Τη γαστρονοµική του αδυναµία ακολούθησε και ο 59χρονος αγρότης Νίκος Χρηστίδης από τον Αµπελώνα ∆ήµου Τυρνάβου του νοµού Λάρισας, ο οποίος σήµερα καλλιεργεί όλα σχεδόν τα είδη της καυτερής κόκκινης πιπεριάς σε 4 στρέµµατα στη θέση Αµπέλια µε σχέδιο την επόµενη χρονιά να καλλιεργήσει τα διπλάσια
Ο κ. Χρηστίδης µετά από περιπετειώδεις περιπλανήσεις και ταξίδια αναζήτησης αγορών, βρήκε όπως αναφέρει στην εφηµερίδα Αgrenda που τον συνάντησε στο κτήµα του εν µέσω συγκοµιδής, τη σωστή «πλεύση» για το προϊόν του, αν και θα επιθυµούσε τη δηµιουργία Οµάδας Παραγωγών, καθώς και την κρατική οµπρέλα προώθησης των αγροτικών προϊόντων µέσα από Σχέδια Βελτίωσης και οικονοµική στήριξη
Πρόβλημα η έλλειψη ασφαλιστικής δικλείδας στις συναλλαγές, λύση οι ΟμάδεςΗ πορεία ζωής που διαγράψατε έως σήµερα σας χαρακτηρίζει ως ανήσυχο πνεύµα και εύκολα προσαρµόσιµο στις δυσκολίες και τις αλλαγές συνθηκών. Τι σας ώθησε να στραφείτε στην καλλιέργεια της καυτερής κόκκινης πιπεριάς και ποια διαδικασία ακολουθήσατε;
Η αγάπη µου για τη µελισσοκοµία µε έκανε να στραφώ στην καλλιέργεια των αρωµατικών φυτών για ποιοτικότερο µέλι. Πρώτη καλλιέργεια µου το 2008 ήταν το µελισσόχορτο και το δεντρολίβανο, παράλληλα µε τις 150 κυψέλες µου. Αυτό κράτησε µια υπέροχη επταετία µε πολλές περιπλανήσεις ανά τη Θεσσαλία και τη Στερεά Ελλάδα. Όµως τα παιδιά µεγάλωναν και οι υποχρεώσεις άλλαζαν κι έτσι τα µελίσσια πουλήθηκαν και τη θέση τους πήρε µία νέα καλλιέργεια, αυτή της καυτερής πιπεριάς. Η γαστρονοµική µου προτίµηση στα καυτερά µε έκανε να µπω στη διαδικασία αποξήρανσης σε µατσάκια πιπεριών, που µάζεψα από φιλικό σπίτι και, γιατί όχι, να το κάνω επάγγελµα.
Την πρώτη χρονιά αποφάσισα να φυτέψω 2 στρέµµατα πιπεριάς Rainbow πειραµατικά, περνώντας µε καλλιεργητή το χωράφι αρχές Οκτωβρίου και συγχρόνως να το λιπάνω βιολογικά. Στα τέλη του µηνός ξεκίνησα τα φρεζαρίσµατα, τα οποία και συνέχισα ένα κάθε µήνα έως τον Μάρτιο. Ήδη από τις 10 Φεβρουαρίου έσπειρα σε βραγιές µέσα στο θερµοκήπιο ανά δύο πόντους και σπόρο και µε µπεκ πότιζα καθηµερινά. Στα µέσα Απριλίου άπλωσα τα λάστιχα ποτίσµατος, µεταφύτεψα στους 50 πόντους φυτό µε φυτό και σειρά µε σειρά στο ένα µέτρο και αµέσως πότισα. Για την ανάπτυξή τους πότιζα µε στάγδην άρδευση καθηµερινά από τις 10 το βράδυ και για δύο ώρες, γιατί το έδαφός µου είναι αµµώδες κι έτσι είχε καλύτερη απορρόφηση νερού το φυτό. Οι επόµενοι µήνες είχαν καθάρισµα ζιζανίων µε µεσινέζα και τσάπα, στήριξη µε καλάµια των αναπτυσσόµενων φυτών, πότισµα και άπειρες ώρες παρατήρησης. Αρχές Μαΐου µε τα πρώτα άνθη, άρχισε να ανθίζει και η ελπίδα για δικαίωση
Η συγκοµιδή ξεκίνησε δειλά- δειλά αρχές Ιουλίου µε το πρώτο κοκκίνισµα και όλη την οικογένεια από τις 8 το πρωί µε το χέρι να συλλέγει σε τελάρα των 5 κιλών. Αµέσως τα περάσαµε από ξηραντήριο στους 60ο Kελσίου για περίπου 24 ώρες και κατόπιν στο εργαστήριο για διαλογή και πλέξιµο σε αρµαθιές των 80 τεµαχίων. Η συγκοµιδή µπορεί να ξεπεράσει τον ένα τόνο το στρέµµα ανάλογα την ποικιλία και να φτάσει έως και τέλη Νοεµβρίου ανάλογα µε τις καιρικές συνθήκες.
