Όντας το αποτέλεσµα της αναβίωσης ενός παλιού και ανενεργού τα τελευταία χρόνια, οικογενειακού ελαιώνα, «πατάει» στην κορωνέικη, ετοιµάζει την αθηνολιά αλλά και ένα ελαιόλαδο µε γεύση (infusion), µε απώτερο στόχο την τοποθέτησή του στις αγορές του εξωτερικού.
Βιολόγος στις βασικές της σπουδές και καθηγήτρια, η ∆ήµητρα Σπηλιοπούλου στράφηκε στην παραγωγή του ελαιολάδου µαζί µε την αδερφή της Ελένη, µε σπουδές µαθηµατικού και κύριο επάγγελµα την πληροφορική. Αρκετά χρόνια πριν είχε η ∆. Σπηλιοπούλου είχε επιδείξει ενδιαφέρον για την καλλιέργεια αρωµατικών φυτών, όταν το 2004 έφτασε στα χέρια της ένα πατρογονικό κτήµα που ανήκε στην οικογένεια µε ρίζες από τις αρχές του 1800. Η ίδια παραλαµβάνοντας 300 παλιές ρίζες ελιάς, φύτεψε και νέα δέντρα στην Αµαλιάδα, φτάνοντας τα 1.200. «Ήταν ένα αγρόκτηµα αφηµένο και έπρεπε να γίνει εκ βαθέων ανανέωση του φυτικού πληθυσµού. Ξεκινήσαµε φυτεύοντας κορωνέικη ποικιλία και την τελευταία τριετία έχουµε βάλει και αθηνολιά, προσβλέποντας και στη µίξη των δύο ποικιλιών», λέει η ∆ήµητρα Σπηλιοπούλου.
Η πρώτη της σοδειά έφτασε στο εργαστήρι της Φαρµακευτικής Σχολής του Πανεπιστηµίου Αθηνών, όπου η ανάλυση από στο εργαστήριο του καθηγητή Προκόπη Μαγιάτη, έδειξε ότι πρόκειται για ένα ελαιόλαδο µε υψηλή περιεκτικότητα σε φαινόλες. «Το ελαιόλαδο ήταν ανέκαθεν βιολογικό ως προς την καλλιέργειά του, πριν ακόµα το πιστοποιήσουµε», συµπληρώνει.
Συσκευασία σε σχήμα κίονα και έμπνευση από την Αρχαία Ήλιδα
Η οικογένεια Σπηλιόπουλου διατηρούσε παραγωγή και κατά το παρελθόν, προ της αναβίωσης του ελαιώνα από τις δύο αδερφές. Ωστόσο το προϊόν που έβγαινε από τα κτήµατά της δεν είχε τύχει ποτέ εµπορικής εκµετάλλευσης. Οι συνολικές ποσότητες κατά το παρελθόν είτε κατέληγαν στα µέλη της στενής και της ευρύτερης οικογένειας, είτε στα µέλη του φιλικού περιβάλλοντος των Σπηλιόπουλων.
«Παρά το γεγονός ότι δεν προερχόµαστε από αγροτική οικογένεια καθότι ο πατέρας µας ήταν γιατρός και η µητέρα µας καθηγήτρια, µε συγκινούσε ανέκαθεν το αγροτικό επάγγελµα. Θεωρούσα πάντα ότι το ελαιόλαδο είναι ένα προϊόν µε πολύ µεγάλο περιθώριο ανάπτυξης», συµπληρώνει η κυρία Σπηλιοπούλου.
Ένα βασικό µέρος της ανάπτυξης τυποποιηµένου ελαιολάδου για πρώτη φορά από τη ∆ήµητρα και την Ελένη Σπηλιοπούλου αποτέλεσε η δηµιουργία της συσκευασίας. «Καταλάβαινα ότι εάν ήθελα να έχει τύχη στο εξωτερικό το λάδι µου, θα έπρεπε να δηµιουργήσω κάτι ξεχωριστό από πλευράς συσκευασίας. Απευθύνθηκα σε βιοµηχανικό σχεδιαστή, που µου πρότεινε ένα κεραµικό βάζο σε µορφή κίονα, καθώς από τις διηγήσεις µου συσχέτισε το ελαιόλαδο µε την περιοχή της αρχαίας Ήλιδας, ιερής πόλης της Ηλείας στην οποία γίνονταν οι Ολυµπιακοί Αγώνες, ενώ φηµιζόταν για το «Ηλειακόν ∆ίκαιον» που βασιζόταν στην πιστή εφαρµογή των νόµων. Το λογότυπο εικονίζει µία γυναίκα που τρέχει µε λιτά µαλλιά της».
∆είγµατα στο Ντουµπάι, στη ∆ανία και στη Σουηδία
Ήδη έχουν σταλεί δείγµατα στο Ντουµπάι, στη ∆ανία και τη Σουηδία και επίκειται η Κίνα µε στόχο την τοποθέτησή του εκτός ελληνικών συνόρων. Προσεχώς και όπως λέει η ∆ήµητρα Σπηλιοπούλου, θα έρθει στην αγορά και ένα λάδι infusion, προσβλέποντας στις αγορές του εξωτερικού. To ενδιαφέρον της παραγωγού επικεντρώνεται στα εστιατόρια και ξενοδοχεία µε κουζίνα που ανατρέχει στο φάσµα της υψηλής γαστρονοµίας.
Κεντρική φωτογραφία: Γεωργία Καραμαλή
