Δεν είναι ένα, δεν είναι δύο είναι πέντε μέχρι σήμερα τα 5ετή προγράμματα που σχεδόν έχουν πάει στράφι, επειδή η δημόσια διοίκηση παραπαίει και οι κυβερνήσεις έχουν το νου τους μόνο στον τρόπο με τον οποίο θα κάνουν αυτά τα χρήματα ψήφους.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ, καθίσταται αναγκαίο να βρεθεί ένας άλλος τρόπος οργάνωσης αυτής της υπόθεσης, έτσι ώστε η κεντρική διοίκηση, δηλαδή κυβέρνηση και δημόσιες υπηρεσίες να περιορισθούν στα απολύτως απαραίτητα. Είναι ήδη αργά αλλά θα είναι ακόμη χειρότερα αν οι σημαντικοί πόροι που προβλέπονται για την αγροτική ανάπτυξη στη χώρα μας «φυλλορροήσουν» σε δράσεις και παρέες που ελάχιστη σχέση έχουν με την αγροτική παραγωγή και ακόμη λιγότερη με το αναπτυξιακό μοντέλο που έχει ανάγκη ο τόπος.
Με βάση τα σημερινά δεδομένα, οι μεγάλες εμπορικές τράπεζες είναι οι μόνες που διαθέτουν τη συγκρότηση που απαιτείται για τον σχεδιασμό, την αξιολόγηση και την υλοποίηση αυτών των δράσεων. Η κεντρική διοίκηση μόνο σε αδρές γραμμές οφείλει να διατηρήσει κάποιον καθοδηγητικό ρόλο, ώστε να αποφευχθούν άλλου είδους εκτροπές.
Επομένως, ακόμα και οι πιστωτές (θεσμοί) αν διαθέτουν μια στάλα φιλότιμο απέναντι σ’ αυτή τη χώρα ή τέλος πάντων αν θέλουν τελικά να πάρουν πίσω τα λεφτά τους, προς αυτή την κατεύθυνση οφείλουν να ασκήσουν την επιρροή τους. Πριν να είναι αποκαρδιωτικά αργά!
Γιάννης Πανάγο