Τον Σεπτέµβριο έχοντας ήδη µια λογική ποσότητα των 500 αρµαθιών άρχισα να δειγµατίζω στην αγορά της Λάρισας και των Αθηνών σε µαγαζιά delicatessen και µπαχαρικών, µε χονδρική τιµή τα 3 ευρώ, βαθµό καυστικότητας της κλίµακας Scoville 40.000 και όνοµα τα αρχικά των µελών της οικογενείας «Νιµακλείδα». Ευτυχώς έτυχε θερµής υποδοχής λόγω του έντονου κόκκινου χρώµατος, της καθαρότητας και του περιποιηµένου πλεξίµατος της αρµαθιάς.
Ποιά είναι σήµερα η εικόνα της αγοράς για την κόκκινη καυτερή πιπεριά στη χώρα µας;
Η καλλιέργεια βρίσκεται µέσα στο κτήµα µας την «Νιµακλείδα», κοντά στους πρόποδες του Ολύµπου µε θέα τον Κίσσαβο και το Μαυροβούνι. Σε µια τόσο ειδυλλιακή εξοχή που επιλέξαµε και για κατοικία µας αλλά και λόγο των πεποιθήσεών µας, δεν θέλαµε να κάνουµε χρήση φυτοπροστατευτικών κι αυτό δίνει στο προϊόν µας ιδιαίτερη χροιά και αξία.
Παρόλα αυτά τα πράγµατα δεν ήταν, ούτε είναι ρόδινα. Όποιος είναι πρωτάρης και µπαίνει στην αγορά για να προωθήσει το προϊόν του, αποτελεί για κάποιους εύκολο θύµα, γιατί δεν υπάρχει ασφαλιστική δικλείδα στις συναλλαγές. Μπορεί µεγάλη εταιρεία να σε αφήσει απλήρωτο, ενώ µικρό µαγαζάκι να ψάχνει να σε πληρώσει. Οι εξαγωγές για µας τους µικροπαραγωγούς δεν είναι εύκολες και µου το απέδειξε το ταξίδι µου στη Γερµανία.
∆ειγµάτισα τις καυτερές µου πιπεριές σε µεγάλη αλυσίδα πολυκαταστηµάτων και παρέδωσα τα στοιχεία µου για να µε καλέσουν. ∆εν πρόλαβα να βγω από την πόρτα και µε γύρισαν λέγοντας µου πως τους ενδιέφερε το άριστο όπως µου είπαν προϊόν µου στην τιµή που το έδινα, αλλά το ήθελαν σε συγκεκριµένη συσκευασία, ποσότητα και χρόνο παράδοσης µε ρήτρα αποζηµίωσης αν δεν τηρηθούν οι όροι. ∆εν µπόρεσα να ανταπεξέλθω οικονοµικά στα επακόλουθα της τυποποίησης για εξαγωγή, ούτε να ρισκάρω µια µεγαλύτερη επένδυση σε χώρους και µηχανήµατα και έτσι έµεινε στο περιθώριο αυτή η συνεργασία.
