγµατοποιώντας συµβολικές παραστάσεις διαµαρτυρίας.
Όµως και νοτιότερα, σε Ιταλία και Ισπανία, ένα σύγχρονο «αγροτικό κίνηµα» βρέθηκε απέναντι στις κυβερνήσεις των χωρών, µε τους Ίβηρες να οδηγούνται σε θεσµικές συνοµιλίες µε την ισπανική κυβέρνηση. Απόρροια της δυναµικής διαµαρτυρίας των Ισπανών για τις τιµές του ελαιολάδου, των φρούτων και λαχανικών, υπήρξε η µεταρρύθµιση που επιχειρεί ο υπουργός Γεωργίας της χώρας, Λούις Πλάνας, που εισάγει την ελάχιστη εγγυηµένη τιµή στα αγροτικά προϊόντα, ώστε να αποφεύγονται εµπορικές πράξεις κάτω του κόστους για τους παραγωγούς, αλλά και ένας δεκάλογος που φιλοδοξεί να αλλάξει την στρατηγική της χώρας στην παραγωγή και διακίνηση του ελαιολάδου.
Άλλωστε σε αυτήν την φάση και η οµοσπονδιακή υπουργός της Γερµανίας δείχνει να ετοιµάζεται να προσθέσει αρκετό νερό στο κρασί των Βρυξελλών και του πρωτοστάτη του Farm to Fork, Φρανς Τίµµερµαν. Το πολιτικό κόστος που θα έχει η αδιαφορία προς τα αιτήµατα των Γερµανών αγροτών θα ήταν µεγάλο για την Γούλια Κλόκνερ και την κυβέρνηση των Χριστιανοδηµοκρατών της Άνγκελα Μέρκελ.
Σε αυτό το πνεύµα η Κλόκνερ, έχει ήδη περιπλέξει την ενσωµάτωση της στρατηγικής από το «Αγρόκτηµα στο Πιάτο» στη νέα ΚΑΠ και έχει καταστήσει σαφές πως το χρονοδιάγραµµα πρασινίσµατος που λήγει το 2030, θα πάει σίγουρα µερικά χρόνια πίσω.
Τώρα το κοµµάτι ρύθµισης της ευρωπαϊκής αγοράς και της ενίσχυσης των τιµών παραγωγού, τα πολιτικά στελέχη της Ευρώπης ελάχιστα το αγγίζουν, παρά τις προειδοποιήσεις για αθρόες εισαγωγές που θα επιδεινώσουν περαιτέρω τη θέση των αγροτών.
