Η συντακτική οµάδα της Agrenda έχει στη διάθεσή της στοιχεία, τα οποία δείχνουν οργανωµένη προσπάθεια ακόµα και από προβεβληµένα στελέχη του αγροτικού χώρου, όχι απλά να κατοχυρώσουν ενισχύσεις και να ενεργοποιήσουν δικαιώµατα, αλλά να δεσµεύσουν ποσά πολλαπλάσια αυτών που δικαιούνταν, εξαντλώντας κάθε διασύνδεση µε αρµόδιες αρχές και διαµορφώνοντας «προφίλ δικαιούχων ενισχύσεων» σε πρόσωπα, τα οποία ουδεµία σχέση είχαν ούτε και έχουν µε το αντικείµενο.
Όπως επιβεβαιώνεται από τα στοιχεία, ο «µεγάλος πειρασµός», που αφορά κυρίως νέους και εν πολλοίς αυτόκλητους εκφραστές του αγροτικού χώρου, µε περιορισµένη πρόσβαση στα ιστορικά δικαιώµατα, έχει να κάνει µε το Εθνικό Απόθεµα. Με δεδοµένο ότι από τις αρχές της προηγούµενης δεκαετίας (2003 και εντεύθεν) δεν υπήρχε άλλος τρόπος άντλησης νέων δικαιωµάτων, παρά µόνο από το Εθνικό Απόθεµα, οι διαθέτοντες την πολιτική διασύνδεση µεγαλοκαλλιεργητές, εξάντλησαν κάθε διαθέσιµο µέσο, προκειµένου να διευρύνουν το µερίδιό τους στην «πίτα» των κοινοτικών ενισχύσεων. Η επαφή τους µε τον διοικητικό µηχανισµό και µε τα κέντρα των αποφάσεων, αφενός τους έδινε προνοµιακή ενηµέρωση για επιµέρους ζητήµατα, αφετέρου τους εξασφάλιζε ανοχή και διευκολύνσεις στη διαµόρφωση των αντίστοιχων φακέλων.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι σε κάποιες περιπτώσεις, οι πρωταγωνιστές των εν λόγω «παιγνίων» µη έχοντας τη δυνατότητα να καλύψουν οι ίδιοι τις απαραίτητες προϋποθέσεις, δηµιουργούσαν «αχυρανθρώπους» µε προφίλ «νέων αγροτών», στα ονόµατα των οποίων έχτιζαν και χτίζουν ακόµα και σήµερα σηµαντικά «χαρτοφυλάκια» νέων δικαιωµάτων.
Το παράδοξο είναι ότι καταγράφονται περιστατικά, τα οποία δείχνουν ότι οι εν λόγω καθοδηγητές, αφού γλυκάθηκαν από τα πριµ πρώτης εγκατάστασης και τα αντίστοιχα δικαιώµατα βασικής ενίσχυσης, έσπευσαν να διευρύνουν την πρόσβασή τους στις επιδοτήσεις, καταταθέτοντας και φακέλους που αφορούν συµµετοχή σε προγράµµατα αντιµετώπισης της νιτρορύπανσης ή και βιολογικής γεωργίας.
Το ζήτηµα επικεντρώνεται σε συγκεκριµένα, γνωστά και ισχυρά «χαρτοφυλάκια» δικαιωµάτων αξίας εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, τα οποία έχουν διαµορφωθεί µε αθέµιτο τρόπο, που συνήθως κινείται σε απόσταση από τα όρια της νοµιµότητας. Ακολουθώντας τα παραπάνω βήµατα, οι επιτήδειοι του χώρου, αξιοποιούν ποικιλοτρόπως, δηλαδή άλλοτε αριστοτεχνικά και άλλοτε χοντροκοµµένα, τα «παράθυρα» που αφήνει το θεσµικό πλαίσιο (εθνικό και κοινοτικό), όπως και την απουσία ελέγχων και διασταυρώσεων για την επίτευξη των στόχων τους. ∆εν είναι λίγες µάλιστα οι φορές που η «δουλειά» γίνεται µε τη βοήθεια στελεχών της δηµόσιας διοίκησης, τα οποία προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, είτε κατόπιν πολιτικής εντολής, σε αναγνώριση προσφοράς προς το κόµµα (εκλογική βοήθεια όταν αυτή είναι αναγκαία), είτε και µε «υλικά», µικρά ή µεγάλα, ανταλλάγµατα.
