Φράουλες Μανωλάδας

Η μοίρα της ευρύτερης περιοχής της Μανωλάδας, που έχει ταυτιστεί πλέον με την ελληνική φράουλα, άλλαξε όταν στις αρχές της δεακετίας του ‘90 η Geoplant των Γιάννη Διασάκου, Τάκη Λαϊνά και Φάνη Παπανικολόπουλου, εισήγαγε νωπά φυτά φράουλας για φύτευση από τον Οκτώβριο και όχι κατεψυγμένα, όπως συνηθιζόταν μέχρι τότε.

Στη συνέχεια, όμως, η Geoplant δεν έμεινε εκεί. Δημιούργησε το 2001 το συσκευαστήριο στα Λεχαινά, το οποίο εξυπηρετεί ολόκληρο το νομό και το παραγωγικό δυναμικό του σε φρούτα και λαχανικά, αλλά το 2004 ήταν η χρονιά-ορόσημο. Με τη στήριξη της εταιρείας των τριών ανδρών, ιδρύθηκε η Ομάδα Παραγωγών «Υρμίνη», με σκοπό να ξεκινήσει τις εξαγωγές. Το ταξίδι της ελληνικής φράουλας ξεκίνησε από την πιο απαιτητική αγορά, της Ελβετίας, έχοντας ήδη εξασφαλίσει τα απαραίτητα πιστοποιητικά ποιότητας της εποχής και έχοντας σαφές

πλεονέκτημα ποιότητας και οργανοληπτικών χαρακτηριστικών, σε σχέση με τους Ισπανούς, που είναι και οι άμεσοι ανταγωνιστές.

Στη συνέχεια, η εξάπλωση από τη Βρετανία μέχρι τη Ρωσία μετατράπηκε σε παιχνιδάκι, αποκτώντας τα κατάλληλα πιστοποιητικά και κλείνοντας συμφωνίες με τους μεγαλύτερους λιανέμπορους, από τη Geoplant με παραγωγική βάση την Υρμίνη.

Η πρόκληση που έρχεται για τα αμέσως επόμενα χρόνια είναι η οργάνωση σε ομάδες παραγωγών όσων καλλιεργητών έχουν μείνει εκτός Υρμίνης. Και είναι πλέον το 75% των καλλιεργητών φράουλας στην Ηλεία. Εξάλλου από τα 1.600 στρέμματα που ήταν η καλλιεργούμενη έκταση με φράουλες το 2004, έχει αυξηθεί σήμερα στα 9.000 στρέμματα και συνεχίζει να αυξάνεται. Μεγάλη είναι και η ώθηση από την εμπορική τιμή του προϊόντος, που διατηρείται σταθερά στα 1,80-1,90 ευρώ το κιλό για τις φράουλες προς εξαγωγή από τον Ιανουάριο μέχρι τον Μάιο, ενώ αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα φτάνει τα 2 ευρώ το κιλό με φθίνουσα πορεία μέχρι το καλοκαίρι που μπορεί να φτάσει μέχρι κάτω από το κόστος.

Να σημειώσουμε εδώ ότι σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Geoplant, το καλλιεργητικό κόστος για έναν παραγωγό βρίσκεται γύρω από το 1,10 ευρώ ανά κιλό, ενώ το κόστος πρώτης εγκατάστασης μιας φυτείας φράουλας σε θερμοκήπια τύπου τολ φτάνει τα 5.000 ευρώ ανά στρέμμα.

Η Agrenda επισκέφθηκε τις καλλιέργειες στη Βάρδα και τη Μανωλάδα Ηλείας, τις εγκαταστάσεις της Geoplant στη Βάρδα και το συσκευαστήριο στα Λεχαινά και μίλησε με τους πρωταγωνιστές του success story που λέγεται «ελληνική φράουλα».

