Κάθε τι νέο και φερόµενο ως επαναστατικό, δεν είναι παρά ένα όχηµα περαιτέρω συντηρητικοποίησης όταν το πλαίσιο µέσα στο οποίο αναπτύσσεται και εφαρµόζεται παραµένει απαράλλαχτο ως προς τις βασικές του δοµές. Το παραπάνω αποτελεί µια γενική διαπίστωση που έρχεται από τις πολιτικές επιστήµες. Η απόσταση όµως από τις αθόρυβες βιβλιοθήκες των ακαδηµαϊκών κέντρων ως τα ακαθόριστα χωράφια της υπαίθρου είναι µικρή στην περίπτωση των νέων τεχνολογιών γεωργίας ακριβείας και των επιπτώσεων που επιφέρουν στον επαρχιακό ιστό.
Η αρθρογραφία της Agrenda έχει αποτυπώσει τόσο το γεγονός ότι οι τεχνολογίες αυτές ούτε για όλους τους τύπους εκµεταλλεύσεων είναι, ούτε για όλους εν γένει, όσο και το ότι ο ρυθµός συγκέντρωσης της γης επιταχύνεται µέσω αυτών. Το τελευταίο δε, έρχεται να επιβεβαιώσει νέα έρευνα από το Πανεπιστήµιο Monash της Αυστραλίας. Σε αυτή, ο καθηγητής φιλοσοφίας Ρόµπερτ Σπάρροου, επισηµαίνει ότι η πλειονότητα των αγροτών αποκλείεται από την ψηφιακή και ροµποτική εποχή της γεωργίας λόγω προφανών οικονοµικών παραγόντων, ενώ παράλληλα θίγει το ζήτηµα των ηθικών και πολιτικών προκλήσεων που φέρνει η απότοµη συγκεντροποίηση της γης.
Σηµειώνεται άρα, πως η συντηρητικοποίηση δεν άπτεται του ηθικού κώδικα της εποχής, αλλά περιγράφει µια διαδικασία οπισθοδρόµησης προς τα γεωχωρικά µεγέθη του φεουδαρχικού µεσαίωνα. Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι η παραγωγικότητα αυξάνεται, όσο το κόστος παραγωγής πέφτει. Μαζί µε το κόστος όµως µειώνεται και η προστιθέµενη αξία του τελικού προϊόντος ελέω ροµποτικής, αφού ο απαράβατος κανόνας της πολιτικής οικονοµίας ορίζει ότι µόνο η ανθρώπινη εργασία µπορεί να παράξει υπεραξία.
Η φόρµουλα της ευφυούς γεωργίας, όσο εφαρµόζεται άναρχα και µεµονωµένα, φέρνει στην υπό διαµόρφωση «επανεκκίνηση της οικονοµίας» τους σιδερένιους όρους ανταγωνιστικότητας που αναπτύχθηκαν τον προηγούµενο αιώνα και εγγυάται τη διαµόρφωση συµφερόντων ανώνυµων funds, πίσω από κάθε αξιόλογο και µεγάλο αγροτεµάχιο. Είναι γεγονός άλλωστε πως το τελευταίο διάστηµα µε την αγροτική δραστηριότητα «φλερτάρουν» και µια σειρά τέτοιων ταµείων, που σύµφωνα µε παλιότερο ρεπορτάζ της Agrenda έχουν πολλαπλασιάσει µε το 30 τα ποσά που διαθέτουν σε αγροτικού χαρακτήρα επενδύσεις.
Πολλοί προβάλουν τη συνεταιριστική οδό και τα επενδυτικά εργαλεία σε αγρότες ως λύση ανάσχεσης της τάσης αυτής, ωστόσο στα ελληνικά δεδοµένα µέχρι στιγµής η µεταρρυθµιστική παρέµβαση της υφιστάµενης ηγεσίας του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης δεν δείχνει να έχει προσελκύσει το υγιές ενδιαφέρον των συντελεστών του κλάδου, σε ό,τι αφορά το πρώτο σκέλος της λύσης.
Την ίδια στιγµή στη Γερµανία η τάση αυτή έχει περάσει από το πεδίο της παρατήρησης, στο πεδίο της ενεργούς αντιπαράθεσης των αντικρουόµενων πλευρών και της αναδιοργάνωσης του αγροτικού συνδικαλισµού. Εδώ και δύο χρόνια σχεδόν οι κινητοποιήσεις αγροτών γίνονται όλο και πιο πυκνές, παρά την πανδηµία. Η ενίσχυση των τιµών παραγωγού και η διευκόλυνση των αγροτικών επενδύσεων µαζί µε τις καταγγελίες περί πτώχευσης των εκµεταλλεύσεων επειδή δεν εφαρµόζονται θεσµικά ευνοϊκοί για την αγροτική παραγωγή όροι στις αγορές, φτάνουν µε κάθε ευκαιρία στους αρµόδιους.
Εν ολίγοις, η ανάγκη συντήρησης του αγροτικού ιστού φαίνεται να βρίσκεται σε υψηλή θέση στην ατζέντα του δηµόσιου διαλόγου µε τον αγροτικό κόσµο να αξιοποιεί µε µαεστρία την πολιτική πίεση που συνεπάγεται η άρρηκτη σύνδεση της υπαίθρου µε το συντηρητικό κόµµα των Χριστιανοδηµοκρατών.
Πλέον, η ιστορία θα δείξει αν τα χωριά του µέλλοντος θα στολίζουν µια εταιρική δυστοπία ή αν τελικά η πολυπόθητη αναγέννηση της ευρωπαϊκής υπαίθρου θα εξασφαλιστεί όπως δηλώνει πως επιδιώκει µε τις νοµικές της παρεµβάσεις η Κοµισιόν.
