Παρέλαβαν 1.700 ελαιόδεντρα και σήµερα καλλιεργούν 2.500 ρίζες Κορωνέικη από την Κριτσά µέχρι το Καββούσι Λασιθίου. «Μετατρέψαµε τους ελαιώνες σε βιολογικούς γιατί η αγροοικολογία εκφράζει ευρύτερα τη στάση ζωής µας. Επιθυµούµε να παράγουµε ένα προϊόν που είναι αγνό και δεν επιβαρύνει το περιβάλλον», θα πει ο κ. Βάρδας που είναι οικονοµολόγος κατ’ εκπαίδευση και συνεχίζει να εργάζεται ως τραπεζικός. «Επιλέξαµε το όνοµα «Σκουτάρι», το οποίο σηµαίνει ασπίδα στον Ερωτόκριτο, γιατί είναι κάτι που εκφράζει την άποψή µας ότι η τροφή πρέπει να είναι και το φάρµακό µας», θα πει η κ. Σγουρού που κατ’ εκπαίδευση είναι µαθηµατικός και εργαζόταν στο χώρο της εστίασης.
Σήµερα το «Σκουτάρι» παράγεται στο ελαιοτριβείο της οικογένειας Κοκολάκη στις Λίµνες, ενώ οι ίδιοι δηλώνουν διατεθειµένοι να βελτιώσουν τις πρακτικές ελαιοποίησης. «Τα µέλη της οικογένειας Κοκολάκη παρακολουθούν σεµινάρια και επιθυµούν να υποστηρίξουν τις προσπάθειες παραγωγής ποιοτικού ελαιόλαδου. Το εργοστάσιο ανοίγει ειδικά για εξυπηρετήσει µια µικρή Οµάδα Παραγωγών, που επιθυµούν να ελαιοποιήσουν νωρίς, κάτι που τριπλασιάζει το κόστος ελαιοποίησης αλλά µας επιτρέπει να έχουµε ποιότητα», λέει η κ. Σγουρού.
Πέρασαν δύο δεκαετίες κατά τις οποίες το ζευγάρι παρακολούθησε πολλά σεµινάρια ανάµεσα στα οποία και της Ελευθερίας Γερµανάκη, προκειµένου να σταθεροποιήσουν την ποιότητα και την ποσότητα παραγωγής. «Το ελαιόλαδο είναι πολύ µαρτυριάρικο και µαρτυρά όλη την ιστορία της παραγωγής. Όταν το αποτέλεσµα είναι καλό συζητούµε τί περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν», εξηγεί.
Η ποιότητα γεννιέται στο χωράφι, όμως θέλει ορθές πρακτικές στο ελαιοτριβείο
Το ελαιόλαδο «Σκουτάρι» είναι µεσαίας έντασης στο φρουτώδες, στο πικρό και το πικάντικο, ενώ είναι και πολυφαινολικό. Το 2021 είχε ένα φρουτώδες πάνω από 6 αρκετά πολύπλοκο µε αρώµατα φύλλων ελιάς, φρεσκοκοµµένου γρασιδιού, αγκινάρας, πράσινων αµυγδάλων, βότανων, εσπεριδοειδών, πιπεριού και ξηρών καρπών. Η ετικέτα σήµερα βρίσκεται στα ράφια ντελικατέσεν στην Ελλάδα, ενώ εξάγεται και σε Γαλλία, Ελβετία και Γερµανία.
Μιλώντας για τις αλλαγές που έκαναν µετά τα σεµινάρια, η κ. Σγουρού θα πει ότι «Είδαµε ότι η παράδοση δεν ήταν πάντοτε σύµφωνη µε τις ορθές πρακτικές και ξεκινήσαµε να αναθεωρούµε πολλά από αυτά που γνωρίζαµε, όπως τις φροντίδες κλαδέµατος. Πολλές φορές στην περιοχή µας οι παραγωγοί άφηναν τα δέντρα να ψηλώσουν πολύ, µε αποτέλεσµα να µην µπορείς να τα καλλιεργήσεις αποτελεσµατικά, ενώ εµφανιζόταν έντονα το φαινόµενο της παρενιαυτοφορίας. Σήµερα έχουµε µάθει να αφαιρούµε τα σωστά κλαδιά και να συγκρατούµε τα δέντρα σε ένα σταθερό ύψος µε ήπιο κλάδεµα και καθάρισµα σε ετήσια βάση, κάτι που µας επιτρέπει να είµαστε παραγωγικοί κάθε χρόνο. Επιπλέον µαζεύουµε τον καρπό περίπου δύο µήνες νωρίτερα από ότι οι γονείς µας. Ταυτόχρονα αρχίσαµε να εφαρµόζουµε ακαλλιέργεια, ενώ προσθέτουµε στο έδαφος και τα θρύµµατα από τα κλαδέµατα, κοµποστ εκτός από κοπριά. Μ’ αυτό τον τρόπο το ριζικό σύστηµα της ελιάς, αλλά και το έδαφος συγκρατεί µεγαλύτερο ποσοστό υγρασίας, καθώς µειώνεται η εξάτµιση και το οικοσύστηµα είναι πιο υγιές».
Επιπλέον, το ζευγάρι εκπαιδεύτηκε και απέκτησε γνώση και πάνω στις καλές πρακτικές ελαιοποίησης. «Μπορεί η ποιότητα να γεννιέται στο χωράφι, αλλά αν δεν εφαρµοστούν ορθές πρακτικές στο ελαιοτριβείο δεν µπορείς να παράγεις έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Όσο µας αφορά δεν γνωρίζαµε πόσο σηµαντικό ήταν να αποφύγουµε τον τραυµατισµό της ελιάς, ούτε τη σηµασία της άµεσης ελαιοποίησης µετά τη συγκοµιδή», σηµειώνει ο κ. Βάρδας.