Αγώνας δρόμους για νέες ποικιλίες, νέες αγορές και νέες τεχνικές καλλιέργειας

Ηλεία – Huelva: 1-0 Νικήσαμε τους Ισπανούς, αλλά προσωρινά

Συνεχείς είναι οι δοκιμές για νέες ποικιλίες φράουλας σε δοκιμαστικούς αγρούς της περιοχής, όπως ανέφερε στη συζήτηση που είχαμε στο «μίνι» στρατηγείο της Geoplant στη Βάρδα, ο γεωπόνος και τεχνικός διευθυντής, Φάνης Παπανικολόπουλος. Ταυτόχρονα, μας είπε ότι στα άμεσα σχέδια της εταιρείας είναι να παράγει η ίδια τα φυτά φράουλας και όχι να τα εισάγει από το εξωτερικό (ΗΠΑ, Ολλανδία και Πολωνία).

Ποιες είναι οι κυρίαρχες ποικιλίες;

Camarosa και Kadonga, είναι οι κυριότερες ποικιλίες, με την πρώτη να είναι η βασική στην Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει πολύ έντονη κινητικότητα όσον αφορά τις ποικιλίες.

Ο λόγος είναι ότι η Camarosa είναι 20 χρονών πια και έχει αρχίσει να έχει διαφόρων ειδών προβλήματα. Το πρώτο είναι ότι σιγά-σιγά τείνει να υπάρξει εκφυλισμός της ποικιλίας.

Το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας που έχει τα δικαιώματά της, δεν την υποστηρίζει επιστημονικά όσο παλαιότερα, γιατί στις ΗΠΑ έχει αντικατασταθεί από άλλες και έχει εκλείψει.

Στην Ισπανία χάνει σημαντικό έδαφος. Φέτος από τις πληροφορίες που έχω, ήταν στο 50% των συνολικών φυτεύσεων και του χρόνου θα «πιάσει» ακόμα λιγότερο. Εμείς, κάθε χρόνο κάνουμε δοκιμές ώστε να διαπιστώσουμε εάν κάποιες από τις καινούριες ποικιλίες πληρούν τις απαιτήσεις της περιοχής, όσον αφορά την παραγωγή, τη διάρκεια και την ποιότητα. Όλες έχουν μείνει σε δοκιμαστικό στάδιο, οπότε δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε βρει ακόμα τη διάδοχο της Camarosa. Πάντως, δεν σταματάμε να ψάχνουμε για νέες ποικιλίες, αλλά και για νέες τεχνικές. Τα τελευταία δύο χρόνια προσπαθούμε να μεταθέσουμε την παραγωγή ακόμα νωρίτερα, βάζοντας πάλι άλλου τύπου φυτά, με τις ίδιες ποικιλίες. Το αποτέλεσμα ήταν να πετύχουμε παραγωγή από

τις αρχές Νοεμβρίου. Βέβαια, δεν έχει σημασία να επιτύχεις μεγάλους όγκους το χειμώνα, απλά επεκτείνεις την εμπορική σου περίοδο, δηλαδή μπορείς να προμηθεύεις τους πελάτες σου με φράουλα για μεγαλύτερο διάστημα κατά τη διάρκεια του χρόνου.

Είναι σαφές ότι οι εξαγωγές έδωσαν το έναυσμα για κατακόρυφη αύξηση των στρεμμάτων. Είναι απλή υπόθεση να σπείρεις ένα στρέμμα με φράουλα;

