Η εξόφληση εντός 60 ημερών για τα νωπά και ευαλλοίωτα οδηγείται στην αποτυχία

Θέλω να ευχαριστήσω τον εκδότη-διευθυντή της Agrenda Γιάννη Πανάγο, γιατί το άρθρο του µου έδωσε το έναυσµα να φτιάξω το δικό µου σηµερινό άρθρο. Στη στήλη «Γνώµες» ξεκινά λέγοντας: «Παρατηρείται εδώ και καιρό το φαινόµενο  εν ονόµατι των αγροτών να οµιλούν οι πάντες πλην των ίδιων των αγροτών. Λογιστές, σύµβουλοι, πολιτικοί, µεταποιητές, διακινητές αγροτικών προϊόντων, τραπεζίτες και πολλοί άλλοι, διατυπώνουν απόψεις και συχνά επιβάλλουν θέσεις για τα θέµατα που συνδέονται µε την αγροτική παραγωγή, εν απουσία των παραγωγών….». Κι ακόµη: «…Οι λεγόµενοι εκπρόσωποι της Συντονιστικής Μπλόκων που παραβρέθηκαν πριν από λίγες µέρες στην ολονύκτια συνάντηση µε την πολιτική ηγεσία του υπουργείου στη Βάθη, αποτελούν αποµεινάρια µιας άλλης εποχής και δύσκολα θα µπορούσαν να εκφράσουν τις ανάγκες των γνήσιων επαγγελµατιών του αγροτικού χώρου…».


 Γιώργος Παπαδημητρίου
Φοροτεχνικός - Πρόεδρος Σ.Ε.Ε.Λ.Φ.Ο.Κ
(Σύλλογος Ελευθέρων Επαγγελματιών
Λογιστών Φοροτεχνικών Οικονομολόγων
Νομού Καρδίτσας)

Ανάµπουµπουλα παντου

Ο σοφός λαός λέει «ο λύκος στην αναµπουµπούλα χαίρεται» και η αναµπουµπούλα στο χώρο των αγροτών υπάρχει διάχυτη παντού. Μέχρι το 2013 τα αγροτικά εισοδήµατα φορολογούνταν µε τεκµαρτό τρόπο. Υπήρχε δηλαδή ένας προσδιορισµός καθαρού εισοδήµατος/στρέµµα x τα στρέµµατα που δηλώνονταν στο ΟΣ∆Ε. Έφερναν τη δήλωση καλλιέργειας, πολλαπλασιάζαµε τα στρέµµατα επί το ποσό και εµφανίζονταν το καθαρό φορολογητέο εισόδηµα του αγρότη. Πόσο ήταν αυτό; Το απόλυτο µηδέν. Το καθαρό φορολογητέο εισόδηµα που προέκυπτε δεν έφτανε ούτε για τσιγάρα, όχι να σπουδάσεις και παιδιά.

Από το 2014 άλλαξε ο τρόπος φορολόγησης και βρισκόµαστε να υπολογίζουµε έσοδα-έξοδα σε όλους τους αγρότες µε βιβλία ή χωρίς. Σε κάθε περίπτωση έχουν εκφραστεί απόψεις -όπως αναφέρει ο κ. Πανάγος- από κάθε σχετικό ή άσχετο (συνήθως το δεύτερο). Γιατί; Γιατί πολύ απλά, το διαίρει και βασίλευε βολεύει απίστευτα όλο τον κόσµο.

Κάθε χρόνο βρισκόµαστε στο ίδιο έργο θεατές: µόλις πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, ετοιµάζονται τα τρακτέρ για το κλείσιµο των δρόµων. Πόσες φορές αυτό έχει αποφέρει κάτι σηµαντικό; Πιθανολογώ σχεδόν όλες γιατί χωρίς αγώνα δεν γίνεται τίποτε. Όµως ποτέ µου δεν µπόρεσα να µάθω ποια ήταν τελικά τα κέρδη από την κάθε κινητοποίηση. Γιατί ποτέ δεν υπήρξε ολοκληρωµένη ενηµέρωση από τις επαφές µε τους υπηρεσιακούς παράγοντες. Και όλες οι ενηµερώσεις επισκιάζονταν από αντίστοιχες ανακοινώσεις που τις χρωµάτιζαν πολιτικά. Βλέποντας όλα αυτά, οι αγρότες απλά µέλη και όχι συνδικαλιστές- απλά αηδίαζαν και κάθε φορά όλο και φθίνει ο αριθµός των συµµετοχών στα µπλόκα.

