Ήταν ταξιτζής και τα παράτησε για να εκµεταλλευτεί τα µόλις 27 στρέµµατα γης της οικογένειάς του στον «άγιο τόπο του Μαραθώνα», όπως λέει ο ίδιος, επειδή εκεί καλλιεργούνται µε άνεση, όλο το χρόνο, όλα τα λαχανικά που µπορούν να πωληθούν στις λαϊκές αγορές, στις οποίες ήδη δραστηριοποιούνταν ο πεθερός του.
Του άρεσε το περιβόλι, του άρεσε το χώµα, να βλέπει τα φυτά να µεγαλώνουν από φύτρες µέχρι τη συγκοµιδή κι έτσι στο Ριζάρι της παραλίας του Μαραθώνα, ο κύριος Γιάννης καλλιεργεί πλέον και σπέρνει ο ίδιος µε τη βοήθεια µελών της οικογένειάς του, από το 1987, υπαίθρια, σχεδόν τα πάντα: Μαρούλια ποικιλίας Cos Doris που προµηθεύεται, προτιµώντας τον πιο ακριβό, χονδρό σπόρο επικαλυµµένο µε χώµα, σαλάτα «Manchester», Λειβαδίτικο γλυκό ραδίκι, το κλασικό Ιταλικό ραδίκι ποικιλίας «fytro», πράσα από τη Λειβαδιά έτοιµα σε φυτά, που δεν γίνονται από σπόρο στο Μαραθώνα. Σκοπός του να µην περάσει ούτε µία µέρα που να µην υπάρχουν όλα τα προϊόντα στον πάγκο και σ’ αυτό βοηθάει πολύ η περιοχή του Μαραθώνα.
Γέµισαν τα πηγάδια µας
Σαν γνήσιος εργάτης της γης, δεν λέει κακό λόγο για τον καιρό, ακόµα και τώρα µε τα χιόνια και τις πολύ χαµηλές θερµοκρασίες που πιθανόν να κάνουν µεγάλη ζηµιά στην παραγωγή του. Αντίθετα, βρίσκει µέσα από αυτό και κάτι καλό να γίνεται: «Πρώτα απ’ όλα, έχουµε αρκετό νερό στα πηγάδια µας και ποτίστηκαν σωστά τα χωράφια. ∆ηλαδή είχαµε ανοµβρία πολλά χρόνια συνεχώς, µε συνέπεια τα χωράφια να γεµίσουν αλάτι και η χαµηλή στάθµη νερού στα πηγάδια να µην είναι καλής ποιότητας, γεγονός που επηρέαζε άµεσα και την παραγωγή στα κηπευτικά», λέει στην Αgrenda, ο συνοµιλητής µας.
Η φορολογία των αγροτών πρέπει να πέσει στο 5% αν θέλουµε να σταθούµε ανταγωνιστικά απέναντι στους υπόλοιπους Ευρωπαίους καλλιεργητές
Αυτό είναι το καλό, το κακό µε την τρέχουσα κακοκαιρία είναι ότι τα λασπωµένα χωράφια δεν «δουλεύονται εύκολα», µε τα φυτά πνιγµένα στο νερό. Σ’ αυτή την κατάσταση δε µπορείς να λειτουργήσεις κανονικά.
Οι επιπτώσεις του καιρού θα φανούν αργότερα
Οι ποσότητες που παράγονται δεν είναι οι ίδιες όπως σε στεγνά χωράφια. Ο κίνδυνος να γίνει ζηµιά στα φυτά κατά τη διάρκεια της κοπής σε τέτοιες συνθήκες είναι µεγάλος.
«Οι επιπτώσεις ωστόσο από την µεγάλη κακοκαιρία των τελευταίων ηµερών τώρα θα αρχίσουν να φαίνονται καλά στους πάγκους της λαϊκής αγοράς. Κι όχι επειδή εµείς προσπαθούµε να βγάλουµε από τη µύγα ξύγκι», επιµένει ο ίδιος.
