Γιώργος Παπαδημητρίου
Φοροτεχνικός - Πρόεδρος Σ.Ε.Ε.Λ.Φ.Ο.
(Σύλλογος Ελευθέρων Επαγγελματιών Λογιστών Φοροτεχνικών Οικονομολόγων) Νομού Καρδίτσας
Και τώρα τι;
Πρωτεύουσα νοµού µε 45.000 ψυχές βουτηγµένες σε τόνους λάσπη, έχοντας σκεπάσει όνειρα, ελπίδες, το αύριο… Και τώρα τι;
Εκατοντάδες χιλιάδες στρέµµατα πνιγµένα στη λάσπη. Παραγωγές έτοιµες για συλλογή έχουν παρασυρθεί από τόνους λασπόνερα ποιος ξέρει πού.
Μηχανήµατα, παρελκόµενα, ποιος ξέρει αν θα δουλέψουν ξανά… Και τώρα τι;
Εκατοντάδες χιλιάδες ζώα πνιγµένα, χωρίς καµία επικοινωνία οι κτηνοτρόφοι, χωρίς να υπάρξει κάποιος να πει που θα πάνε τα πνιγµένα…
∆εν ξέρω, κανείς δεν ξέρει τι ξηµερώνει, ή µάλλον όλοι φοβούνται: απογοήτευση, απαισιοδοξία, µαυρίλα, χωρίς όνειρα για το αύριο…
Αυτή η φωτογραφία πάνω για κάποιον απλό παρατηρητή αποτελεί ένα έργο τέχνης του φωτογράφου.
Για όλο το νοµό Καρδίτσας αποτυπώνει µε τη µοναδικότητα του φωτογραφικού φακού την απόγνωση. ∆εν πρέπει να πάψουµε να ελπίζουµε γιατί µετά πρέπει να κάτσουµε να πεθάνουµε. Κι αυτό θα συµβεί εάν η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία δεν πράξει για µία φορά, αυτό που έχει εκλεχθεί για να κάνει: να προστατεύσει τους πολίτες αυτού του κράτους. Κατά τη διάρκεια της πληµµύρας, αυτό δεν έγινε. Ας γίνει τουλάχιστον µε την άµεση καταβολή των αποζηµιώσεων στους πληγέντες, µακριά από τους κάποιους ηλίθιους καρεκλοκένταυρους υπαλληλίσκους που περιµένουν να πάει τρεις για να γυρίσουν στα σπίτια τους.
Γιατί εδώ υπάρχουν πολλοί χωρίς σπίτια.
Και χωρίς ελπίδα να τα ξαναφτιάξουν…
Οι οδηγοί των επισήµων
Θέλω να καταγγείλω την έλλειψη στοιχειώδους σεβασµού των οδηγών των επισήµων, αλλά και όλων των οδηγών αυτοκινήτων. Όταν βλέπουν βροχή κάτι παθαίνουν και αντί να κινούνται σηµειωτόν, γκαζώνουν λες και είναι στο ράλι Ακρόπολις. Εύχοµαι από καρδιάς, όταν είναι πεζοί, να περνάει πάντα κάποιος και να τους κάνει τόσο χάλια που να αναγκάζονται να πετάξουν τα ρούχα τους.
