Πάγκο σαν τον δικό του, µε προϊόντα που παράγει ο ίδιος, πιθανόν να µην µπορεί να βρεί κανείς πουθενά αλλού, ακόµη κι αν ψάξει πολύ, σε κάποιο εξειδικευµένο κατάστηµα ή το χονδρεµπόριο. Κι ο πατέρας του καλλιεργούσε, αλλά όχι τα προϊόντα που διάλεξε ο ίδιος µε προσοχή και έψαξε ολόκληρο τον κόσµο να προµηθευτεί το σπόρο τους, ακόµη και µέσω διαδικτύου.
Σεµινάριο είναι η παίδευση στη γη, το ίδιο το χωράφι είναι το πανεπιστήµιο για τον αγρότη, εξηγεί στην Agrenda.
Ξέρει όλους τους πελάτες µε το µικρό τους όνοµα
Τα λαχανικά που καλλιεργεί σε κλειστά θερµοκήπια και ανοιχτά χωράφια, 25 στρέµµατα συνολικά, µε βιολογικό τρόπο σχεδόν στο σύνολο τους, στο φιλόξενο και πολύ φιλικό χώµα του ιστορικού Μαραθώνα, στο Βρανά, είναι κάπως «περίεργα» για τον µέσο Έλληνα καταναλωτή, ακόµη και για τους vegan, που κάνουν ουρά για να τα προµηθευτούν και να τα βάλουν στο πιάτο τους. Ίσως και να ήταν ο πάγκος µε τον περισσότερο κόσµο το πρωί που βρεθήκαµε για να µιλήσουµε µαζί του.
Η μεγάλη ποικιλία προϊόντων είναι το μεγάλο ατού στον πάγκο του Χρήστου Μπλαντή.
Ο Χρήστος, περιποιείται τους πελάτες του, τους τιµά, δεν τους «ξεπετάει». ∆ιαχειρίζεται µε απόλυτα επαγγελµατικό τρόπο τους καταναλωτές που στέκονται µπροστά του. Τους µιλά πάντα ευγενικά αλλά µε το µικρό τους όνοµα, σαν να γνωρίζονται χρόνια, όπως του µιλούν κι εκείνοι, τους γεµίζει ο ίδιος τις σακούλες µε τα προϊόντα που επιλέγουν και τις φέρνει µέχρι το αυτοκίνητο τους, όταν είναι σταθµευµένο κοντά.
Πρώτες ύλες για τους πιο απαιτητικούς σεφ
Η σχέση µε τον πελάτη είναι διττή, «digital», καθαρά διαδραστική. Σε σηµείο που ν’ ανταλλάσει µέχρι και συνταγές, για το µαγείρεµα των λαχανικών του. Ο σεβασµός και η εκτίµηση επιστρέφει µε καθαρή προτίµηση στο πρόσωπό του, κάτι που δεν κρύβεται µε τίποτα από τους, σε γενικές γραµµές, εξαιρετικά απαιτητικούς πελάτες του, µε στοχευµένη προτίµηση στα λαχανικά.
Το περίφηµο κουνουπίδι Romanesco µε την ασυνήθιστη όψη σαν τρυπάνι του µετροπόντικα, ιταλικής προέλευσης, αν και πολλοί το ονοµάζουν «Κινέζικο», µε γεύση ίδια µε το κοινό κουνουπίδι αλλά λίγο πιο τραγανό, το γουλί ή γογγύλι «Call a rabbit», ακόµη και τα ντοµατίνια ή «βελανίδια» Τίγρεις, τα οποία προφανώς ονοµάζονται έτσι λόγω του χρωµατισµού τους που µοιάζει µε το δέρµα του οµώνυµου αιλουροειδούς, είναι µόνο µερικά από τα λαχανικά που µπορεί να βρεί ο φανατικός χορτοφάγος καταναλωτής, αλλά και ο πιο απαιτητικός σέφ στον πάγκο του Χρήστου. Ακόµη και κοινές τσουκνίδες για πίττες (που κανείς µε λίγη γνώση στη γεωργία νοµίζει ότι κάνουν µόνο για να προκαλούν κνησµό στα πόδια των οδοιπόρων στην άκρη του δρόµου), και όλα σχεδόν τα χορταρικά, τα οποία αποτελούν το µυστικό για νοστιµιά στο «πράσινο πιάτο», όλα υπάρχουν και όλα καλλιεργηµένα από το χέρι του.
Οι βέγκαν κάνουν ουρά για να προμηθευτούν τα λαχανικά.