Ο γιός του Στέφανος 27 χρόνων, έρχεται και βοηθάει όποτε µπορεί στα χωράφια και τον πάγκο της λαϊκής, παρ’ ότι έχει σπουδάσει και ασκεί παράλληλα το πολύ σύγχρονο επάγγελµα του personal trainer. «Ο γιός µου δεν θέλω ν’ ακολουθήσει τα δικά µου χνάρια, γιατί δεν θα έχει ούτε ένα λεπτό της ηµέρας δικό του, για οτιδήποτε άλλο, µακάρι να είχα άλλες δυνατότητες να µην τον έβαζα ποτέ στο χωράφι. Εµείς δουλεύουµε 24 ώρες το 24ωρο, 30 µέρες το µήνα, µόνο για να γεµίζει ο πάγκος στη λαϊκή. Όλοι οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν ότι εγώ δεν έχω καµία διασφάλιση για την παραγωγή και παρ’ όλα αυτά πρέπει να πληρώσω τις υποχρεώσεις. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, καλύτερα να παίρνει 400 ευρώ στο χωράφι και να είναι λεύτερος, παρά να τρέχει υπάλληλος από εδώ κι από εκεί για τα ίδια και λιγότερα ακόµη χρήµατα» λέει ο κ. Κοκολής.
Η λαϊκή αγορά είναι λειτούργηµα, είναι καταλύτης για τη φτώχεια, είναι κάτι σαν βαρόµετρο για ν’ αντιληφθεί κανείς σε τι κατάσταση βρίσκονται στην πραγµατικότητα οι Έλληνες καταναλωτές
Χωρίς µηχανήµατα τα έξοδα δεν συµµαζεύονται
«Υπάρχουν όλα τα απαραίτητα µηχανήµατα, τρακτέρ, οργωτικά και φρέζες, που αν δεν υπήρχαν θ’ ανέβαζαν υψηλότερα ακόµη το κόστος παραγωγής, όχι ότι δεν επιβαρύνει η χρήση τους, καθώς έχουν υψηλά έξοδα λειτουργίας. Τα αυτοκίνητα µεταφοράς έχουν παλιώσει βεβαίως και δύσκολα θ’ αντικατασταθούν λόγω… κρίσης», λέει ο ίδιος.
Ο Γιάννης Κοκολής δεν παίρνει κανενός είδους αγροτική επιδότηση, επειδή οι καλλιέργειές του, βρίσκονται πολύ κοντά στην πρωτεύουσα, ένα καθεστώς που ο ίδιος βρίσκει εξαιρετικά άδικο και παράλογο, «βλακώδες», όπως το χαρακτηρίζει. «Θα µπορούσε βέβαια ο κάθε δήµος να βοηθήσει τους αγρότες που βρίσκονται κοντά στην Αθήνα, αλλά…», καταλήγει ο έµπειρος καλλιεργητής.
Τζογάρει καθηµερινά ο αγρότης
«Ένα τρακτέρ που κάνει 30.000 ευρώ αγορά, στην επαρχία θα το πάρουνε µε 20.000 ευρώ. Η Αττική είναι και πιο ακριβή στα σπορικά. Αναγκαζόµαστε πολλές φορές να φέρνουµε σπόρους από Βουλγαρία που έχει πολύ µικρότερο κοστολόγιο. Επί παραδείγµατι το παντζάρι συγκεκριµένης ποικιλίας εδώ κοστίζει 70 ευρώ τα 100.000 σπόρια και απ’ τη Βουλγαρία µου έρχεται µε 45 ευρώ. Είναι πολύ µεγάλη η διαφορά. Στην ουσία µας αναγκάζουν να παίρνουµε και σπόρους χωρίς χαρτιά, µας σπρώχνουν δηλαδή στην «παρανοµία», για να επιβιώσουµε. ∆ε βγαίνουµε αλλιώς», λέει ο κ. Κοκολής. Πάντως, όπως µας εξηγεί, βρίσκεις µεγάλες διαφορές στις τιµές των προϊόντων, παντζάρι επι παραδείγµατι µε 12 ευρώ το κιλό και βρίσκεις παντζάρι µε 70 µε 120 ευρώ το κιλό, αλλά και σπανάκι µε 6 ευρώ το κιλό ή µε 70-80 ευρώ το κιλό. «Είναι τι θέλεις να προσφέρεις στον πελάτη σου. Εγώ κοιτάω να αγοράζω τα πιο ακριβά σπορικά, για να είναι ο πάγκος µου εµφανισιακά τέλειος, σαν βιτρίνα µαγαζιού», εξηγεί ο ίδιος και συνεχίζει ότι «Ο αγρότης γενικά δεν έχει µέτρα και σταθµά. Μπορεί να φυτρώσει το 50% της παραγωγής. ∆ε µας διασφαλίζει κανείς ότι τα σπορικά θα φυτρώσουν 100% είµαστε στον αέρα». Όσο για το γεωπόνο, όπως λέει ο κ. Γιάννης, «αυτός είναι έµπορος. ∆εν είναι κοντά µας. Γεωπόνοι πολλές φορές γινόµαστε από µόνοι µας. Απλώς του λέµε πλέον, αυτό το φάρµακο χρειαζόµαστε. Ο ένας µε τον άλλο στο Μαραθώνα, έχουµε γίνει οι ίδιοι γεωπόνοι, αν και για λόγους κόστους πλέον περιορίσαµε σηµαντικά τη χρήση φυτοπροστασίας στο χωράφι και επιδιώκουµε όσο το δυνατόν βιολογικότερη παραγωγή».
