Το Συμβούλιο στο οποίο συμμετέχουν οι κεντρικοί τραπεζίτες της Ευρωζώνης μαζί με τα μέλη του Εκτελεστικού Συμβουλίου της, πρέπει να καταλήξουν για το αν μπορούν να προχωρήσουν στην ίδια γραμμή που έχει μέχρι στιγμής ανακοινωθεί, ήτοι της σταδιακής απόσυρσης των πολιτικών "ποσοτικής χαλάρωσης” ή ...θα πρέπει να την επανεξετάσουν.
Και αφού το κάνουν αυτό θα πρέπει να βρουν τρόπο να το "μεταφέρουν” στις αγορές, εξηγώντας ταυτόχρονα τα επόμενα βήματα της ΕΚΤ, με δηλώσεις που δεν θα ανατρέψουν τις προσδοκίες.
Ο λόγος που μπαίνει το δίλημμα αυτό της συνέχισης ή επανεξέτασης της "γραμμής” έχει να κάνει με το γεγονός ότι η οικονομία στην Ευρωζώνη, σε διαφορετικές διαβαθμίσεις από χώρα σε χώρα, εμφανίζεται να επιβραδύνεται με τρόπο επικίνδυνο όσον αφορά τις συνέπειες τόσο για το κρατικό όσο και για το ιδιωτικό χρέος, ιδιαίτερα αυτό που βρίσκεται "αποθηκευμένο” στους ισολογισμούς των ευρωπαϊκών τραπεζών.
Η εκτίμηση, της οποίας την επιβεβαίωση κανείς δεν θέλει να... ακούσει, είναι ότι η ανάκαμψη της οικονομίας τα προηγούμενα χρόνια, μέχρι και τα μέσα του 2018, ήταν αποτέλεσμα της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ και όχι της δυναμικής της οικονομίας. Η απόσυρση από τα τέλη του 2018 της στήριξης αυτής από την ΕΚΤ φαίνεται να οδηγεί σε επιβράδυνση της οικονομίας στην Ευρωζώνη...
Το δίλημμα της ΕΚΤ έχει να κάνει με το πώς θα μπορούσε να γυρίσει την νομισματική της πολιτική της σε μία φάση "κανονικότητας”, σε μια οικονομία που δείχνει να μην μπορεί να βαδίσει χωρίς το "ντοπάρισμα” της νομισματικής πολιτικής με το χωρίς όρια QE, τα μηδενικά επιτόκια και τα αρνητικού κόστους δάνεια (TLTROs) προς το τραπεζικό σύστημα. Και αυτό θα πρέπει να βρει τρόπο να το κάνει μέσα σε ένα πανευρωπαϊκό ασταθές προεκλογικό περιβάλλον. Υπάρχει και μία άλλη διάσταση σ' αυτό το δύσκολο πρόβλημα.
Στο εσωτερικό της οι απόψεις που επικρατούν όσον αφορά το πώς και πότε της απόσυρσης των πολιτικών ποσοτικής χαλάρωσης είναι πολλές και σε πολλές περιπτώσεις αντίθετες.
Ο μέχρι στιγμής υποψήφιος για την θέση του κ. Ντράγκι πρόεδρος της Bundesbank κ. Βάιντμαν, επιμένει ότι πρέπει να ξεκινήσει η αντίστροφη πορεία στη νομισματική πολιτική (σύσφιξη). Και ότι οι ευρωοικονομίες θα πρέπει να στηριχθούν στην πολιτική της δημοσιονομικής εξυγίανσης των κυβερνήσεων και όχι στη νομισματική στήριξη της ΕΚΤ.
Στην απέναντι όχθη βρίσκονται σχεδόν όλοι οι κεντρικοί τραπεζίτες του ευρωπαϊκού Νότου αλλά και ορισμένοι της Κεντρικής Ευρώπης που απορρίπτουν τη "σύσφιξη” της νομισματικής πολιτικής και προωθούν τη γραμμή του προσωρινού "Pause” στην τρέχουσα πολιτική, με αναχρηματοδότηση των δανείων προς τις τράπεζες (TLTROs), συνέχιση της πολιτικής μηδενικών επιτοκίων και προς το παρόν επανεπένδυση των assets του QE.
Ανεξάρτητα όμως από τις εσωτερικές αντιφάσεις στις εκτιμήσεις των μελών του ΔΣ της ΕΚΤ, την Πέμπτη "πρέπει να διατυπωθούν έστω και λεκτικά οι προθέσεις της ΕΚΤ...”. Και αυτό θα είναι μία πολύ δύσκολη δουλειά για να το καταφέρει ο κ. Ντράγκι, ο οποίος όντας στο τέλος της θητείας του δεν μπορεί να πάρει την ευθύνη ρηξικέλευθων αποφάσεων όπως είχε κάνει τον Ιούλιο του 2012, όταν απέναντι σε όλους είχε πει ότι η ΕΚΤ είναι έτοιμη να κάνει "whatever it takes” για να στηρίξει το ευρώ. Γιατί και σήμερα για την τύχη του ευρώ πρόκειται σε τελευταία ανάλυση...
Πηγή: capital.gr
