Μια γυναίκα κτηνοτρόφος γιορτάζει και μοιράζεται τις σκέψεις της

Μεταξύ άλλων προτείνει την δημιουργεία ενός "Σπιτιού του αγρότη", που θα μπορούσε - όπως εξηγεί - να λειτουργήσει σαν Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση, Σύλλογος, Συνεταιρισμός, Ομάδα Τοπικής Δράσης κλπ, "δηλαδή δομές της Κοινωνίας των Πολιτών, όπου ο Δήμος θα μπορούσε να ορίζει το πλαίσιο, και όποιες Συλλογικότητες (ΟΧΙ ιδιώτες), με διαγωνισμό μειοδοτικό, θα μπορούσαν να τις υλοποιήσουν".

Επιπλέον, ζητά να δημιουργηθούν γραφεία One stop shop, κάνει λόγω για την αναγκαιότητα των γεωργικών εφαρμογών και των αγροτικών συμβουλών κ.α.

Αναλυτικά η επιστολή της κας Κοντογιάννη:

«Είμαι Γυναίκα, Είμαι Αγρότισσα, Είμαι Κτηνοτρόφος από το Μενίδι. Αισθάνομαι Δυνατή, πολύ δυνατή, όλο τον χρόνο και ΟΧΙ μόνο σήμερα. ΖΩ 365 μέρες τον χρόνο και είμαι γυναίκα 365 μέρες τον χρόνο και σαν αγρότισσα-κτηνοτρόφος δουλεύω 365 μέρες τον χρόνο.

Και με αυτό τον ωραίο καιρό, και με καύσωνα, και με κρύο, και με χιόνια, και με παγωνιά, έχω την ευθύνη και άλλων 100 ψυχών. 100 ψυχές που μετείχα στην «σύλληψη» τους, που φρόντιζα την υγεία της μητέρας τους, που τα ξεγέννησα, που τα έμαθα να βυζαίνουν και τους έμαθα τα κατατόπια του χώρου τους, που ξενύχτησα μαζί τους μέχρι να μεγαλώσουν, που ζούμε μαζί, δίπλα-δίπλα και μοιραζόμαστε τη ζωή και τις καθημερινές αγωνίες της ζωής.

Εμείς οι γυναίκες, οι αγρότισσες καταλαβαίνουμε, … συναισθανόμαστε, πολύ καλά τη δημιουργία της ζωής «ΜΕΣΑ ΜΑΣ», τις αγωνίες που μοιραζόμαστε με τη νέα ζωή που δημιουργούμε, και μετά, την ταύτισή μας με την ανατροφή της νέας ύπαρξης … ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΗΝ ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ.

Εμείς οι γυναίκες, και σίγουρα οι αγρότισσες, γνωρίζουμε πολύ καλά να μετατρέπουμε κάποιο φυτό ή κάποια ουσία σε χρήσιμη-απαραίτητη τροφή για να πάρει όλα τα απαραίτητα για να ζήσει ο άνθρωπος. Γνωρίζουμε να μετατρέπουμε πράγματα από τη φύση σε φαγητά. Η Πολιτιστική Κληρονομιά είναι ενσωματωμένη μέσα στα στήθια μας.

Εμείς οι γυναίκες φτιάχνουμε από ένα οικοδόμημα, ένα κτίριο, ένα νέο σπιτικό, ζεστό, κατάλληλο να διατηρήσει τη ζωή, τη δικιά μας και της οικογένειάς μας και των παιδιών μας.

Θυμάμαι πάντα έναν φίλο, διευθυντή αγροτικού σχολείου που έλεγε: Εάν βάλεις 20 άνδρες μαζί, θα έχεις 20 άνδρες. Εάν τους εκπαιδεύσεις και τους οργανώσεις, μπορεί να έχεις έναν λόχο. Εάν βάλεις 20 γυναίκες μαζί, θα έχεις ένα χωριό ….

Η ψυχή της κοινωνίας μας είναι οι γυναίκες, και στον αγροτικό κόσμο οι αγρότισσες είναι ο συνδετικός ιστός που κάνει απλούς ανθρώπους μια αγροτική κοινωνία, ένα αγροτικό χωριό.

Θυμάμαι τα παλαιότερα χρόνια ότι οι γιαγιάδες μας, το σημαντικότερο και σεβαστότερο κομμάτι της αγροτικής μας κοινωνίας, ντυνόντουσαν και κατέβαιναν στις γιορτές και είχαν όλη την περιούσια της οικογένειας στο στήθος τους, τα φλουριά. Οι δύο θησαυροί της κοινωνίας, οι γυναίκες και τα φλουριά μαζί.