Είναι πολύ μεγάλο το κόστος. Η εγκατάσταση ανά στρέμμα είναι περίπου 5.000 ευρώ και μπορεί να διατηρηθεί 5-7 χρόνια. Κάθε χρόνο, όμως, αλλάζουν τα φυτά και τα εργατικά ξεπερνούν τα 70 ημερομίσθια το στρέμμα, για όλες τις δουλειές, όχι μόνο τη συγκομιδή. Στη συνέχεια έχουμε πολλές απαιτήσεις στις καλλιεργητικές φροντίδες: Έχει γίνει μια πολύ σοβαρή και οργανωμένη προσπάθεια τα προηγούμενα χρόνια, για να μπορέσουμε να έχουμε ένα προϊόν το οποίο θα απευθύνεται στις αγορές του εξωτερικού χωρίς ποιοτικά προβλήματα και οπωσδήποτε να είναι ασφαλές για τον καταναλωτή. Όλες οι εφαρμογές της φυτοπροστασίας που γίνονται, είναι προσαρμοσμένες απόλυτα στις πιο αυστηρές προδιαγραφές. Υπ’ όψιν ότι οι πρώτες εξαγωγές που κάναμε, έγιναν στην Ελβετία. Που σημαίνει ότι πήγαμε κατευθείαν σε μία από τις πιο δύσκολες αγορές. Από τις πιο απαιτητικές και ανταγωνιστικές. Ήταν ήδη εκεί η Ισπανία και η Ιταλία. Προσπαθήσαμε να βρούμε την καλύτερη αγορά για να ξεκινήσουμε. Έχοντας πια πολύ υψηλές απαιτήσεις από τους πρώτους πελάτες μας στο εξωτερικό, για όλες τις υπόλοιπες αγορές που ήρθαν στη συνέχεια, Ιταλία, Γερμανία, Ολλανδία, ανατολικές χώρες, Βαλκάνια, Ρωσία, καλύπταμε με άνεση τις απαιτήσεις τους. Η Ρωσία είναι πολύ σημαντικός παίκτης πια, γιατί έχει πολύ μεγάλη δύναμη η αγορά της προς το Μάιο, γιατί τότε μειώνεται η ζήτηση από τις αγορές της Ευρώπης.

Δηλαδή βρισκόμαστε σε στάδιο ανάπτυξης των εξαγωγών ή σταθεροποίησης;

Ανάπτυξης, οπωσδήποτε. Το γεγονός είναι ότι, παρά τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες που ζούμε, η κρίση δεν έχει αγγίξει την ελληνική φράουλα, η οποία φτάνει στο εξωτερικό ως ελληνική πιστοποιημένη.

Τι ζητάνε οι ξένοι στην πιστοποίηση;

Σίγουρα όλοι στη δυτική Ευρώπη ζητάνε GlobalGAP. Και ορισμένοι ζητάνε IFS ή BRC. Για παράδειγμα ο γερμανικός όμιλος σούπερ-μάρκετ Edeka ζητά IFS, οι Βρετανοί BRC. Βέβαια, αυτούς τους πελάτες δεν μπορούμε να τους καλύψουμε σε ποσότητες ακόμα. Εχτές είχαμε επιθεώρηση στο συσκευαστήριο από την IFS.

Τα στάνταρ είναι πολύ υψηλά, για να φτάσουμε να συνεργαζόμαστε με την Edeka διανύσαμε πολύ δρόμο. Ξεκινήσαμε να εφαρμόζουμε πρότυπα ποιότητας πριν ζητηθούν από την αγορά.

Από ποια χώρα κερδίσατε μερίδιο στην Ευρώπη;

Στη δυτική Ευρώπη το κερδίσαμε από τους Ισπανούς. Εγκαταλείπουν την παραγωγή στη Huelva, την περιοχή της Ισπανίας που παράγει φράουλες. Αυτό δεν σημαίνει κάτι, βέβαια, διότι μπορεί αργότερα να ανακάμψουν.

Πώς τα καταφέραμε; Λόγω ποιότητας;

Ναι, αλλά δεν είναι τυχαίο ότι είχαμε καλύτερη ποιότητα. Προϋπήρχε η άποψη ότι πρέπει να επενδύσουμε στην ποιότητα. Ενώ οι Ισπανοί, η λογική τους ήταν ο όγκος παραγωγής. Πιστοποίηση κάνουν, αλλά δεν φτάνει, πρέπει, οργανοληπτικά, γευστικά, να είναι καλό το προϊόν. Σε αυτό δεν είχαν δώσει βάση και πιστεύω ότι οι Ισπανοί το πληρώνουν και σε άλλα προϊόντα, όχι μόνο στη φράουλα.