Αυτό το πρόβληµα ταλανίζει όλους τους µικροµεσαίους αγρότες και λύση του αποτελεί η δηµιουργία υγειών Οµάδων Παραγωγών, που θα µειώνουν τα κόστη παραγωγής και εξαγωγής και θα δηµιουργούν δρόµους ανάπτυξης. Και φυσικά µιλάµε πάντα κάτω από την κρατική οµπρέλα προώθησης των αγροτικών προϊόντων και κυρίως των καινοτόµων, όπως άµεσα δηµιουργία Σχεδίων Βελτίωσης και οικονοµικής στήριξης µε βιώσιµες προϋποθέσεις. Μόνο έτσι θα µπει το νερό στο αυλάκι και θα αρχίσει να γυρνά ο τροχός της ανάπτυξης
Μπήκε με νέες ποικιλίες και διπλασιάζει τα στρέμματα
Η έρευνα στο internet µου δηµιούργησε το ενδιαφέρον για νέες ποικιλίες κόκκινης πιπεριάς και το ταξίδι µου στη Γερµανία για την προώθηση του προϊόντος µου, έγινε σταθµός για το ξεκίνηµα των καλλιεργειών της Ουγκάντα µε 100.000 Scoville, Ηabanero µε 250.000 Scoville, Pelegrino µε 100.000 Scoville, Picante Roho µε 50.000 Scoville, Chili Pepper µε 5.000 Scoville, Καγιέν µε 30.000 Scoville, Fuego µε 40.000 Scoville, Tai Chili µε 30.000 Scoville, Malaoui µε 40.000 Scoville, Tomatoes Chili µε 50.000 Scoville, Orange Chili Peper και Jamaika Bell µε 15.000 Scoville.
H δεύτερη χρονιά µε βρήκε πιο προετοιµασµένο και αποφασισµένο να καλλιεργήσω τα διπλά στρέµµατα. Ξερίζωσα και τις τελευταίες πιπεριές τον ∆εκέµβριο και ξανάρχισα την καλλιέργεια µε τη φύτευση σπόρων τον Φεβρουάριο στο θερµοκήπιο και τη µεταφύτευση των φυτών στα µέσα Απριλίου.
Στη συγκοµιδή µπήκαν αρχές Ιουλίου πρώτες οι ποικιλίες Ουγκάντα, Rainbow, Tai Chili, Pelegrino, Ηabanero και µετά οι υπόλοιπες. Το προϊόν βρίσκεται στα ράφια των καταστηµάτων µε µορφή αρµαθιάς, σε σακουλάκι των 50 και 100 γραµµαρίων µε τιµή χονδρικής 0,80 ευρώ και 1,60 ευρώ αντίστοιχα, σε µπούκοβο (τριµµένη πιπεριά µε σπόρο) 4 ευρώ το κιλό, σε σάρκα µε λίγο σπόρο 6 ευρώ, χωρίς σπόρο στα 12 ευρώ, Καγιέν σε µορφή πούδρας το κιλό 60 ευρώ και νωπό Μix Color 4,5 ευρώ το κιλό, ενώ δίνουµε τη Rainbow σε κονσερβοποιίες ιχθύων
Νίκος Χρηστίδης
Ο Νίκος Χρηστίδης γεννήθηκε το 1958 στη Λάρισα και κατοικεί στον Αµπελώνα ∆ήµου Τυρνάβου. Σπούδασε στη σχολή Εµποροπλοιάρχων- Μηχανικών και µε το πέρας των σπουδών το 1973 µπάρκαρε για τον Περσικό Κόλπο. Το τελευταίο ταξίδι έγινε το 1990 στο Σύδνεϋ, καθώς λόγοι οικογενειακοί τον έφεραν πίσω, αλλάζοντάς του επάγγελµα. Γίνεται εργοδηγός σε κατασκευαστική εταιρεία, κλάδος που χτυπήθηκε πρώτος µε την κρίση κι έτσι για τρίτη φορά αλλάζει επάγγελµα και ασχολείται µε µελισσοκοµία και γεωργία. Το 2008 αποφασίζει να αγοράσει 10 στρέµµατα όπου και εγκαταστάθηκε µε τη σύζυγό του κεραµίστρια Μαρία Ναβακούδη και τις δύο του κόρες. Σήµερα καλλιεργεί 4 στρέµµατα καυτερής πιπεριάς.
