Κράτος πατερούλης
Πολύ συχνά, η εµπλοκή κυβερνητικών στελεχών την ώρα που κορυφώνονται οι παραδόσεις προϊόντος στη βιοµηχανία, έρχεται απλά να καλλιεργήσει την εντύπωση ότι το κράτος – πατερούλης, είναι σε θέση να προστατεύσει το εισόδηµα του παραγωγού, ακόµα και όταν η βιοµηχανία… το αποφεύγει συστηµατικά. Όταν συντηρείται βέβαια αυτή η εντύπωση, οποιοσδήποτε άλλος σχεδιασµός είναι καταδικασµένος σε αποτυχία.
Με χορηγία Βρυξελλών
Εδώ και κάποιες δεκαετίες στη χώρα µας, ειδικά στον τοµέα της αγροτικής παραγωγής, ο σχεδιασµός, είναι ένα πράγµα σπάνιο. Ο ρόλος της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας που φέρει την ευθύνη του χώρου, ταυτίζεται σχεδόν, µε το µοίρασµα των κοινοτικών ενισχύσεων (συνήθως µε τον χειρότερο τρόπο) και την αναγγελία κάποιων αποζηµιώσεων όταν υπάρχουν έκτακτα καιρικά φαινόµενα. Για όλα τ’ άλλα, νοµίζουν, πως είναι αρκετή η κοινή αγροτική πολιτική.
Ελεήστε τον αόµµατο
Ακόµα και τα έργα υποδοµών για αρδευτικά δίκτυα, έρχονται ως αποτέλεσµα της ζήτησης που εκδηλώνεται από τις περιφερειακές αρχές, µετά την προκήρυξη κάποιων προγραµµάτων. Κανένας σχεδιασµός, καµιά αλληλουχία, καµιά διασύνδεση των έργων µε τον παραγωγικό προσανατολισµό της χώρας ή µε συγκεκριµένες βλέψεις -ως αποτέλεσµα µελέτης- των αντίστοιχων περιοχών.
Άλλα τα µάτια της πέρδικας
Σ’ αυτό το χαώδες πλαίσιο βέβαια, έρχεται µετά ο Κεγκέρογλου, ο κάθε Κεγκέρογλου (βουλευτής επαρχίας) και ζητάει π.χ. την ένταξη της σουλτανίνας (Κρήτης) στις συνδεδεµένες ενισχύσεις της νέας ΚΑΠ, στις οποίες, όπως λέει, το υπουργείο εντάσσει µόνο την κορινθιακή. Περιττό να εξηγηθεί ότι τα δύο προϊόντα και προπαντός η χρήση τους δεν έχουν καµιά απολύτως σχέση. Ωστόσο, το σύµπαν συνωµοτεί… για την ένταξη της σουλτανίνας στις συνδεδεµένες. Κι αν αυτό δεν το υιοθετήσει ο υπουργός, θα είναι κακός.
Τρία πουλάκια
Κάπως έτσι, πέρασαν αυτά τα χρόνια άλλοι τρεις υπουργοί Γεωργίας (θα µου επιτρέψετε να επιµείνω στην παραδοσιακό όρο) και κανείς δεν έχει καταλάβει τι άλλαξε ή τι σ’ αλήθεια επιδιώκουν. Ο πρώτος, ο Βορίδης, µε το ζόρι πρόλαβε να περάσει από τη Βουλή έναν «κουτσό» νόµο για τους συνεταιρισµούς, ο δεύτερος, ο Λιβανός (τι έγινε άραγε αυτή η ψυχή;) είναι σαν να µην πέρασε και ο σηµερινός παλεύει ακόµα να κατοχυρώσει τη µετάβαση του ΟΣ∆Ε στο gov. gr. Αυτά και τέλος.
La Casa de Papel
Πως να τους πιάσεις του Ισπανούς που τρέχουν µε χίλια κι έχουν γίνει κυρίαρχοι στο ελαιόλαδο, ηγετική δύναµη στα οπωροκηπευτικά και τώρα οργανώνονται για τα καλά και στο κρασί; Εκείνοι εγκατέλειψαν έγκαιρα το βαµβάκι, γιατί αυτό υπαγόρευε η στρατηγική τους. Εµείς επιλέξαµε να επιµείνουµε στο βαµβάκι και για τη διαµόρφωση µιας ευρωπαϊκής στρατηγικής στο προϊόν, ζητάµε βοήθεια από τους Ισπανούς… που το εγκατέλειψαν.