Είναι, όμως, έξυπνοι άνθρωποι, ικανοί και ξέρουν να προσαρμόζονται. Θα κάνουν κι

αυτοί στροφή κάποια στιγμή. Δεν πιστεύω ότι είμαστε λιγότερο ικανοί από κανέναν. Πιστεύω ότι πραγματικά δεν υπάρχουν αδιέξοδα, ούτε για τους παραγωγούς της Huelva

χάθηκε ακόμα τίποτα.

Ανάγκη για περισσότερες ομάδες παραγωγών

Στα όρια της αντοχής της από πλευράς μελών και στρεμμάτων έχει φτάσει πλέον η Υρμίνη, που άνοιξε πρώτη τον δρόμο των εξαγωγών το 2004. Όλοι συμφωνούν και υποστηρίζουν στην Agrenda ότι υπάρχει ανάγκη για περισσότερες ομάδες, που θα διαχειριστούν το προϊόν ανάλογα με τον κάθε πελάτη και την κάθε αγορά.

Ο κ. Παπανικολόπουλος θυμάται ότι για να ιδρυθεί η Υρμίνη «είχαμε δώσει μάχη για τη μείωση του ελάχιστου ορίου μελών που ζητούσε ο νόμος για την ίδρυση και αναγνώριση Ο.Π. Οπωροκηπευτικών. Τότε ο νόμος ζητούσε 100 άτομα και η Υρμίνη διέθετε 32. Αλλά τα καταφέραμε και άλλαξε το θεσμικό πλαίσιο. Ιδρύσαμε Συνεταιρισμό Ειδικού Σκοπού, ο οποίος στη συνέχεια ίδρυσε Ο.Π. Συνεταιρισμού ειδικού σκοπού».

Η άποψη που επικράτησε και στην ομιλία του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Κώστα Σκανδαλίδη, στην Πάτρα, σχετικά με το «καλάθι» της δυτικής Ελλάδας, ήταν ότι θα έπρεπε να υπάρχει μια ομάδα ανά προϊόν ανά νομό ή περιφέρεια. Ο κ. Παπανικολόπουλος διαφωνεί και επισημαίνει ότι «δεν μιλάμε για βιομηχανικό προϊόν, όπως τη ντομάτα ή το ροδάκινο. Εδώ μιλάμε για μια αγορά πολύπλοκη, διασπασμένη με πολλούς διαφορετικούς αγοραστές και πολλές αγορές. Πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα για μικρές ομάδες, ευέλικτες, με βιώσιμο πάντα επιχειρησιακό σχέδιο. Αν πας να τους βάλεις όλους υποχρεωτικά σε μια μάντρα μέσα, το ‘χουμε δει στο παρελθόν, θα αποτύχει το σύστημα. Εάν θέλουμε μεγαλύτερα σχήματα οργανώσεων παραγωγών με περισσότερα μέλη και ακόμα μεγαλύτερη διαπραγματευτική δύναμη, θα μπορούσαν να ενωθούν οι ομάδες μεταξύ τους, δημιουργώντας Ενώσεις. Θα πρέπει να υπάρχει, όμως, η δυνατότητα αυτόνομης λειτουργίας.

Όπως και να ‘χει, αυτή τη στιγμή η Υρμίνη δεν συγκεντρώνει πάνω από το 25% της παραγωγής. Οι υπόλοιποι είναι ανεξάρτητοι παραγωγοί, ορισμένοι έχουν δημιουργήσει και ανώνυμες εταιρείες, με δικό τους συσκευαστήριο, όπως διαθέτει και η Geoplant. Η εγχώρια αγορά αυτή τη στιγμή καταναλώνει το 12-13% του συνόλου της παραγωγής.