Ο κ. Χρηστίδης µετά από περιπετειώδεις περιπλανήσεις και ταξίδια αναζήτησης αγορών, βρήκε όπως αναφέρει στην εφηµερίδα Αgrenda που τον συνάντησε στο κτήµα του εν µέσω συγκοµιδής, τη σωστή «πλεύση» για το προϊόν του, αν και θα επιθυµούσε τη δηµιουργία Οµάδας Παραγωγών, καθώς και την κρατική οµπρέλα προώθησης των αγροτικών προϊόντων µέσα από Σχέδια Βελτίωσης και οικονοµική στήριξη
Πρόβλημα η έλλειψη ασφαλιστικής δικλείδας στις συναλλαγές, λύση οι Ομάδες
Η αγάπη µου για τη µελισσοκοµία µε έκανε να στραφώ στην καλλιέργεια των αρωµατικών φυτών για ποιοτικότερο µέλι. Πρώτη καλλιέργεια µου το 2008 ήταν το µελισσόχορτο και το δεντρολίβανο, παράλληλα µε τις 150 κυψέλες µου. Αυτό κράτησε µια υπέροχη επταετία µε πολλές περιπλανήσεις ανά τη Θεσσαλία και τη Στερεά Ελλάδα. Όµως τα παιδιά µεγάλωναν και οι υποχρεώσεις άλλαζαν κι έτσι τα µελίσσια πουλήθηκαν και τη θέση τους πήρε µία νέα καλλιέργεια, αυτή της καυτερής πιπεριάς. Η γαστρονοµική µου προτίµηση στα καυτερά µε έκανε να µπω στη διαδικασία αποξήρανσης σε µατσάκια πιπεριών, που µάζεψα από φιλικό σπίτι και, γιατί όχι, να το κάνω επάγγελµα.
Την πρώτη χρονιά αποφάσισα να φυτέψω 2 στρέµµατα πιπεριάς Rainbow πειραµατικά, περνώντας µε καλλιεργητή το χωράφι αρχές Οκτωβρίου και συγχρόνως να το λιπάνω βιολογικά. Στα τέλη του µηνός ξεκίνησα τα φρεζαρίσµατα, τα οποία και συνέχισα ένα κάθε µήνα έως τον Μάρτιο. Ήδη από τις 10 Φεβρουαρίου έσπειρα σε βραγιές µέσα στο θερµοκήπιο ανά δύο πόντους και σπόρο και µε µπεκ πότιζα καθηµερινά. Στα µέσα Απριλίου άπλωσα τα λάστιχα ποτίσµατος, µεταφύτεψα στους 50 πόντους φυτό µε φυτό και σειρά µε σειρά στο ένα µέτρο και αµέσως πότισα. Για την ανάπτυξή τους πότιζα µε στάγδην άρδευση καθηµερινά από τις 10 το βράδυ και για δύο ώρες, γιατί το έδαφός µου είναι αµµώδες κι έτσι είχε καλύτερη απορρόφηση νερού το φυτό. Οι επόµενοι µήνες είχαν καθάρισµα ζιζανίων µε µεσινέζα και τσάπα, στήριξη µε καλάµια των αναπτυσσόµενων φυτών, πότισµα και άπειρες ώρες παρατήρησης. Αρχές Μαΐου µε τα πρώτα άνθη, άρχισε να ανθίζει και η ελπίδα για δικαίωση
Η συγκοµιδή ξεκίνησε δειλά- δειλά αρχές Ιουλίου µε το πρώτο κοκκίνισµα και όλη την οικογένεια από τις 8 το πρωί µε το χέρι να συλλέγει σε τελάρα των 5 κιλών. Αµέσως τα περάσαµε από ξηραντήριο στους 60ο Kελσίου για περίπου 24 ώρες και κατόπιν στο εργαστήριο για διαλογή και πλέξιµο σε αρµαθιές των 80 τεµαχίων. Η συγκοµιδή µπορεί να ξεπεράσει τον ένα τόνο το στρέµµα ανάλογα την ποικιλία και να φτάσει έως και τέλη Νοεµβρίου ανάλογα µε τις καιρικές συνθήκες.