Ο γιός του Στέφανος 27 χρόνων, έρχεται και βοηθάει όποτε µπορεί στα χωράφια και τον πάγκο.
Πρόληψη στη ζιζανιοκτονία με προσοχή στις φυτεύσεις
Πάντως τις φροντίδες φυτοπροστασίας δεν µπορείς να τις αποφύγεις επειδή έχουν πέσει πολλές αρρώστιες τελευταία, αναφέρει ο παραγωγός. «Πιστεύω ότι οι αρρώστιες αυτές είµαι µέσα στα σπορικά. Γιατί δε γίνεται τη µια χρονιά οι ίδιοι σπόροι να µην βγάζουν ασθένειες και µετά από δύο χρόνια να βγάζουν. Από τότε που απόκτησα τρακτέρ, δεν αφήνουµε τα ζιζάνια να µεγαλώσουν και να πέσει ο σπόρος τους, εκεί είναι όλο το µυστικό», συνεχίζει ο έµπειρος καλλιεργητής, που βρίσκεται στις επάλξεις της γεωργίας για πάνω από 30 χρόνια.
Προτιµάται η διαφυλική λίπανση
«Η συχνή χρήση του τρακτέρ µας λύνει τα χέρια. Επίσης βοηθά το γεγονός ότι καταργήσαµε την κοπριά κότας την «κοτίσια», βάζουµε απολυµασµένη κοπριά που είναι και πιο οικονοµική και που δεν ευνοεί την ανάπτυξη ζιζανίων, ενώ περιορίζεται και η χρήση των νιτρικών λιπασµάτων. Στο λίπασµα προτιµώ διαφυλικές προτάσεις, για να πλησιάζω τη βιολογική καλλιέργεια, επειδή αυτό ζητάνε και οι πελάτες που είναι ίδιοι κάθε εβδοµάδα», προσθέτει ο Γιάννης Κοκολής.
∆ύσκολος ο ανταγωνισµός
«Η φορολογία των αγροτών πρέπει να πέσει στο 5% αν θέλουµε να σταθούµε ανταγωνιστικά απέναντι στους υπόλοιπους Ευρωπαίους καλλιεργητές» επισηµαίνει. «Το υλικό για παράδειγµα που σκεπάζουµε τα βλίτα το καλοκαίρι για να µην επηρεάζεται η ποιότητα τους από τις τρέχουσες καιρικές συνθήκες, εδώ έχει 140 ευρώ το στρέµµα και στην Ιταλία µε 80 ευρώ να σκεπάζουν 6 στρέµµατα. Είναι σαν το κράτος, να είναι συνειδητά εχθρικό προς τις παραγωγικές µονάδες».
Η λαϊκή αγορά είναι λειτούργηµα
Για τη λαϊκή αγορά ο κυρ Γιάννης µιλάει µε διακριτό σεβασµό: «Υπάρχουν φορές που η επαφή µε τον κόσµο σε διαλύει κυριολεκτικά. Έρχεσαι εδώ για να βγάλεις µεροκάµατο, αλλά όταν βλέπεις το συνταξιούχο να πληρώνει το ένα ευρώ για δύο µατσάκια µαϊδανό µετρώντας χάλκινα µονόλεπτα και δίλεπτα, σπάς, σε τσακίζει. Η λαϊκή αγορά είναι λειτούργηµα, είναι καταλύτης για τη φτώχεια, είναι κάτι σαν βαρόµετρο για ν’ αντιληφθεί κανείς σε τι κατάσταση βρίσκονται στην πραγµατικότητα οι Έλληνες καταναλωτές».
Ωστόσο, αναφέρει ο κ. Κοκολής, «οι Έλληνες καταναλωτές παρ’ ότι δεν έχουν λεφτά και καλή ψυχολογία, ψωνίζουν για να µαγειρέψουν οι ίδιοι στο σπίτι, κάτι που σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες εγκαταλείπεται ως συνήθεια. Θα ήθελα να υπάρχει µέλλον για τη λαϊκή, γιατί αν τις τελειώσουν ο κόσµος θα πεινάσει».
Φωτογρφίες: Γεωργία Καραμαλή