Δύο παραγωγοί δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους

Τις νέες τάσεις στις τεχνικές καλλιέργειας εφαρμόζει η ολοκαίνουρια αγροτική εκμετάλλευση των Μπάμπη Μπαλογιάννη και Φώτη Κατσιμιτσίρη που επισκεφθήκαμε στην παραλία του Μπρινιά Μανωλάδας. Ξεναγός ανέλαβε ο γιός του ενός εκ των συνεταίρων και γεωπόνος στην Geoplant, Γιώργος Κατσιμιτσίρης.

Η πρώτη του κίνηση, μόλις μπήκαμε στο τολ ύψους 3,5 μέτρων και πλάτους 7 μέτρων, ήταν να μου προσφέρει φράουλα κατευθείαν από το φυτό, χωρίς να την πλύνει και μάλιστα έφαγε και ο ίδιος για να δείξει πόσο αυστηρά τηρούνται τα πρωτόκολλα φυτοπροστασίας στη συγκεκριμένη εκμετάλλευση αλλά και στην περιοχή γενικότερα. Κάτω από την κάλυψη του νάιλον και με καταρρακτώδη βροχή, ο κ. Κατσιμιτσίρης μας δίνει τις γενικές πληροφορίες: «Η εκμετάλλευση είναι 45 στρεμμάτων, οι δύο συνέταιροι ξεκίνησαν την εγκατάσταση τον Σεπτέμβριο του 2010, τον Οκτώβριο φύτεψαν τα φυτά και από τον Ιανουάριο έχει ξεκινήσει η συγκομιδή. Η κατασκευή έχει γίνει με πιο πλατιά τούνελ σε σχέση με τα συνηθισμένα, που διαθέτει το καθένα 6 διπλές γραμμές φύτευσης («σαμάρια») και πότισμα με σταγόνα. Είναι πιο «άνετη» κατασκευή για το φυτό, για να μην στρεσσάρεται τους ζεστούς μήνες.

Στα σαμάρια έχει γίνει εδαφοκάλυψη, για αποφυγή ζιζανίων και εξοικονόμηση νερού. Το έδαφος είναι καθαρά αμμώδες, φτωχό σε σύσταση και πολύ ελαφρύ. Δεν είναι το ιδανικό έδαφος για την ανάπτυξη της φράουλας, αλλά είναι φυτό που έχει τη δυνατότητα να αναπτύσσεται σε πολλών ειδών εδάφη. Ευνοείται πάντως στα σχετικά αμμώδη. Με την τεχνική υποστήριξη της Geoplant εφαρμόζεται η Ολοκληρωμένη Διαχείριση, για την οποία πραγματοποιήθηκε και η πρώτη επιθεώρηση πριν από ένα μήνα, δίνοντας ταυτόχρονα και το σήμα για εξαγωγές.

Από τη δεκαετία του ’70 και τα… κατεψυγμένα φυτά στο σήμερα

Οι παραγωγικές περιοχές ήταν τρεις στην Ελλάδα: Πρώτη η Κατερίνη, δεύτερη η Κυψέλη Αιτωλοακαρνανίας και τελευταία η Μανωλάδα όπου το φυτό «ήρθε» τη δεκαετία του ‘70. Παλιότερα και μέχρι σήμερα καλλιεργούνται στην περιοχή σταφιδάμπελα (έχουν εγκαταλειφθεί), πατάτες, κηπευτικά (κυρίως καρπούζι και πεπόνι) και καλαμπόκια.

