Για τον πόλεμο που έχει δεχτεί και συνεχίζει να δέχεται η έννοια του Αγροτουρισμού στην χώρα μας, αλλά και για τους συνειδητοποιημένους επιχειρηματίες του θεσμού, οι οποίοι κατάφεραν να συστήσουν ένα Πανελλήνιο Συνέδριο Τοπικών Συμφώνων Ποιότητας και Δικτύων Επιχειρήσεων Τουρισμού, κάνει λόγο ο κ. Δημήτρης Μιχαηλίδης, Γενικός Γραμματέας της ανώνυμης μη κερδοσκοπικής εταιρείας ΑΓΡΟΞΕΝΙΑ, ενώ δίνει έμφαση στη σημασία αλλά και τη σπουδαιότητα της θέσπισης θεσμικού πλαισίου που θα καλύπτει τις περίπου 4.000 αγροτουριστικές επιχειρήσεις που λειτουργούν σήμερα, σε διάφορες περιοχές τις Ελλάδας.
Ο κ. Δημήτρης Μιχαηλίδης τονίζει, πως τα αγροτουριστικά μοντέλα που εφαρμόστηκαν με επιτυχία στην υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη, προώθησαν και στη χώρα μας περίπου στη δεκαετία του 1980, στελέχη του υπουργείου Γεωργίας (Αγροτική Οικιακή Οικονομία) και η τότε Γενική Γραμματεία Ισότητας. "Τότε είδαμε κυρίως Αγροτουριστικούς Γυναικείους Συνεταιρισμούς (επιχειρήσεις του κοινωνικού τομέα της οικονομίας) στον Άγιο Γερμανό Φλώρινας, στην Πέτρα Μυτιλήνης και αργότερα σε πολλές άλλες περιοχές. Αυτής της μορφής οι Γυναικείοι Συνεταιρισμοί είναι σήμερα γύρω στους 130. Από το 1991, με την πρωτοβουλία LEADER, άρχισαν να γίνονται και άλλης μορφής αγροτουριστικές επιχειρήσεις σε όλη την Ελλάδα, από τις οποίες σήμερα αρκετές δε λειτουργούν ή άλλαξαν χρήσεις (κατοικίες, προικώα κλπ)". Σύμφωνα με τον Γενικό Γραμματέα της ΑΓΡΟΞΕΝΙΑ "τα τελευταία χρόνια δημιουργούνται πραγματικές αγροτουριστικές εκμεταλλεύσεις, οι οποίες λειτουργούν κανονικά και με προδιαγραφές τοπικής αρχιτεκτονικής, με εξοπλισμό που δεν προσβάλει την περιοχή, με φροντίδα για το περιβάλλον, με σωστές υπηρεσίες, με τοπική παραδοσιακή γαστρονομία, με ενασχόληση με τοπικές πολιτιστικές-κοινωνικές εκδηλώσεις και, το κυριότερο - χαρακτηριστικότερο, με δραστηριότητες και προγράμματα για τους φιλοξενούμενούς μας".
Οι πολέμιοι του θεσμού
Παράλληλα ξεκαθαρίζει γιατί στον αγροτουρισμό οι "τουρίστες" ή "επισκέπτες" δεν είναι πελάτες, "αλλά φιλοξενούμενοι, που τους δεχόμαστε στον χώρο μας, μοιραζόμαστε το σύνηθες φαγητό μας, σέβονται τον τοπικό πολιτισμό-τα ήθη και έθιμά μας, και συμμετέχουν στις τοπικές αγροτικές ασχολίες". Και προσθέτει: "Μερικοί, που μάλιστα εξ’ ορισμού ή έστω λόγω ονόματός τους θα έπρεπε να είναι υποστηρικτές του αγροτουρισμού, ως εργαλείου τοπικής ανάπτυξης, διατυμπανίζουν, ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αγροτουριστικές επιχειρήσεις. Μάλιστα από υπερβάλλοντα ζήλο, με ιδιαιτέρως μεγάλη προσπάθεια, τον πολεμούν και προσπαθούν να τον εξαφανίσουν και να τον υποκαταστήσουν με τον Τουρισμό Υπαίθρου, με τις πολυτελείς πισίνες, με κανόε-καγιάκ, με σνίτσελ και ναπολιτάνικες πίτσες, μπαράκια γεμάτα με περιέ, κόκα-κόλα, ουίσκι, με ινδονησιακά ξύλινα έπιπλα, με προτηγανισμένα και κατεψυγμένα, με τρόφιμα που διάνυσαν μέχρι και 1900 χιλιόμετρα". Χωρίς να παίζει με τις λέξεις ο κ. Μιχαηλίδης αναφέρει χαρακτηριστικά στην “Agrenda” πως "μπορεί αυτοί που έπρεπε να είχαν φροντίσει τα τελευταία είκοσι χρόνια να δημιουργήσουν το θεσμικό πλαίσιο του αγροτουρισμού, να μην έκαναν τίποτε (κρίνοντας από το αποτέλεσμα που είναι η ανυπαρξία θεσμικού πλαισίου για τον αγροτουρισμό) και σήμερα να ομιλούν για τουρισμό υπαίθρου, αλλά σήμερα οι επιχειρηματίες αγροτουρισμού υπάρχουν και άρχισαν να κινούνται, παρά τη σθεναρή προσπάθεια απομόνωσης που επιβάλουν οι κατέχοντες, δηλαδή όσοι δεν έκαναν τίποτε τα τελευταία 20 χρόνια".