Ακόμα και ο Μωχάμεντ Γιουνούς, εκείνος ο σοφός τραπεζίτης που πήρε το Νόμπελ Ειρήνης (καλά τώρα ακούμε και για απίθανες προτάσεις…) κατέστησε την Grammen Bank, την Τράπεζα των Φτωχών, την επικερδέστερη τράπεζα σε όλο τον κόσμο, δίνοντας μικροδάνεια ΜΟΝΟ σε γυναίκες. Διότι, όπως έλεγε, αν καταφέρνουν οι γυναίκες να κρατάνε υγιή τα μέλη της οικογένειάς τους, να τα διατηρούν εν ζωή, να τα τρέφουν και να τα ντύνουν, με όσα χρήματα εισρέουν, τότε είναι οι καλύτερες και ικανότερες διαχειρίστριες.

Κάποια φίλη από τον χώρο των business θα μπορούσε να μας πει ότι οι επιχειρήσεις που χρεωκοπούν διοικούνται κατά το πλείστον από άνδρες, ή αν το διαβάσουμε ανάποδα, οι γυναίκες είναι καλύτερες διαχειρίστριες στις επιχειρήσεις, πάντα τηρουμένων των αναλογιών συμμετοχής στη διοίκηση των επιχειρήσεων.

Αλλά αυτά θα μπορούν να μας τα πουν οι γυναίκες από τη διοίκηση επιχειρήσεων. Εγώ μπορώ να καταλάβω ότι μια γυναίκα που έχει επίγνωση της δύναμής της, και της ικανότητάς της να δημιουργεί μια νέα ζωή, από λίγο σπέρμα, είναι πιο προσεκτική και λιγότερη ριψοκίνδυνη σε αποφάσεις που μπορεί να σημαίνουν αφαίρεση ζωής … Και εάν μεγάλωσες μια νέα ζωή και «ξεσκάτωσες» και περιποιήθηκες μια ζωή, διαμορφώνεις διαφορετική σχέση και σεβασμό για τη ζωή και τον άνθρωπο και τις ανθρώπινες σχέσεις. Ίσως θα ήμασταν καλύτερα αν αυξάναμε τη συμμετοχή των γυναικών στη διοίκηση, και το κράτος στην Ελλάδα.

Με την ευκαιρία της ημέρας της γυναίκας, αλλά και το σημαντικό γεγονός ότι είμαι κυρίως γυναίκα-αγρότισσα, θα ήθελα να επισημάνω μερικά πράγματα που μας πνίγουν εμάς και σαν αγρότισσες, και μάλιστα ενόψει των επερχόμενων επιλογών, … εκλογές τις λένε ….

Αισθάνομαι να μας αντιμετωπίζουν σαν πολίτες όχι δεύτερης κατηγορίας, αλλά κυριολεκτικά γάμα ... Για να εξυπηρετηθούμε εμείς οι αγρότισσες όταν προσεγγίζουμε τις λεγόμενες «υπηρεσίες», μας αντιμετωπίζουν σαν κλητήρες, ακόμα και οι κλητήρες, που πρέπει να πάμε από υπάλληλο σε υπάλληλο, «οχυρωμένο» πίσω από ένα γραφείο …

Πρέπει να δημιουργηθούν γραφεία One stop shop, για να μην ταλαιπωρούνται οι αγρότες. Ο αγρότης έχει αντικείμενο 365 μέρες τον χρόνο (διαθεσιμότητα για δουλειά). Το να τον βάζεις να πηγαινοέρχεται από μια υπηρεσία στην άλλη, είναι εξευτελισμός του επαγγελματία, του επιχειρηματία, του πολίτη, και χάσιμο χρόνου.

Πρέπει να μας επιτρέψουν να μάθουμε τι κάνουν εκεί στα Πανεπιστήμια και στα ερευνητικά κέντρα. Χρειαζόμαστε Γεωργικές Εφαρμογές και αγροτικές συμβουλές. Οι νόμοι και τα συγγράμματα έχουν τη δικιά τους γλώσσα. Ξένη σε εμάς. Συνεχείς, συγκεκριμένες ημέρες και ώρες, να πηγαίνουν οι υπεύθυνοι ενημέρωσης και να συζητούν στα καφενεία με τους αγρότες. Όπως κάνει ο Σύλλογός μας που το 2018 κάναμε 87 εκδηλώσεις σε όλη την Αττική. Οι λέξεις κλειδιά είναι σταθερές ημερομηνίες και ώρες κάθε μήνα. Ίσως ένα βανάκι, με μικρή βιβλιοθήκη για διανομή περιοδικών και εντύπων και εκθεσιακό-επιδεικτικό υλικό …

Θέλουμε πολλές Επισκέψεις Μελέτης. Να δούμε τι συμβαίνει αλλού, και στα κέντρα λήψης των αποφάσεων και τις Βρυξέλλες.

