Σε ΟΠΕΚΕΠΕ και ΕΛΓΑ οι επόμενες δύο κρίσιμες επιλογές διοικούντων

Με δεδομένο μάλιστα ότι τις υπουργικές θέσεις έχουν αναλάβει τρία στελέχη με ιδιαίτερο πολιτικό εκτόπισμα (Μάκης Βορίδης) και αυξημένη γνώση του αγροτικού χώρου (Κώστας Σκρέκας και Φωτεινή Αραμπατζή), οι θέσεις στην ηγεσία των δύο παραπάνω οργανισμών, ίσως έχουν μεγαλύτερη σημασία για την αποτελεσματικότητα και ουσία των παρεμβάσεων του υπουργείου, απ’ ότι αυτές των γενικών γραμματέων.

Σε ότι αφορά στον ΕΛΓΑ ίσως δεν χρειάζεται ιδιαίτερη τριβή με τα θέματα του αγροτικού χώρου για να γίνει αντιληπτό ότι είναι ο Οργανισμός που αντιμετωπίζει σήμερα συσσωρευμένα θέματα, κυρίως εξ αιτίας των ακραίων καιρικών φαινομένων που λαμβάνουν χώρα ακόμα και μεσούντος τους θέρους. Έτσι, ανεξάρτητα από το πόσο πείθεται κανείς για το αν πράγματι πρόκειται για γενικευμένη κλιματική αλλαγή του πλανήτη ή πρόκειται για έναν ακόμη ιστορικό κύκλο του καιρού που εντείνει κάποια φαινόμενα, το βέβαιο είναι ότι ο ΕΛΓΑ δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί με τις δομές του παρελθόντος. Δεν μπορεί να είναι ένας υδροκέφαλος κρατικός οργανισμός ο οποίος χρηματοδοτείται κατά βάση από τους αγρότες και διοικείται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Που λειτουργεί πρώτα ως φορέας διαχείρισης της κομματικής πελατείας και δευτερευόντως ως οργανισμός που θα πρέπει να αναπτύξει πολυποίκιλα εργαλεία για την κάλυψη των κινδύνων της παραγωγής και όχι μόνο (τελευταία γίνεται πολύς λόγος και για την κάλυψη των κινδύνων αγοράς) που αντιμετωπίζουν οι αγρότες.

Με βάση έναν πρόχειρο υπολογισμό, σήμερα ο ΕΛΓΑ καλείται να διαχειρισθεί ζημιές οι οποίες είναι υπερδιπλάσιες αυτών που δύναται να χρηματοδοτήσει από τους πόρους που συνεπάγονται οι εισφορές των αγροτών. Λαμβανομένης μάλιστα υπ’ όψιν και μιας απλοχεριάς που επικράτησε το τελευταίο διάστημα, λόγω των προεκλογικών αναγκών της προηγούμενης κυβέρνησης, η οικονομική κατάσταση του Οργανισμού μάλλον θα πρέπει να θεωρείται ιδιαίτερα δύσκολη.

Ο απερχόμενος πρόεδρος Φάνης Κουρεμπές, δηλώνει στο Agronews ότι μέχρι τώρα τα οικονομικά του Οργανισμού ήταν διαχειρήσιμα και με μια μικρή βοήθεια από τον κρατικό προϋπολογισμό θα υπάρξει λύσει. Αναγνωρίζει ωστόσο ότι ο ΕΛΓΑ δεν μπορεί να προχωρήσει έτσι στο μέλλον, ήδη είχε παραγγείλει μια αναλογιστική μελέτη που θα του υπεδείκνυε τι πρέπει να γίνει και σε κάθε περίπτωση τόσο ο Κανονισμός του, όσο και το εν γένει πλαίσιο λειτουργίας του θα άλλαζε μετά το 2020.

Όλα αυτά θα πρέπει να απασχολήσουν σοβαρά το μέγαρο Μαξίμου και τη νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης πριν προχωρήσουν με ευκολία στους νέους διορισμούς.

Ακόμα πιο κρίσιμες είναι οι επιλογές που θα γίνουν στον ΟΠΕΚΕΠΕ. Ο οργανισμός έχει συνδεθεί με την κατανομή των άμεσων -κυρίως- κοινοτικών ενισχύσεων και την στοιχειώδη διαχείριση του ΟΣΔΕ (Ολοκληρωμένο Σύστημα Διαχείρισης Ενισχύσεων) δεν είναι όμως έτσι. Αυτός ο Οργανισμός θα μπορούσε να έχει στα χέρια του τα κλειδιά της πολιτικής στον αγροτικό χώρο, κι αντί αυτού βλέπουμε να καρκινοβατεί, επί της ουσίας στα χέρια μιας «μηχανοπαρέας» η οποία έχει στρωθεί για τα καλά και φροντίζει πρώτα απ’ όλα για το δικό της γερό μεροκάματο. Ο ΟΠΕΚΕΠΕ για να γίνει ένας πραγματικός Οργανισμός ευρωπαϊκών προδιαγραφών που δεν θα μοιράζει αδικίες στους παραγωγούς, δεν θα μεταφέρει καταλογισμούς στον κρατικό προϋπολογισμό και δεν θα λειτουργεί σαν τροχοπέδη στις πολιτικές ανάπτυξης του αγροτικού χώρου. Θα πρέπει δηλαδή να απεμπλακεί από τους ιδιώτες μεσάζοντες που ορίζουν τις τύχες του και να αναλάβει επί της ουσίας, ως οργανισμός, την ιδιοκτησία του ρόλου που του έχουν αναθέσει οι κοινοτικές αρχές και το ελληνικό κράτος. Τα σημάδια δείχνουν ότι κυβέρνηση και πολιτική ηγεσία έχουν αποφασίσει να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση, αυτό που μένει είναι μια επιλογή που θα πιστεύει στις παραπάνω αρχές, θα έχει την τόλμη, την αποφασιστικότητα και τη γνώση να συγκρουσθεί με τα κατεστημένα συμφέροντα και δεν θα υποκύπτει σε συνήθεις εκβιασμούς που κορυφώνονται, ως γνωστόν, κάθε Φθινόπωρο.