Το 1980 ο σηµερινός επίτιµος πρόεδρος της εταιρείας «Πέτρος Πετρόπουλος ΑΕΒΕ» αποφάσισε να ασχοληθεί προσωπικά µε τη δηµιουργία ενός µικρού ελαιώνα σε µία έκταση 15 στρεµµάτων στην Πάρο. Εκεί φύτεψε µερικές εκατοντάδες δέντρα της ποικιλίας Κορωνέικη για να παράγει από πράσινες ελιές ένα ελαιόλαδο-φάρµακο, µε 4 φορές µεγαλύτερη περιεκτικότατα σε ελαιοκανθάλη και ελαιασίνη. Όπως ξεκαθαρίζει βέβαια ο ίδιος το ελαιόλαδο που παράγει δεν είναι προς πώληση καθώς τα καλύτερα πράγµατα στη ζωή είναι δωρεάν, όπως η αγάπη της µάνας…
Ποιο κίνητρο ωθεί έναν άνθρωπο µε εντελώς διαφορετικό επαγγελµατικό αντικείµενο να ασχοληθεί µε την αγροτική παραγωγή, και συγκεκριµένα µε την καλλιέργεια της ελιάς;
Τη δεκαετία του 1980 όταν πρωτοξεκίνησα να φυτεύω τον ελαιώνα µε σκοπό να παράγω λάδι, επισκέφθηκα τον σοφό γέρο πρόεδρο του Συνεταιρισµού της Πάρου. Είχα πάει στο γραφείο του και του εξηγούσα τι θέλω να κάνω, ότι δηλαδή θέλω να µαζεύω τις ελιές όταν είναι πράσινες και τις πηγαίνω αµέσως στο λιοτριβιό. Στο διπλανό γραφείο καθόταν ο νεαρός Νίκος Κρητικός, πρόσφατα απόφοιτος από τη γεωπονική σχολή, ο οποίος µόλις µε άκουσε ενθουσιώδης όπως ήταν γύρισε και µου είπε: «Κύριε Πετρόπουλε είναι κρίµα να το κάνετε αυτό. Θα έχετε τη µισή απόδοση». Είχε δίκιο. Όταν µαζεύεις τις ελιές όσο είναι ακόµη πράσινες, όπως εγώ που τις µαζεύω στα τέλη του Σεπτεµβρίου, χρειάζεσαι 6 κιλά ελιάς για να παράγεις 1 κιλό λάδι. Αν τις αφήσεις να µαυρίσουν χρειάζεσαι 4 µε 3,5 κιλά. Έχεις σχεδόν τη διπλή παραγωγή. Τότε ο πρόεδρος διέκοψε τον νεαρό και του είπε: «Άκουσε Νίκο παιδί µου. Αυτό που πάει να κάνει ο κύριος Πετρόπουλος δεν είναι τροφή είναι φάρµακο». Πράγµατι, ο αρχαίος γιατρός Γαληνός έλεγε ότι αν έχεις φλεγµονή ή πόνους πάρε ελαιόλαδο από πρώιµες ελιές. Αυτό το πιστοποιήσαµε µετά από χρόνια όταν τυχαία έπεσε ένα δείγµα του λαδιού µας στα χέρια µίας πανεπιστηµιακής οµάδας που µελετά δείγµατα από όλον τον κόσµο. Από αυτή την οµάδα µου τηλεφώνησαν και µου είπαν: «Κύριε Πετρόπουλε στις 2 ουσίες που έχουν τη µεγαλύτερη αξία για την υγεία, την ελαιοκανθάλη και την ελαιασίνη, το δικό σας λάδι παρουσιάζει 4 φορές µεγαλύτερη περιεκτικότητα από τα άλλα δείγµατα. Θέλουµε να µάθουµε πως το κάνετε».
Θα µπορούσατε λοιπόν να το πουλάτε και ως φάρµακο.
Αν θέλαµε να το πουλήσουµε. Εµείς όµως δεν το πουλάµε γιατί πιστεύουµε σε αυτό που λένε οι Αγγλοσάξονες: «Τhe best things in life are free». Τα καλύτερα πράγµατα στη ζωή είναι δωρεάν, όπως η αγάπη της µάνας. Έτσι το ελαιόλαδό µας είναι µόνο για φίλους.
Τα λόγια σας αποκαλύπτουν µε τον πιο ανάγλυφο τρόπο το µεράκι που κρύβετε πίσω από αυτή την ενασχόλησή σας.
Είναι πράγµατι µεγάλο το µεράκι. Μία από τις µεγάλες χαρές κάθε χρόνο είναι να πηγαίνουµε στο λιοτριβιό και να περιµένουµε να βγει το πρώτο λάδι. Αγοράζουµε φρέσκο ψωµί και έχουµε µαζί µας αλάτι θαλάσσης. Σε ένα πιατάκι βουτάµε στο φρέσκο λάδι αυτό το ωραίο ψωµί. Είναι µία µεγάλη χαρά.