Τον Σεπτέµβριο έχοντας ήδη µια λογική ποσότητα των 500 αρµαθιών άρχισα να δειγµατίζω στην αγορά της Λάρισας και των Αθηνών σε µαγαζιά delicatessen και µπαχαρικών, µε χονδρική τιµή τα 3 ευρώ, βαθµό καυστικότητας της κλίµακας Scoville 40.000 και όνοµα τα αρχικά των µελών της οικογενείας «Νιµακλείδα». Ευτυχώς έτυχε θερµής υποδοχής λόγω του έντονου κόκκινου χρώµατος, της καθαρότητας και του περιποιηµένου πλεξίµατος της αρµαθιάς.
Η καλλιέργεια βρίσκεται µέσα στο κτήµα µας την «Νιµακλείδα», κοντά στους πρόποδες του Ολύµπου µε θέα τον Κίσσαβο και το Μαυροβούνι. Σε µια τόσο ειδυλλιακή εξοχή που επιλέξαµε και για κατοικία µας αλλά και λόγο των πεποιθήσεών µας, δεν θέλαµε να κάνουµε χρήση φυτοπροστατευτικών κι αυτό δίνει στο προϊόν µας ιδιαίτερη χροιά και αξία.
Παρόλα αυτά τα πράγµατα δεν ήταν, ούτε είναι ρόδινα. Όποιος είναι πρωτάρης και µπαίνει στην αγορά για να προωθήσει το προϊόν του, αποτελεί για κάποιους εύκολο θύµα, γιατί δεν υπάρχει ασφαλιστική δικλείδα στις συναλλαγές. Μπορεί µεγάλη εταιρεία να σε αφήσει απλήρωτο, ενώ µικρό µαγαζάκι να ψάχνει να σε πληρώσει. Οι εξαγωγές για µας τους µικροπαραγωγούς δεν είναι εύκολες και µου το απέδειξε το ταξίδι µου στη Γερµανία.
∆ειγµάτισα τις καυτερές µου πιπεριές σε µεγάλη αλυσίδα πολυκαταστηµάτων και παρέδωσα τα στοιχεία µου για να µε καλέσουν. ∆εν πρόλαβα να βγω από την πόρτα και µε γύρισαν λέγοντας µου πως τους ενδιέφερε το άριστο όπως µου είπαν προϊόν µου στην τιµή που το έδινα, αλλά το ήθελαν σε συγκεκριµένη συσκευασία, ποσότητα και χρόνο παράδοσης µε ρήτρα αποζηµίωσης αν δεν τηρηθούν οι όροι. ∆εν µπόρεσα να ανταπεξέλθω οικονοµικά στα επακόλουθα της τυποποίησης για εξαγωγή, ούτε να ρισκάρω µια µεγαλύτερη επένδυση σε χώρους και µηχανήµατα και έτσι έµεινε στο περιθώριο αυτή η συνεργασία.