Μέχρι το 1993 η έκταση της καλλιέργειας δεν ξεπερνούσε τα 600-700 στρέμματα, όπου φυτεύονταν κατεψυγμένα φυτά φράουλας με περίοδο συγκομιδής 15 μέρες νωρίτερα από τις άλλες περιοχές και μία εμπορική περίοδο που περιοριζόταν στις 40-45 μέρες. Το 1993 και μέσα σε τρία χρόνια άρχισαν να φυτεύονται από τον Οκτώβριο μαζικά φρέσκα φυτά φράουλας, που εισήγαγε η Geoplant, με καλύτερο αποτέλεσμα τόσο ποιοτικά όσο και εμπορικά, καθώς η περίοδος συγκομιδής έχει φτάσει να ξεκινά από τον Ιανουάριο μέχρι και τις αρχές Ιουνίου. Πλέον με πειραματικές φυτεύσεις, η περίοδος συγκομιδής έχει επεκταθεί από τις αρχές Νοεμβρίου μέχρι τον Ιούνιο.

Αποτέλεσμα της στροφής της δεκαετίας του ’90 ήταν να κυριαρχήσει η Μανωλάδα στην εγχώρια αγορά και, το 2004, 32 παραγωγοί να ιδρύσουν τον Αγροτικό Συνεταιρισμό ειδικού σκοπού «Η Υρμίνη». Το άνοιγμα στις αγορές του εξωτερικού έγινε σχεδόν την ίδια χρονιά κερδίζοντας πρώτα την Ελβετία και στη συνέχεια τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές αγορές. Πλέον οι καλλιεργούμενες εκτάσεις έχουν φτάσει τα 9.000 στρέμματα.

Συσκευαστήριο Geoplant

Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.

Την απόλυτη προσαρμοστικότητα στις επιταγές της αγοράς εφαρμόζει το συσκευαστήριο της Geoplant, που επισκεφθήκαμε στα Λεχαινά, απολαμβάνοντας φυσικά και την αντίστοιχη προτίμηση από τους Ευρωπαίους λιανέμπορους, που μεταφράζεται σε υψηλή εμπορική τιμή. Είναι Σάββατο μεσημέρι και η παραγγελία για την Ιταλία πρέπει να φορτωθεί στις 2 για να προλάβει το καράβι στο λιμάνι της Πάτρας.

Οι φορτωτές δουλεύουν ασταμάτητα και μεταφέρουν τις φράουλες από το ψυγείο στη γραμμή συσκευασίας, όπου γυναίκες εργάτριες ζυγίζουν τα κουπάκια, έτσι ώστε να πιάνουν περίπου το μισό κιλό και τα τοποθετούν σε χαρτοκιβώτια με τη σήμανση προέλευσης και τον αριθμό ιχνηλασιμότητας. Οι Ιταλοί ζητάνε το προϊόν χωρίς όνομα, οι Γερμανοί βάζουν τις δικές τους ετικέτες, οι Βρετανοί ή άλλες αγορές αγοράζουν επώνυμο προϊόν. Κανένα χαρτοκιβώτιο δεν φεύγει χωρίς σήμανση και χωρίς να γνωρίζει η εταιρεία από ποιον παραγωγό προήλθε.

« Έχουν αλλάξει οι καταναλωτικές συνήθειες»,μας λέει ο υπεύθυνος παραγωγής του εργοστασίου, Τάκης Λαϊνάς, «για παράδειγμα, έχουμε πελάτη, την αλυσίδα ΑΒ Βασιλόπουλος, που θέλει 120 μισόκιλα κουπάκια φράουλες ζυγισμένα, με τη δική του ετικέτα κάθε μέρα. Το συσκευαστήριο λειτουργεί σχεδόν όλο το χρόνο, χωρίς αργίες. Με κάποια ύφεση τον Αύγουστο».

Παλιό στέλεχος συνεταιρισμού της περιοχής, ο κ. Λαϊνάς θυμάται ότι «το Πάσχα κοκκίνιζαν τα χωράφια, γιατί έμεναν απούλητες οι φράουλες, αφού άδειαζε η Αθήνα. Χάνονταν πολλοί τόνοι στη Μανωλάδα. Τώρα, ανήμερα το Πάσχα φορτώνουμε φράουλα για να είναι εφοδιασμένα τα σούπερ-μάρκετ τις επόμενες μέρες. Στη συνεχή ροή της παραγωγής από το χωράφι στο ράφι, ώστε να μη μένει απούλητο προϊόν, βοήθησαν οι ψυκτικοί θάλαμοι, που διαθέτουμε και εδώ, αλλά διαθέτουν και οι αλυσίδες σούπερ-μάρκετ και οι χονδρέμποροι στις λαχαναγορές».