Σκοπός σας είναι να κρατήσετε την εκµετάλλευση σε αυτή την κλίµακα και να παράγεται ελαιόλαδο για εσάς;
Κάποτε µου είχε προτείνει ο αδελφός µου να ασχοληθούµε επαγγελµατικά αλλά βάλαµε κάτω τα νούµερα και είδαµε ότι δεν µας συνέφερε οικονοµικά και παραµείναµε σε αυτή την κλίµακα. Ξεκινήσαµε από 15 στρέµµατα και σιγά σιγά επεκταθήκαµε και στα γειτονικά κτήµατα µε λίγα δέντρα στο καθένα. Είχαµε γύρω στα 450 δέντρα και φέτος φυτέψαµε άλλα 100 για να φτάσουµε τα 550 δέντρα της ποικιλίας Κορωνέικη, λίγα Καλαµών και πρόσφατα λίγα Αµφίσσης. Σε µία καλή χρονιά βγάζουµε περίπου 8 τόνους ελιές που µας δίνουν περίπου 1,5 τόνο ελαιόλαδο. Ξέρετε οι ελιές δεν παράγουν το ίδιο κάθε χρόνο. Ωστόσο, παρατηρώ ότι υπάρχουν κάποιες ελιές διαφορετικές. Μετράω και ζυγίζω κάθε χρόνο την παραγωγή κάθε ελαιόδενδρου και βλέπω ότι πολλά δέντρα παράγουν το ίδιο κάθε χρόνο.
Με ποιες λέξεις θα περιγράφατε το λάδι που παράγετε;
Το δικό µας ελαιόλαδο δεν µυρίζει λάδι. Μυρίζει πράσινα φύλλα και γρασίδι. Έχει επίσης πολύ χαµηλή οξύτητα. Φέτος ήµασταν στο 0,5 αλλά έχουν υπάρξει και χρονιές που ήµασταν στο 0,2. Βέβαια, αυτό που θέλω να σηµειώσω είναι ότι µιλάνε όλοι για την οξύτητα, όµως η οξύτητα δεν έχει να κάνει µε το πόσο υγιεινό είναι το προϊόν αλλά µόνο µε τη γεύση του. Επίσης, ένα ελαιόλαδο σαν το δικό µας µε υψηλή περιεκτικότητα ελαιοκανθάλης και ελαιασίνης είναι πικρό και πολύ πικάντικο, δηλαδή σε καίει λίγο στο λαιµό.
Πόσο προσωπικό χρόνο αφιερώνεται στον ελαιώνα και ποια είναι η αγαπηµένη σας στιγµή;
Βρίσκοµαι στο χωράφι τις ηµέρες της συγκοµιδής και ελαιοποίησης, δηλαδή 4-5 µέρες το χρόνο. Λατρεύω δε τη στιγµή που µαζεύουµε τις ελιές. Βάζουµε το λαδόπανο από κάτω. Και είναι τα κλαδιά που είναι φορτωµένα µε αυτές τις µικρές ελίτσες και τις χτενίζουµε και ακούς αυτή τη βροχή. Είναι βροχή αλλά όχι µε στάλες νερού αλλά µε στάλες ελιάς που πέφτουν πάνω στο λαδόπανο. Πόσο ωραίο πράγµα να ακούς τη βροχή που έχεις δηµιουργήσει εσύ µε ένα χτενάκι
Υπάρχει κάποια ιστορία που θα θέλατε να µοιραστείτε µαζί µας
Στέλνουµε το ελαιόλαδό µας σε φίλους σε όλον τον κόσµο. Ανάµεσα σε αυτούς είναι και ένας φίλος µας από τη Γερµανία, ο οποίος τον περασµένο Ιανουάριο µου έστειλε ένα γράµµα στο οποίο µου έλεγε ότι όταν αρρώστησε ο γιος του δεν του έδωσε κανένα φάρµακο παρά µόνο το λάδι µας και το παιδί έγινε καλά. ∆εν ξέρω αν είναι αλήθεια ή αν το παιδί θα γινόταν καλά ούτως ή άλλως. Αυτό που µε ενδιαφέρει είναι ότι ο Γερµανός το προσέλαβε έτσι. Το ελαιόλαδο είναι ο καλύτερος πρεσβευτής της πατρίδας µας. Εγώ το στέλνω στην Ιαπωνία, την Αµερική και την Ευρώπη. ∆εν µπορείτε να φανταστείτε µε τη χαρά αντιδρούν αυτοί οι άνθρωποι όταν το παίρνουν. Πόσο το εκτιµούν, πόσο το περιποιούνται και πως το τρώνε σταγόνα σταγόνα.