Δείτε εδώ ολόκληρο το φάκελο από το 498ο φύλλο της Agrenda: istorika dikaiwmata.pdf
Όπως επιβεβαιώνεται από τα στοιχεία, ο «µεγάλος πειρασµός», που αφορά κυρίως νέους και εν πολλοίς αυτόκλητους εκφραστές του αγροτικού χώρου, µε περιορισµένη πρόσβαση στα ιστορικά δικαιώµατα, έχει να κάνει µε το Εθνικό Απόθεµα. Με δεδοµένο ότι από τις αρχές της προηγούµενης δεκαετίας (2003 και εντεύθεν) δεν υπήρχε άλλος τρόπος άντλησης νέων δικαιωµάτων, παρά µόνο από το Εθνικό Απόθεµα, οι διαθέτοντες την πολιτική διασύνδεση µεγαλοκαλλιεργητές, εξάντλησαν κάθε διαθέσιµο µέσο, προκειµένου να διευρύνουν το µερίδιό τους στην «πίτα» των κοινοτικών ενισχύσεων. Η επαφή τους µε τον διοικητικό µηχανισµό και µε τα κέντρα των αποφάσεων, αφενός τους έδινε προνοµιακή ενηµέρωση για επιµέρους ζητήµατα, αφετέρου τους εξασφάλιζε ανοχή και διευκολύνσεις στη διαµόρφωση των αντίστοιχων φακέλων.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι σε κάποιες περιπτώσεις, οι πρωταγωνιστές των εν λόγω «παιγνίων» µη έχοντας τη δυνατότητα να καλύψουν οι ίδιοι τις απαραίτητες προϋποθέσεις, δηµιουργούσαν «αχυρανθρώπους» µε προφίλ «νέων αγροτών», στα ονόµατα των οποίων έχτιζαν και χτίζουν ακόµα και σήµερα σηµαντικά «χαρτοφυλάκια» νέων δικαιωµάτων.
Το παράδοξο είναι ότι καταγράφονται περιστατικά, τα οποία δείχνουν ότι οι εν λόγω καθοδηγητές, αφού γλυκάθηκαν από τα πριµ πρώτης εγκατάστασης και τα αντίστοιχα δικαιώµατα βασικής ενίσχυσης, έσπευσαν να διευρύνουν την πρόσβασή τους στις επιδοτήσεις, καταταθέτοντας και φακέλους που αφορούν συµµετοχή σε προγράµµατα αντιµετώπισης της νιτρορύπανσης ή και βιολογικής γεωργίας.
Το ζήτηµα επικεντρώνεται σε συγκεκριµένα, γνωστά και ισχυρά «χαρτοφυλάκια» δικαιωµάτων αξίας εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, τα οποία έχουν διαµορφωθεί µε αθέµιτο τρόπο, που συνήθως κινείται σε απόσταση από τα όρια της νοµιµότητας. Ακολουθώντας τα παραπάνω βήµατα, οι επιτήδειοι του χώρου, αξιοποιούν ποικιλοτρόπως, δηλαδή άλλοτε αριστοτεχνικά και άλλοτε χοντροκοµµένα, τα «παράθυρα» που αφήνει το θεσµικό πλαίσιο (εθνικό και κοινοτικό), όπως και την απουσία ελέγχων και διασταυρώσεων για την επίτευξη των στόχων τους. ∆εν είναι λίγες µάλιστα οι φορές που η «δουλειά» γίνεται µε τη βοήθεια στελεχών της δηµόσιας διοίκησης, τα οποία προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, είτε κατόπιν πολιτικής εντολής, σε αναγνώριση προσφοράς προς το κόµµα (εκλογική βοήθεια όταν αυτή είναι αναγκαία), είτε και µε «υλικά», µικρά ή µεγάλα, ανταλλάγµατα.
Δείτε εδώ ολόκληρο το φάκελο από το 498ο φύλλο της Agrenda: istorika dikaiwmata.pdf