Πώς χρηματοδοτούνται οι νέες φυτεύσεις

Η συνεργασία με τους παραγωγούς έχει πολύ μεγάλη σημασία για τη Geoplant, η οποία έχει αποφασίσει να συνεργαστεί με κάποιους επιλεγμένους παραγωγούς ενισχύοντάς τους και με χρηματοδότηση, προκειμένου να ανταπεξέλθουν στο υψηλό κόστος της εγκατάστασης. Εξάλλου, εάν περιμένουν τα προγράμματα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για να ενισχυθούν, μπορεί να χάσουν το… τρένο.

Ιδιόκτητα και συνεργαζόμενα αγροκτήματα

Η Geoplant έχει ιδιόκτητα 350 στρμ. απλά θερμοκήπια, με φράουλες και εναλλακτικά φυτεύει κολοκύθι, πεπόνι, μαρούλι, καρπούζι και αρακά. Από κει και πέρα, εξηγεί στην Agrenda ο κ. Λαϊνάς, «κλείνουμε συμβάσεις με παραγωγούς, για πατάτα, μπρόκολο, κουνουπίδι, καρπούζι, φράουλα, με παραγωγή πάντα πιστοποιημένη όπως η δική μας. Οι συνεργαζόμενοι παραγωγοί στη φράουλα αυτή την ώρα είναι περίπου 500 στρμ. θερμοκήπια. Ο συμβαλόμενος μπορεί να χρηματοδοτηθεί από την εταιρεία μας για να ξεκινήσει την εγκατάστασή του, συμψηφίζοντας την αγορά του προϊόντος με τις δαπάνες εγκατάστασης σε ένα εύλογο διάστημα αποπληρωμής του κεφαλαίου. Όπως έγινε με τον Μπάμπη Μπαλογιάννη, που επισκεφθήκατε, αφού εκτιμήσαμε ότι μπορεί να ανταποκριθεί στις προδιαγραφές μας.

Εάν σήμερα θέλεις να ανταποκριθείς στις παραγγελίες των ξένων, πρέπει να έχεις ένα εύλογο μέγεθος. Είτε το έχεις μόνος σου, πράγμα πολύ δύσκολο, είτε το διαμορφώνεις μέσα από δικές σου επενδύσεις και συμβάσεις τρίτων».

Επέκταση στη βιολογική φράουλα

Επίσης, για να καλύψει τις απαιτήσεις της αγοράς, η εταιρεία έχει σκοπό να επεκταθεί στη βιολογική καλλιέργεια φράουλας, καλύπτοντας μία έκταση 40-42 στρμ.

Επίσης, έχει εγκριθεί για χρηματοδότηση το επενδυτικό πλάνο της εταιρείας που προβλέπει νέα αυτοματοποιημένη γραμμή ζύγισης της φράουλας, νέα γραμμή επεξεργασίας και συσκευασίας της νωπής πατάτας και νέα γραμμή διαλογής και συσκευασίας κηπευτικών, οι οποίες θα αυξήσουν τη δυναμικότητα της παραγωγής και τις δυνατότητες της εταιρείας. Τέλος, στα σχέδια επέκτασης του συσκευαστηρίου περιλαμβάνεται και μία γραμμή κατασκλευής χαρτοκιβωτίων, προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί το κόστος συσκευασίας, που αυτή τη στιγμή κυμαίνεται μεταξύ 20 και 45 λεπτών το κιλό!

Από το 280ο φύλλο της εφημερίδας Agrenda