Αν το ελαιόλαδο είναι ο καλύτερος πρεσβευτής, εµείς έχουµε κάνει τις σωστές κινήσεις για να το προωθούµε;
Γίνονται αξιολογότατες προσπάθειες. Προσωπικά γνωρίζω τον Καθηγήτή Προκόπη Μαγιάτη, ο οποίος µαζί µε την γυναίκα του Ελένη κάνει µία διεθνή προσπάθεια για να αναδείξει το ελληνικό ελαιόλαδο. Έχουν οργανώσει διεθνή συνέδρια και έχουν τακτική συνεργασία µε το σπουδαιότερο κέντρο ελαιολάδου στο κόσµο, το Davis στην Καλιφόρνια. Οι δυο τους προσπαθούν να δηµιουργήσουν ένα αντίστοιχο κέντρο και στην Ελλάδα. Γίνονται πολλές τέτοιες προσπάθειες. Από την άλλη, επιχειρηµατικά υστερούµε. Έχω µελετήσει την επιχειρηµατική ιστορία της φυλής µας. Από αρχαιοτάτων χρονών οι Έλληνες ήταν καλοί έµποροι αλλά όχι καλοί marketeers, δηλαδή όχι καλοί στο µάρκετινγκ. Ποια είναι η διαφορά; Ο έµπορος ενδιαφέρεται για το βραχυχρόνιο κέρδος, πόσο πούλησε αυτή τη στιγµή. Ο marketeer κάνει κάτι τώρα για να αποδώσει σε 10 χρόνια. Έχει προοπτική που εµείς δεν έχουµε και δικαιολογούµεθα ιστορικά να µην την έχουµε, διότι µε τόσους κατακτητές και τόσες αλλαγές από τη µία µέρα στην άλλη πώς να κοιτάξεις στο µέλλον. Άρα µάρκετινγκ δεν έχουµε. Μάρκετινγκ έχουν οι Ιταλοί που παίρνουν το δικό µας έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και µετέπειτα το µοσχοπουλούν στις αγορές
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Κωνσταντίνος Πετρόπουλος είναι επίτιµος πρόεδρος της εταιρείας Πέτρος Πετρόπουλος ΑΕΒΕ, που κατασκευάζει, διανέµει και υποστηρίζει µεγάλο εύρος προϊόντων αυτοκινητοβιοµηχανίας όπως αυτοκίνητα, φορτηγά, λεωφορεία, γεννήτριες, κινητήρες diesel, σκάφη, εξωλέµβιες µηχανές, αγροτικά, χωµατουργικά και βιοµηχανικά µηχανήµατα, µπαταρίες, λιπαντικά και ελαστικά. Από το 1970-2005 διατέλεσε πρόεδρος και διευθύνων σύµβουλος της ίδιας εταιρείας και από το 2006 µέχρι σήµερα πρόεδρος του ∆ιοικητικού Συµβουλίου. Είναι απόφοιτος του Harvard College, ενώ το 1964 απέκτησε M.B.A. από το Harvard Business School. Επίσης, από το 1980-994 διατέλεσε µέλος του ∆ιοικητικού Συµβουλίου της Οµοσπονδίας Ελληνικών Βιοµηχανιών και από το 1990-1994 αντιπρόεδρος της Οµοσπονδίας. Από το 1989-1994 υπήρξε Πρόεδρος Ελληνοβρετανικού Εµπορικού Επιµελητηρίου. Τέλος, από το 1991-2002 Ιδρυτικός Πρόεδρος του ALBA.