Κανείς δεν µπορεί να καταλογίσει αδιαφορία σε όλους τους αγρότες που κατά καιρούς ασχολήθηκαν και συνεχίζουν να ασχολούνται συνδικαλιστικά µε τα προβλήµατα του πρωτογενούς τοµέα. Χάνουν χρόνο, εργατοώρες, ενώ είναι βέβαιο ότι τους κοστίζει και οικονοµικά αφού δεν υπάρχει σχεδόν πουθενά, δυνατότητα κάλυψης των εξόδων των ∆ιοικήσεων. Ενώ στις λίγες περιπτώσεις που υπάρχει η δυνατότητα αυτή, οι ∆ιοικήσεις αποφεύγουν να πληρωθούν τα έξοδα κίνησης φοβούµενοι µην κατηγορηθούν ότι «τρώνε λεφτά».

Τι λείπει εποµένως;

∆ιάθεση: Πνιγµένοι από το συνεταιριστικό κίνηµα του ‘80, που στα πρωτοβάθµια όργανα έγινε το έλα να δεις, οι σηµερινές προσπάθειες έως τώρα αποτυγχάνουν εν τη γενέσει τους, όντας οι αγρότες απογοητευµένοι και διστακτικοί να συµµετάσχουν σε µία νέα προσπάθεια.

Λάθος στόχοι: Είµαι από την Καρδίτσα, µία περιοχή καθαρά αγροτική µε ανθρώπους µε καθαρή µατιά. Έχω την τύχη να γνωρίζω τους περισσότερους συνδικαλιστές, πρωταγωνιστές των τελευταίων ετών στα µπλόκα και στους αγώνες υπέρ των αγροτών. Κάθε χρόνο τους βλέπω κουρασµένους όλο και περισσότερο, σαν να µην πιστεύουν ούτε και οι ίδιοι ότι  η κινητοποίηση την ξεκινάνε, θα τους αποφέρει κάτι; Μήπως θα πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο και το πλαίσιο των διεκδικήσεων;

Προβλήµατα µπροστά που δεν έχουν εντοπιστεί: Ο υπουργός Αραχωβίτης σε συνέντευξή του πριν λίγες ηµέρες, ανέφερε χαρακτηριστικά: «…Πλέον, οι ενισχύσεις θα δίνονται µόνο στις συλλογικότητες».  Για ποιες συλλογικότητες όµως να µιλήσουµε αφού, τις Οµάδες Παραγωγών απ’ όπου και να τις πιάσεις εµφανίζεται κι ένας Κατρούγκαλος από πίσω; Πρέπει οι συνδικαλιστές, οι διοικήσεις των φορέων των αγροτών, να δουν τα προβλήµατα που δηµιουργούνται από τα υφιστάµενα νοµοθετικά πλαίσια, τα οποία ό,τι και να κάνει κάποιος, δεν τους αποφέρει τίποτε παρά µόνο προβλήµατα.

Οµάδες: αποτυχηµένο παράδειγµα

Ζωντανό αποτυχηµένο παράδειγµα οι Οµάδες Παραγωγών: εδώ και δύο χρόνια, ακούς από παντού, να µιλάνε για τις Οµάδες. Το µόνο που έχουν καταφέρει είναι να γίνουν Οµάδες για να αντικατασταθούν µηχανήµατα. Εντάξει, έγιναν και 500 οµάδες (άρα 500 x 5 άτοµα/οµάδα = 2.500 αγρότες). Με 250.000 επαγγελµατίες αγρότες και άλλους 600.000-700.000 µικροκαλλιεργητές, δεν θεωρείται επιτυχία. Λύσεις υπάρχουν, αναζητείστε τις.