Η µεγάλη ποικιλία είναι µεγάλο ατού
Το Ροµανέσκο (Romanesco), καταναλώνεται βραστό ή ωµό σε σαλάτες, είναι ένα από τα λαχανικά που η θερµιδική τους απόδοση δεν ξεπερνά τα 30kcl/gr και είναι η καλύτερη πηγή βιταµινών και φυλλικού οξέως, ενώ περιέχει διάφορα ανόργανα και µεταλλικά στοιχεία.
Το νεροκάρδαµο (Nasturtium officinalle) ή Κρεσσόν, που µοιάζει µε ρόκα στην εµφάνιση, είναι ένα ακόµη αποκλειστικό προϊόν, που θεωρείται ίσως το καλύτερο βότανο στον κόσµο στο είδος του, επιλεγµένο από τον ίδιο το Χρήστο, καθαρά για την υψηλή διατροφική του αξία. Περιέχει πικρό εκχύλισµα, ιώδιο, φώσφορο, σίδηρο, βιταµίνες Α,C και Ε, ασβέστιο και αλατούχες ουσίες.
Το σχοινόπρασο, είναι ακόµη ένα από τα ιδιαίτερα λαχανικά του πάγκου του Χρήστου. Είναι το µικρότερο είδος κρεµµυδιού στον κόσµο, που δεν καλλιεργείται για τον βολβό, αλλά για τα πολύ λεπτά φύλλα του. Σύµφωνα µε τον νεαρό παραγωγό, είναι ένα σχετικά ακριβό προϊον, που φυτεύεται µε τουλάχιστον 30 εκατοστά απόσταση το ένα από το άλλο, δηλαδή χρειάζεται έκταση και βεβαίως απαιτεί καλή αποστράγγιση εδάφους, όπως και πολλά από τα υπόλοιπα ευαίσθητα πράσινα λαχανικά.
Θα µπορούσε να πει κανείς ότι ο πάγκος του «ανεβάζει» το υπαίθριο εµπόριο σε υψηλότερα επίπεδα.
Απο φυλλα µουσταρδας µεχρι kale - Προϊόντα που φεύγουν από τα συνηθισµένα
Φαντάζεστε την έκπληξη µας όταν στον πάγκο του Χρήστου βρήκαµε φύλλα …µουστάρδας, όχι στη µορφή του γνωστού «ντρέσινγκ», αλλά κανονικά πράσινο-µωβ φυλλαράκια σε µατσάκια ή το γερµανικό κέιλ (Kale), µια λαχανίδα κατσαρο-κόκκινη ή κατσαρο-πράσινη, που το έχει πρωτοφέρει ο ίδιος στην Ελλάδα πριν απο 10 χρόνια αποκλειστικά για τους vegan πελάτες του. Μετρήσαµε τουλάχιστον 40 διαφορετικά λαχανικά, έγχρωµες πιπεριές, µπρόκολο, λάχανο, σπανάκι, ρόκα, µεγάλα κόκκινα παντζάρια κι ένα σωρό άλλα, που ο Χρήστος φυτεύει µε σπόρους που παραγγέλνει από την Ιταλία, µέσω Internet, πολλές φορές περιµένοντας και δύο ή τρεις µήνες µέχρι να φτάσουν στα χέρια του και πάντα µε τη µεσολάβηση και την εποπτεία εξειδικευµένου γεωπόνου, µε γνώµονα την µεγάλη περιεκτικότητα τους σε, αντιοξειδωτικά, φυλλικό οξύ, βιταµίνες Α, C και µέταλλα, που ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστηµα και υποστηρίζουν ένα πλούσιο γεύµα, χωρίς καθόλου λίπος.
«Οι πελάτες ξέρουν να διαχειρίζονται την ενέργεια των λαχανικών που βάζουν στο πιάτο τους» λέει ο Χρήστος. Η µεγάλη ποικιλία, είναι προσωπική του επιλογή και θα έλεγε κανείς, ότι µε τον τρόπο του, εγκαινιάζει ένα νέο είδος παραγωγού για τη χώρα µας, εκείνου που δεν φοβάται ν’ αντιµετωπίσει τις προκλήσεις του επαγγέλµατος και της σύγχρονης εποχής, για να αξιοποιήσει τα εύφορα χώµατα της γης που καλλιεργεί, ευτυχώς µε άφθονο νερό από γεωτρήσεις, µε προϊόντα που µπορούν ν’ αποδώσουν στη λαϊκή αγορά και να ξεφύγουν πολύ απ’ τον ανταγωνισµό. Θα µπορούσε να πει κανείς ότι ο πάγκος του «ανεβάζει» το υπαίθριο εµπόριο σε υψηλότερα επίπεδα.