Αυτό το πρόβληµα ταλανίζει όλους τους µικροµεσαίους αγρότες και λύση του αποτελεί η δηµιουργία υγειών Οµάδων Παραγωγών, που θα µειώνουν τα κόστη παραγωγής και εξαγωγής και θα δηµιουργούν δρόµους ανάπτυξης. Και φυσικά µιλάµε πάντα κάτω από την κρατική οµπρέλα προώθησης των αγροτικών προϊόντων και κυρίως των καινοτόµων, όπως άµεσα δηµιουργία Σχεδίων Βελτίωσης και οικονοµικής στήριξης µε βιώσιµες προϋποθέσεις. Μόνο έτσι θα µπει το νερό στο αυλάκι και θα αρχίσει να γυρνά ο τροχός της ανάπτυξης
Μπήκε με νέες ποικιλίες και διπλασιάζει τα στρέμματα
Η έρευνα στο internet µου δηµιούργησε το ενδιαφέρον για νέες ποικιλίες κόκκινης πιπεριάς και το ταξίδι µου στη Γερµανία για την προώθηση του προϊόντος µου, έγινε σταθµός για το ξεκίνηµα των καλλιεργειών της Ουγκάντα µε 100.000 Scoville, Ηabanero µε 250.000 Scoville, Pelegrino µε 100.000 Scoville, Picante Roho µε 50.000 Scoville, Chili Pepper µε 5.000 Scoville, Καγιέν µε 30.000 Scoville, Fuego µε 40.000 Scoville, Tai Chili µε 30.000 Scoville, Malaoui µε 40.000 Scoville, Tomatoes Chili µε 50.000 Scoville, Orange Chili Peper και Jamaika Bell µε 15.000 Scoville.
H δεύτερη χρονιά µε βρήκε πιο προετοιµασµένο και αποφασισµένο να καλλιεργήσω τα διπλά στρέµµατα. Ξερίζωσα και τις τελευταίες πιπεριές τον ∆εκέµβριο και ξανάρχισα την καλλιέργεια µε τη φύτευση σπόρων τον Φεβρουάριο στο θερµοκήπιο και τη µεταφύτευση των φυτών στα µέσα Απριλίου.
Στη συγκοµιδή µπήκαν αρχές Ιουλίου πρώτες οι ποικιλίες Ουγκάντα, Rainbow, Tai Chili, Pelegrino, Ηabanero και µετά οι υπόλοιπες. Το προϊόν βρίσκεται στα ράφια των καταστηµάτων µε µορφή αρµαθιάς, σε σακουλάκι των 50 και 100 γραµµαρίων µε τιµή χονδρικής 0,80 ευρώ και 1,60 ευρώ αντίστοιχα, σε µπούκοβο (τριµµένη πιπεριά µε σπόρο) 4 ευρώ το κιλό, σε σάρκα µε λίγο σπόρο 6 ευρώ, χωρίς σπόρο στα 12 ευρώ, Καγιέν σε µορφή πούδρας το κιλό 60 ευρώ και νωπό Μix Color 4,5 ευρώ το κιλό, ενώ δίνουµε τη Rainbow σε κονσερβοποιίες ιχθύων
Ο Νίκος Χρηστίδης γεννήθηκε το 1958 στη Λάρισα και κατοικεί στον Αµπελώνα ∆ήµου Τυρνάβου. Σπούδασε στη σχολή Εµποροπλοιάρχων- Μηχανικών και µε το πέρας των σπουδών το 1973 µπάρκαρε για τον Περσικό Κόλπο. Το τελευταίο ταξίδι έγινε το 1990 στο Σύδνεϋ, καθώς λόγοι οικογενειακοί τον έφεραν πίσω, αλλάζοντάς του επάγγελµα. Γίνεται εργοδηγός σε κατασκευαστική εταιρεία, κλάδος που χτυπήθηκε πρώτος µε την κρίση κι έτσι για τρίτη φορά αλλάζει επάγγελµα και ασχολείται µε µελισσοκοµία και γεωργία. Το 2008 αποφασίζει να αγοράσει 10 στρέµµατα όπου και εγκαταστάθηκε µε τη σύζυγό του κεραµίστρια Μαρία Ναβακούδη και τις δύο του κόρες. Σήµερα καλλιεργεί 4 στρέµµατα καυτερής πιπεριάς.
