«Τα με Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης (Π.Ο.Π.) γλυκά κρασιά όπως της Σάμου, της Λήμνου, το μοσχάτο Ρόδου, το μοσχάτο Ρίου, το μοσχάτο Πατρών και η Μαυροδάφνη Πατρών αποτελούν και αναγνωρίζονται ως κορυφαία προϊόντα στην κατηγορία τους, σε παγκόσμιο επίπεδο. Ένα εξίσου σημαντικό χαρακτηριστικό της παραγωγής των φημισμένων γλυκών κρασιών της χώρας μας, είναι ότι στηρίζουν οικονομικά τις τοπικές κοινωνίες στις οποίες παράγονται, στις περισσότερες από τις οποίες το αμπέλι εκτός των άλλων αποτελεί μονοκαλλιέργεια. Η στρατηγική για το marketing και branding του ελληνικού κρασιού επεφύλαξε μια ιδιαίτερη οινική οντότητα για τα γλυκά κρασιά στην αρχιτεκτονική της προβολής του ελληνικού κρασιού στις διεθνείς αγορές, παρ΄ όλα αυτά όμως το ελληνικό κράτος αντιμετώπισε τα προϊόντα αυτά με αυστηρά εισπρακτική λογική διπλασιάζοντας τον Ε.Φ.Κ.. Η αύξηση αυτή δεν είχε καμία ουσιαστική απόδοση στα δημόσια έσοδα, αφού η παραγωγή τους είναι μικρή, έχει τοπικό χαρακτήρα και η φορολόγηση τους βασίζεται στην περιεκτικότητα τους σε αλκοόλ (άνω των 15% vol) , εξομοιώνοντάς τα με τα «σκληρά» αλκοολούχα ποτά», αναφέρει η ΚΕΟΣΟΕ.
Και προσθέτει: «είναι συνεπώς επίκαιρο, τώρα που μηδενίζεται ο Ε.Φ.Κ. στο κρασί, οποιεσδήποτε εξελίξεις να συμπεριλάβουν και τον Ε.Φ.Κ. των λεγόμενων ενδιάμεσων προϊόντων στα οποία ανήκουν οι οίνοι λικέρ (Vin de liquer) και οι οίνοι γλυκείς φυσικοί (Vin doux naturel) της χώρας μας, με επαναφορά του ΕΦΚ στα προϊόντα αυτά στα επίπεδα του 2009.
Η κατάργηση του ΕΦΚ στο κρασί και η μείωση του Ε.Φ.Κ. των γλυκών κρασιών, είναι η αναγκαία συνθήκη ΟΧΙ μόνο για την ανάπτυξη της αμπελοοινικής αγοράς, αλλά και την ανάσχεση της συρρίκνωσης της».
