Μια τελευταία απόπειρα σύγκλισης και συµβιβασµού απόψεων έγινε την περασµένη ∆ευτέρα 19 Νοεµβρίου, στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, σε σύσκεψη υπό τον υφυπουργό Βασίλη Κόκκαλη, χωρίς ωστόσο να υπάρξει ουσιαστικό αποτέλεσµα, καθώς από τη σύσκεψη απείχαν εσκεµµένα οι µισοί και πλέον από τους έχοντες λόγο επί του θέµατος.
Το πρώτο ζητούµενο είναι οι τροποποιήσεις που θα πρέπει να γίνουν στην απόφαση 1847/20-05-2016 του τότε αναπληρωτή υπουργού Μάρκου Μπόλαρη, για τον τεχνικό κανονισµό επιλογής και αποδοχής κλώνων ποικιλιών και κλώνων υποκειµένων αµπέλου. Επ’ αυτής, ο σηµερινός υφυπουργός Βασίλης Κόκκαλης έχει εκφράσει την πολιτική βούληση να υπάρξουν σοβαρές διορθώσεις, καθώς είναι κοινή εντύπωση ότι έτσι δεν πάµε πουθενά. Κι αυτό γιατί όλοι αντιλαµβάνονται ότι µε τις αυστηρότατες προϋποθέσεις που βάζει θα πρέπει να περάσουν 15 χρόνια για να βγει στην αγορά ο πρώτο κλώνος. Η ρεαλιστική προσέγγιση επί του θέµατος λέει ότι υπάρχει ανάγκη επιτάχυνσης των διαδικασιών. Οι υπερασπιστές αυτής της άποψης επιµένουν ότι µε τη µοριακή ταυτότητα και τα απαραίτητα φυτοϋγειονοµικά δεδοµένα του υλικού, θα πρέπει να είναι δυνατή η πιστοποίηση της διαδικασίας επιλογής και αποδοχής κλώνων ποικιλιών (και κλώνων υποκειµένων) αµπέλου.
Απ’ ό,τι φαίνεται, αντιρρήσεις σ’ αυτή την προσέγγιση και αντιστοιχα νοµική διευθέτηση, φέρει η πλευρά των εµπλεκοµένων που είτε εργάζεται µε την εισαγωγή πολλαπλασιαστικού υλικού, εποµένως έχει κάθε λόγο να καθυστερεί τις εξελίξεις στην εγχώρια αγορά ή εργάζεται εντός των συνόρων (µικροί φυτωριούχοι) αλλά δεν έχει τα φόντα για να παρακολουθήσει µε αξιώσεις τις διαδικασίες της κλωνικής βελτίωσης. Και στις δύο περιπτώσεις επιδιώκεται πάντως να µείνουν τα πράγµατα ως έχουν, µε ότι αυτό σηµαίνει για την ανταγωνιστικότητα της χώρας στο συγκεκριµένο πεδίο.
Πέραν αυτού, αφορµή για τριβές µεταξύ των εµπλεκοµένων, πάντως, έχει δώσει και η τελευταία απόφαση του υπουργού Βασίλη Κόκκαλη, µε την οποία ξαναµπαίνουν σε δρόµο οι διαδικασίες για την εγγραφή ποικιλιών στον Εθνικό Κατάλογο. Επ’ αυτής, οι µεγαλύτερες αντιδράσεις, απ’ ότι φαίνεται, έχουν προέλθει από την ΚΕΟΣΟΕ και τον καθηγητή του Γεωπονικού Αθήνας (Εργαστήριο Αµπελολογίας) Μανώλη Σταυρακάκη και επικεντρώνεται στον όρο «Βελτιωµένες-Αβελτίωτες» που αναγράφεται στην απόφαση και µε τον οποίο διαφωνούν, χωρίς ωστόσο να τίθεται θέµα συνολικά, για την οριοθέτηση της διαδικασίας.
Το σύνολο, πάντως, των διαφορών που χωρίζουν τους συντελεστές του αµπελοοινικού κλάδου (αµπελουργούς, οινοποιούς, φυτωριούχους, πανεπιστηµιακούς κ.α.) είναι λίγες, µπροστά στο συµφέρον που έχουν όλες οι πλευρές για την περαιτέρω ανάπτυξη του κλάδου. Τα βήµατα που έχουν γίνει στο ελληνικό κρασί την τελευταία 20ετία είναι σηµαντικά, δεδοµένων των αναλογιών στον υπόλοιπο αγροτικό χώρο, γι’ αυτό, όπως δηλώνει ο πρόεδρος της Ε∆ΟΑΟ (∆ιεπαγγελµατική του Οίνου) Βαγγέλης Αργύρης, το συντοµότερο οι εµπλεκόµενοι θα πρέπει να καθήσουν γύρω από ένα τραπέζι, έτσι ώστε να διευκολύνουν τον εκσυγχρονισµό του θεσµικού πλαισίου που θα δώσει νέα ώθηση στο ελληνικό κρασί.
Διαβάστε αναλυτικό ρεπορτάζ στην εφημερίδα Agrenda που κυκλοφορεί στα περίπτερα το Σάββατο 24 Νοεμβρίου
