στη φωτογραφία εξωφύλλου η χαράδρα Αώου, konitsa.gr
Στη δύσβατη βορειοδυτική πλευρά της χώρας, στα σύνορα με την Αλβανία, δύο εθνικά πάρκα (της Βόρειας Πίνδου και του Βίκου-Αώου) προσελκύουν τουρίστες στο φαράγγι του Βίκου και τα Ζαγοροχώρια αλλά σε μικρότερους αριθμούς απ’ όσους επισκέπτονται τα νησιά.
Γιατί να πάει κανείς; Ανάμεσα στις κορυφές, τα βαθιά φαράγγια και τις ορεινές λίμνες υπάρχουν κοιλάδες με οξιές, κάστανα και πευκοδάση (μέρος των τελευταίων ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000 προστατευόμενων φυσικών περιοχών στην Ευρώπη). Στο φυσικό πάρκο της Βόρειας Πίνδου μόνο, υπάρχουν έντεκα καταφύγια για την άγρια πανίδα βοηθώντας να προστατευθούν 4.000 σπάνια είδη φυτών και πανίδας με λύκους, τσακάλια, ενυδρίδες (otters), κοκκινόχρωμα ελάφια και καφέ αρκούδες, ερωδιούς, εγκρέτες (egrets) και χουλιαρομύτες (spoonbills).
Πώς να βρεθείτε εκεί; Παίρνοντας μέρος στο πενταήμερο ταξίδι της Natural Greece στις Άγριες Αρκούδες της Βόρειας Πίνδου και περνώντας χρόνο εντοπίζοντας ζώα με τη βοήθεια ερευνητών από την Καλλιστώ, τη ΜΚΟ για την προστασία της αρκούδας. Με αφετηρία και τελικό σταθμό τη Θεσσαλονίκη, μπορείτε να τα επισκεφθείτε το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο με τα έξοδα να ανέρχονται σε 550 ευρώ ανά άτομο, συμπεριλαμβανομένης της μεταφοράς, της ξενάγησης, της διαμονής και κάποιων γευμάτων.
Εναλλακτικά, μπορείτε να έχετε ως βάση ένα από τα ξενοδοχεία της περιοχής που τρέχουν οικογένειες και να κάνετε από εκεί ημερήσιες εξορμήσεις. Δίκλινα δωμάτια στο Ξενοδοχείο Primoula στα Άνω Πεδινά κοστίζουν 70 λίρες Αγγλίας με πρωινό.
Εκδρομές για φωτογραφίες, παρατήρηση πουλιών και πεζοπορία μπορούν να κανονιστούν με τοπικούς οργανισμούς όπως το Zen, το Δίκτυο Αριστείας Ζαγορίου.
φωτο: Barcroft Images/George Turner, theguardian.com
Το δάσος Kainuu της Φινλανδίας
Για μεγάλους ανοιχτούς ουρανούς και δάσος με χιόνι (taiga) στρέψτε την πυξίδα σας στο Kainuu της ανατολικής Φινλανδίας. Στα σύνορα με τη Ρωσία, αυτή η αραιά κατοικημένη περιοχή υπόσχεται χριστουγεννιάτικα τοπία με χιονισμένα πεύκα, έλατα, κωνοφόρα δέντρα, λίμνες που λαμπυρίζουν και άλση με σημύδες και μούρα.
Τα δάση του Kainuu και τους υγρότοπους μπορεί να μην τα πιάνουν τα ραντάρ των περισσότερων ανθρώπων αλλά αποτελούν μαγνήτη για τις καφέ αρκούδες, τους λύκους, τους αδηφάγους(wolverines), τον λύγκα (lynx) και τους τάρανδους (elks). Όσοι παρατηρούν τα πουλιά έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν πολλά: χρυσούς αετούς, αγριόγαλους (black grouse), τρυποκάρυδους, κουκουβάγιες των Ουαλίων. Η ιδανική σεζόν για την παρατήρηση της άγριας ζωής είναι μεταξύ άνοιξης και φθινοπώρου όταν η μέρα διαρκεί περισσότερο και η άγρια ζωή είναι πιο πλούσια αλλά τα ταξίδια εκεί τον χειμώνα είναι δημοφιλή σε όσους φωτογραφίζουν τη φύση και ελκύονται από τοπία σε στυλ Νάρνια.