Αξίζει να σημειωθεί, ότι τον τελευταίο χρόνο, οι συνειδητοποιημένοι "και απελπισμένοι επιχειρηματίες του αγροτουρισμού, συναντήθηκαν στο Βάμο των Χανίων και μετά από δέκα συναντήσεις αγροτουριστικών επιχειρήσεων σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, δημιούργησαν ένα Πανελλήνιο Συνέδριο Τοπικών Συμφώνων Ποιότητας και Δικτύων Επιχειρήσεων Τουρισμού".
Χωρίς θεσμικό πλαίσιο
"Οι επιχειρηματίες αγροτουρισμού, παράγουν πραγματικότητα", αναφέρει ο κ. Μιχαηλίδης. Και προθέτει: "Μέχρι σήμερα, καλύπτοντας μόνοι τους τις δαπάνες αυτοοργάνωσης και έχοντας απέναντί τους αισθητή την αντίδραση άλλων δομών (που πιθανότατα δεν επιθυμούν να αναπτύσσεται αυτοοργάνωση στον αγροτουρισμό), πέτυχαν μέσω των ανταλλαγών εμπειριών και των Συναντήσεων Αγροτουριστικών Επιχειρήσεων, να αποτυπώσουν την πραγματικότητα, η οποία είναι ότι αγροτουριστικές επιχειρήσεις υπάρχουν, ακόμα και χωρίς θεσμικό πλαίσιο για τον αγροτουρισμό και παρά την προσπάθεια διαφόρων κύκλων να τον χρησιμοποιήσουν σαν εφαλτήριο για την προώθηση άλλων σχημάτων όπως οργανισμών, μορφών τουρισμού υπαίθρου κτλ".
Σύμφωνα με τον κ. Μιχαηλίδη "η ΑΓΡΟΞΕΝΙΑ έχει ορίσει ως αγροτουριστική επιχείρηση εκείνη την επιχείρηση που λειτουργεί ταυτόχρονα τουλάχιστον δύο από τις παρακάτω κατηγορίες επιχειρήσεων.
- Παραδοσιακοί ξενώνες & καταλύματα
- Καφενεία και εστιατόρια παραδοσιακής γαστρονομίας
-Εργαστήρια παραγωγής παραδοσιακών προϊόντων (τρόφιμα & τεχνήματα)
- Πρατήρια πώλησης τοπικών παραδοσιακών προϊόντων (τρόφιμα & τεχνήματα)
- Επισκέψιμα αγροκτήματα
- Δραστηριότητες (περιήγηση, ιππασία, χοροί, μαγειρική, πανηγύρια κλπ) και ο επιχειρηματίας έχει ισχυρή σύνδεση με την τοπική κοινωνία και γη".
Τέσσερις χιλιάδες αγροτουριστικές επιχειρήσεις
Τα ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια και διαμερίσματα, που δεν καλύπτουν τον παραπάνω ορισμό, θα συνεχίσουν να είναι ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια ή διαμερίσματα. "Μια πρόχειρη εκτίμηση μπορεί να προσεγγίσει τον αριθμό των αγροτουριστικών επιχειρήσεων περίπου στις 2.500-4.000, ανάλογα με τις προδιαγραφές που μπορούν να καλύψουν" λέει χαρακτηριστικά.
Τέλος, από τη θέση του Γενικού Γραμματέα της ΑΓΡΟΞΕΝΙΑ ο κ. Δημήτρης Μιχαηλίδης προτείνει: "Πρέπει αυτή η νέα πραγματικότητα, της αγροτουριστικής επιχείρησης, να καλυφθεί με το ανάλογο θεσμικό πλαίσιο πραγματικής αγροτουριστικής επιχείρησης (η οποία δεν συμπίπτει με την επιχείρηση τουρισμού υπαίθρου, που οι προδιαγραφές της δεν συμπίπτουν με το σεβασμό του περιβάλλοντος -κυρίως πολιτιστικού, κοινωνικού, οικονομικού, αρχιτεκτονικού κτλ.). Προτείνεται ακόμα η θέσπιση νέας λειτουργικής μορφής για τον προσδιορισμό των καταλυμάτων που λειτουργούν στην ύπαιθρο".
Συνέντευξη στον Χρήστο Διαμαντόπουλο
Από το 137ο φύλλο της εφημερίδας Agrenda