Δύο ή τρία Θεματικά Πάρκα στην Αττική ή όπως μας τα είπαν οι φίλοι καθηγητές «city farm», θα φέρουν κοντά τους αστούς με τους αγρότες, και ταυτόχρονα θα φέρουν εισόδημα στους αγρότες. Και βέβαια θα εκπαιδεύσουν τους αστούς ότι τα γουρουνάκια δεν είναι κουμπαράδες και ότι τα αυγά βγαίνουν από κότες ζωντανές που κάνουν κουτσουλιές και ζουν σαν εμάς.

Γραφείο Προσέλκυσης …. Αγροτών > Αν δίνουμε τόση μεγάλη σημασία στην προσέλκυση επενδύσεων, αν δίνουμε τόση μεγάλη σημασία στην προσέλκυση τουριστών, κλπ γιατί να μην δίνουμε εξίσου μεγάλη σημασία στην προσέλκυση νέων και άλλων για εγκατάσταση στην περιοχή μας και ενδυνάμωση του παραγωγικού μας δυναμικού; Ιδιαίτερα αν καταλαβαίνουμε ότι ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΠΛΟΥΤΟΥ. Ένα γραφείο που θα διαφημίζει την περιοχή ως τόπο να ζεις, να δημιουργείς, να εργάζεσαι … και  να προσελκύει και άλλους να εγκατασταθούν στην περιοχή. Θα δίνει πληροφορίες για διαθέσιμα χωράφια, για διαθέσιμες εργασίες, για διαθέσιμα σπίτια για ενοικίαση, για δυνατότητες καλλιεργειών, για στοιχεία πληθυσμιακά, για πιθανές προωθούμενες καλλιέργειες κλπ. Γίναμε μάρτυρες καταστροφής του αγροτικού κοινωνικού ιστού από αλλαγή προτύπων ζωής. Απαξιώνουν την αγροτική ζωή και χάσαμε τις αγρότισσες.

Ένα σπίτι του αγρότη, θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση, Σύλλογος, Συνεταιρισμός, Ομάδα Τοπικής Δράσης κλπ, δηλαδή δομές της Κοινωνίας των Πολιτών, όπου ο Δήμος θα μπορούσε να ορίζει το πλαίσιο, και όποιες Συλλογικότητες (ΟΧΙ ιδιώτες), με διαγωνισμό μειοδοτικό, θα μπορούσαν να τις υλοποιήσουν.

Τέλος, θα ήθελα να ξαναθυμίσω σε όλους, αυτό που ο πολύπειρος Δρ. Φώτης Βακάκης έχει γράψει και προτείνει εδώ και δέκα χρόνια: Η φύση και ο πολυδιάστατος ρόλος της «γεωργίας», κυρίως ο διατροφικός και ο οικολογικός, τεκμηριώνει την υποχρέωση της Πολιτείας για στοχευμένη προστασία. Η εκπλήρωση της υποχρέωσης αυτής συνιστά παρέμβαση υψίστου «Δημοσίου Συμφέροντος» και, για να είναι αποτελεσματική, χρειάζεται στρατηγική κοινής αποδοχής, στη οποία οι κοινωνικοί εταίροι να εντάξουν με αμοιβαιότητα τις απαιτήσεις και τις υποχρεώσεις τους. Και ακόμα δεν έγινε τίποτε.

Είμαι Γυναίκα. Είμαι Κτηνοτρόφος από το Μενίδι. Αισθάνομαι Δυνατή, πολύ δυνατή, όλο τον χρόνο και ΟΧΙ μόνο σήμερα. ΖΩ 365 μέρες τον χρόνο και είμαι γυναίκα 365 μέρες τον χρόνο και σαν αγρότισσα-κτηνοτρόφος δουλεύω 365 μέρες τον χρόνο, … και σας ζητώ να είμαστε ΜΑΖΙ και δυνατοί 365 μέρες … Είμαι τέταρτη γενιά κτηνοτρόφος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μενίδι. Είμαι περήφανη που είμαι Αγρότισσα …»