Η λαϊκή αγορά, ωστόσο, αποτελεί για τον Χρήστο Μπλαντή, µονόδροµο, καθώς δεν παράγει πολύ µεγάλες ποσότητες, ικανές να αποδώσουν κέρδος στο χονδρεµπόριο.
Vegans και raw foodists εκτιμούν τον πάγκο του αγρότη παραγωγού
Η λαϊκή αγορά, ωστόσο, αποτελεί για τον Χρήστο Μπλαντή, µονόδροµο, καθώς δεν παράγει πολύ µεγάλες ποσότητες, ικανές να αποδώσουν κέρδος στο χονδρεµπόριο. Αλλά αυτό δεν αποτελεί εµπόδιο στη δουλειά του. Ο ίδιος δεν έχει καλλιεργητικά µηχανήµατα, τρακτέρ και καρότσες. Ενοικιάζει όποτε τα χρειάζεται. Έχει µόνο το φορτηγάκι του, για να µεταφέρει τα προϊόντα, πέντε φορές την εβδοµάδα, στις κατά τόπους λαϊκές αγορές της Αθήνας.
Η πολλή δουλειά δεν τον φοβίζει, αλλά δεν µπορεί να κάνει κι αλλιώς, αφού τα προϊόντα που παράγει και διαχειρίζεται χρειάζονται 24ωρη περιποίηση και η παραµικρή ζηµιά µπορεί να αποβεί µοιραία, µ’ ένα κόστος που δεν σηκώνεται εύκολα από µικρό καλλιεργητή, ο οποίος στηρίζεται στην ηµερήσια παραγωγή και αποκλειστικά στις πλάτες του και µόνο. Η ζηµιά µιας ηµέρας µπορεί να ρίξει απίστευτα χαµηλά το κέρδος από τον κόπο µιας ολόκληρης εβδοµάδας.
Έχει µόνο το φορτηγάκι του, για να µεταφέρει τα προϊόντα, πέντε φορές την εβδοµάδα, στις κατά τόπους λαϊκές αγορές της Αθήνας.
Η καλλιέργεια γίνεται µε πολλή προσωπική εργασία από τον ίδιο και την οικογένεια του, καθώς οι εργάτες είναι λίγοι και δυσεύρετοι, κυρίως αλλοδαποί, που σπάνια έχουν τα χαρτιά για νόµιµη απασχόληση, κι αυτό προσθέτει µεγάλο άγχος. Τα προϊόντα τις περισσότερες φορές κόβονται από τις 6 το πρωί µέχρι τις 6 το απόγευµα για να ετοιµαστούν την επόµενη µέρα απ’ τις 2 το βράδυ για να φύγουν στις 5 πριν το χάραµα από το Βρανά για τα Βόρεια ή Νότια προάστια της Αθήνας.
Ο Χρήστος αποφεύγει να βάζει φυτοπροστατευτικά, ακόµη και τα πιο ενδεδειγµένα και ασφαλή για τα λαχανικά και τον καταναλωτή. Όταν χρειάζεται φυτοπροστασία, ρίχνει λίγο βιολογικό χαλκό ή minerals φυτικά κι αυτό είναι όλο. Η βιολογική καλλιέργεια είναι ιδεολογική πεποίθηση και στάση ζωής για τον νεαρό παραγωγό, κάτι που φαίνεται να εκτιµούν ιδιαίτερα οι vegans και οι raw foodists (ωµοφάγοι) της Αθήνας.
Τα θερµοκήπια από νάιλον επένδυση, συνήθως τα κατασκευάζει και τα συντηρεί ο ίδιος, αλλά στην περιοχή το καµάρι είναι, το ξύλινο θερµοκήπιό του, έκτασης 2,5 στρεµµάτων, µέσα στο οποίο καλλιεργούνται σε ιδανικές συνθήκες, αποκλειστικά και µόνο τα ντοµατίνια, τα γνωστά «βελανίδια».
Ο ίδιος δεν έχει συµµετάσχει ποτέ σε εκπαιδευτικά σεµινάρια για νέους αγρότες, ούτε έχει επιδοτηθεί ποτέ από Ευρωπαϊκά προγράµµατα. «Σεµινάριο είναι η παίδευση στη γη, το ίδιο το χωράφι είναι το πανεπιστήµιο για τον αγρότη», εξηγεί στην Agrenda.