Η διεύρυνση του χρόνου υποβολής των αιτήσεων (ήδη οι πύλες έχουν ανοίξει), ο διπλασιασµός των Κέντρων Υποδοχής ∆ηλώσεων (έχουν ξεπεράσει τα 400 σε όλη τη χώρα) και η πραγµατική δυνατότητα απευθείας ηλεκτρονικής υποβολής της Ενιαίας Αίτησης Ενίσχυσης από τους υπόχρεους-αγρότες, διαµορφώνουν ένα νέο πολιτισµένο περιβάλλον, χωρίς... προστάτες.
Φαίνεται πως χρόνο µε το χρόνο γίνεται σιγά-σιγά πράξη η δέσµευση που έδωσε από την πρώτη στιγµή ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Βαγγέλης Αποστόλου ότι «το ΟΣ∆Ε επιστρέφει σπίτι του». Κι αυτό, παρά τα ιδιότυπα συµφέροντα των «µικροεργολάβων», που πασχίζουν µέχρι σήµερα να θολώσουν το παιχνίδι.
Μένει να αναλάβει ολοκληρωτικά ο ΟΠΕΚΕΠΕ την ευθύνη διαχείρισης της ηλεκτρονικής βάσης του ΟΣ∆Ε, δηλαδή του server-cloud όπου φιλοξενούνται τα στοιχεία των δηλώσεων, µια διαδικασία που έχει καθυστερήσει αδικαιολόγητα από την πλευρά του «εντολοδόχου» για τις πληρωµές, Οργανισµού. Στον ΟΠΕΚΕΠΕ θα πρέπει να περιέλθει, όπως όλα δείχνουν και η ευθύνη συντονισµού των πυλών-ΚΥ∆, υπόθεση για την οποία οι παραγωγοί επιβαρύνονται -µε βάση τα ισχύοντα- µε 7 ευρώ ανά δήλωση. Το ποσό δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο από τη στιγµή που ο ρόλος του «συντονιστή» έχει καταργηθεί στην πράξη και οι όποιες διορθώσεις στοιχείων γίνονται από τις υπηρεσίες του Οργανισµού. Όλα τα παραπάνω συνιστούν µια µεγάλη αναγκαιότητα, όχι µόνο γιατί το πλαίσιο συνεργασίας αγροτών-ΚΥ∆ και ΟΠΕΠΕΚΕ θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο, αλλά και γιατί η βάση δεδοµένων που ανακύπτει από την υποβολή των δηλώσεων, είναι ένα πολύτιµο εργαλείο στα χέρια της Πολιτείας για τη χάραξη της αγροτικής πολιτικής. Η Ελλάδα είναι η µόνη χώρα µεταξύ των ευρωπαϊκών που δεν διαθέτει υπηρεσία επεξεργασίας αυτών των στοιχείων, έτσι ώστε να αντλούνται αξιόπιστα στατιστικά δεδοµένα και να οργανώνονται ανάλογα οι επιµέρους πολιτικές (προϊόντα, απασχόληση, περιφερειακή ανάπτυξη κ.λπ.).
Άλλωστε, η βάση δεδοµένων που ανακύπτει από τις δηλώσεις, θα πρέπει να είναι άµεσα αξιοποιήσιµη και από τις ∆ιαχειριστικές Αρχές του Προγράµµατος Αγροτικής Ανάπτυξης, η δουλειά της οποίας γίνεται πολύ πιο δύσκολη και επισφαλής, όταν δεν υπάρχει πρόσβαση σ’ αυτά τα δεδοµένα. Η σαθρή βάση, πάνω στην οποία χτίζονται µέχρι σήµερα τα αγροτικά προγράµµατα και ο αναποτελεσµατικός τρόπος εφαρµογής τους, οφείλεται εν πολλοίς στην «αποκοπή» µεταξύ των δύο πυλώνων, για χάρη ενός απρόσκλητου... συντονιστή.