φωτο: Alamy, theguardian.com
Το δάσος της Bialowieza στην Πολωνία
Πριν από 10.000 χρόνια ένα απέραντο τμήμα της βορειο-ανατολικής Ευρώπης ήταν καλυμμένο από πυκνό δάσος. Από τότε, πολλές από αυτές τις εκτάσεις των τριών λωρίδων έχουν υλοτομηθεί, ωστόσο στη σημερινή ανατολική Πολωνία και το δυτικό Μπελαρούς, στο όριο της Βαλτικής και της Μαύρης Θάλασσας το τελευταίο σημαντικό μέρος αυτού του αρχικού δάσους παραμένει, σε σχεδόν 142.000 εκτάρια, είναι αυτό της Bialowieza.
Γιατί να πάτε; Μέρος που ανήκει στην παγκόσμια κληρονομιά της UNESCO, η Bialowieza έχει αναντικατάστατη βιοποικιλότητα. Η σύγχρονη εκδοχή της ιστορίας του δάσους το θέλει να απειλείται από την υλοτομία αλλά, προς το παρόν, είναι αρκετά ανθεκτικό για να φιλοξενήσει 59 είδη θηλαστικών και περισσότερα από 250 φτερωτά είδη. Εδώ βρίσκει κανείς ευρωπαϊκούς βίσωνες, περίπου 900 περιπλανώνται στο δάσος – γύρω στο 25% του συνολικού παγκόσμιου πληθυσμού.
φωτο: Catalin Grigoriu/Getty Images, theguardian.com
Τα Καρπάθια Όρη της Ρουμανίας
Τα βαμπίρ μπορεί να είναι τα διαβόητα σαρκοφάγα αρπακτικά της Τρανσυλβανία αλλά και ο πληθυσμός των λύκων της περιοχής τα πλησιάζει. Η νότια πλευρά των Καρπαθίων – ένα τόξο βουνών με δάσος, λιβάδια και φαράγγια στην κεντρική Ρουμανία – προσφέρει ένα από τα πιο προσβάσιμα σημεία παρατήρησης της άγριας ζωής στην Ευρώπη. Παρόλο που εμπερικλείει τμήματα δύσβατου, μεγάλης ηλικίας δάσους, είναι εύκολα προσπελάσιμο από τα χωριά της Τρανσυλβανία που μετρούν αιώνες ιστορίας. Όσοι θέλουν να εξερευνήσουν οχυρά της Σαξωνίας, μεσαιωνικές πόλεις, βουκολικά αγροτικά χωριά, προστατευμένες εκκλησίες ή το Κάστρο Bran του Δράκουλα με γύπες μπορούν να τα εντάξουν στον δρόμο τους προς πιο άγριες περιοχές.
Γιατί να πάτε; Πάνω από ένα εκατομμύριο εκτάρια προστατευμένης λόγω βιοποικιλότητας έκτασης συνδέεται με διαδρόμους άγριας φύσης, μια από τις οχτώ περιοχές που διαχειρίζεται η ολλανδική ΜΚΟ ‘Rewilding Europe’ με έναν μικρό αριθμό βισώνων να έχουν επανεισαχθεί.
φωτο: Alamy, theguardian.com
Η Κοιλάδα Côa στην Πορτογαλία
Οι λιθόστρωτοι δρόμοι και τα οινοποιεία του Πόρτο στην ακροποταμιά μπορεί να προσελκύουν τουρίστες αλλά αν οδηγήσει κανείς ανατολικά για τρεις ώρες, κατά μήκος του σύνορου με την Ισπανία στα βορειο-ανατολικά, η Κοιλάδα Côa είναι ήσυχη. Ορειβάτες και ποδηλάτες διανύουν τη μακριά διαδρομή του Grande Rota do Vale do Côa και όσοι αγαπούν την αρχαιολογία ανακαλύπτουν το μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Κοιλάδας Côa με τις γύρω στις 12.000 προϊστορικές απεικονίσεις αλόγων, βοδιών, ελαφιών και κυνηγών σε μια περιοχή με κοιλάδες ποταμών, δάσος βελανιδιάς και θάμνους.
Γιατί να πάτε; Στη διασυνοριακή βιοσφαίρα Mesata Ibérica της UNESCO και της Δυτικής Ιβηρικής (μια ακόμη περιοχή υπό την εποπτεία της Rewilding Europe), η Κοιλάδα Côa είναι ιδιαίτερα γνωστή για τα πουλιά στους γκρεμούς της (μεταξύ αυτών οι μαύροι πελαργοί, τα πετροχελίδονα των Άλπεων και αμέτρητα είδη από γύπες και αετούς). Φιλοξενεί επίσης το Reserva da Faia Brava, έναν 850 εκταρίων προστατευμένο βιότοπο με ατίθασα άλογα Garrano, βοοειδή Maronesa, λύκους της Ιβηρικής, αγριοκάτσικα και ελάφια.
Πηγή: Rhiannon Batten, theguardian.com