Ποιο κίνητρο ωθεί έναν άνθρωπο µε εντελώς διαφορετικό επαγγελµατικό αντικείµενο να ασχοληθεί µε την αγροτική παραγωγή, και συγκεκριµένα µε την καλλιέργεια της ελιάς;
Τη δεκαετία του 1980 όταν πρωτοξεκίνησα να φυτεύω τον ελαιώνα µε σκοπό να παράγω λάδι, επισκέφθηκα τον σοφό γέρο πρόεδρο του Συνεταιρισµού της Πάρου. Είχα πάει στο γραφείο του και του εξηγούσα τι θέλω να κάνω, ότι δηλαδή θέλω να µαζεύω τις ελιές όταν είναι πράσινες και τις πηγαίνω αµέσως στο λιοτριβιό. Στο διπλανό γραφείο καθόταν ο νεαρός Νίκος Κρητικός, πρόσφατα απόφοιτος από τη γεωπονική σχολή, ο οποίος µόλις µε άκουσε ενθουσιώδης όπως ήταν γύρισε και µου είπε: «Κύριε Πετρόπουλε είναι κρίµα να το κάνετε αυτό. Θα έχετε τη µισή απόδοση». Είχε δίκιο. Όταν µαζεύεις τις ελιές όσο είναι ακόµη πράσινες, όπως εγώ που τις µαζεύω στα τέλη του Σεπτεµβρίου, χρειάζεσαι 6 κιλά ελιάς για να παράγεις 1 κιλό λάδι. Αν τις αφήσεις να µαυρίσουν χρειάζεσαι 4 µε 3,5 κιλά. Έχεις σχεδόν τη διπλή παραγωγή. Τότε ο πρόεδρος διέκοψε τον νεαρό και του είπε: «Άκουσε Νίκο παιδί µου. Αυτό που πάει να κάνει ο κύριος Πετρόπουλος δεν είναι τροφή είναι φάρµακο». Πράγµατι, ο αρχαίος γιατρός Γαληνός έλεγε ότι αν έχεις φλεγµονή ή πόνους πάρε ελαιόλαδο από πρώιµες ελιές. Αυτό το πιστοποιήσαµε µετά από χρόνια όταν τυχαία έπεσε ένα δείγµα του λαδιού µας στα χέρια µίας πανεπιστηµιακής οµάδας που µελετά δείγµατα από όλον τον κόσµο. Από αυτή την οµάδα µου τηλεφώνησαν και µου είπαν: «Κύριε Πετρόπουλε στις 2 ουσίες που έχουν τη µεγαλύτερη αξία για την υγεία, την ελαιοκανθάλη και την ελαιασίνη, το δικό σας λάδι παρουσιάζει 4 φορές µεγαλύτερη περιεκτικότητα από τα άλλα δείγµατα. Θέλουµε να µάθουµε πως το κάνετε».
Αν θέλαµε να το πουλήσουµε. Εµείς όµως δεν το πουλάµε γιατί πιστεύουµε σε αυτό που λένε οι Αγγλοσάξονες: «Τhe best things in life are free». Τα καλύτερα πράγµατα στη ζωή είναι δωρεάν, όπως η αγάπη της µάνας. Έτσι το ελαιόλαδό µας είναι µόνο για φίλους.
Τα λόγια σας αποκαλύπτουν µε τον πιο ανάγλυφο τρόπο το µεράκι που κρύβετε πίσω από αυτή την ενασχόλησή σας.
Είναι πράγµατι µεγάλο το µεράκι. Μία από τις µεγάλες χαρές κάθε χρόνο είναι να πηγαίνουµε στο λιοτριβιό και να περιµένουµε να βγει το πρώτο λάδι. Αγοράζουµε φρέσκο ψωµί και έχουµε µαζί µας αλάτι θαλάσσης. Σε ένα πιατάκι βουτάµε στο φρέσκο λάδι αυτό το ωραίο ψωµί. Είναι µία µεγάλη χαρά.
Σκοπός σας είναι να κρατήσετε την εκµετάλλευση σε αυτή την κλίµακα και να παράγεται ελαιόλαδο για εσάς;
Κάποτε µου είχε προτείνει ο αδελφός µου να ασχοληθούµε επαγγελµατικά αλλά βάλαµε κάτω τα νούµερα και είδαµε ότι δεν µας συνέφερε οικονοµικά και παραµείναµε σε αυτή την κλίµακα. Ξεκινήσαµε από 15 στρέµµατα και σιγά σιγά επεκταθήκαµε και στα γειτονικά κτήµατα µε λίγα δέντρα στο καθένα. Είχαµε γύρω στα 450 δέντρα και φέτος φυτέψαµε άλλα 100 για να φτάσουµε τα 550 δέντρα της ποικιλίας Κορωνέικη, λίγα Καλαµών και πρόσφατα λίγα Αµφίσσης. Σε µία καλή χρονιά βγάζουµε περίπου 8 τόνους ελιές που µας δίνουν περίπου 1,5 τόνο ελαιόλαδο. Ξέρετε οι ελιές δεν παράγουν το ίδιο κάθε χρόνο. Ωστόσο, παρατηρώ ότι υπάρχουν κάποιες ελιές διαφορετικές. Μετράω και ζυγίζω κάθε χρόνο την παραγωγή κάθε ελαιόδενδρου και βλέπω ότι πολλά δέντρα παράγουν το ίδιο κάθε χρόνο.
Με ποιες λέξεις θα περιγράφατε το λάδι που παράγετε;
Το δικό µας ελαιόλαδο δεν µυρίζει λάδι. Μυρίζει πράσινα φύλλα και γρασίδι. Έχει επίσης πολύ χαµηλή οξύτητα. Φέτος ήµασταν στο 0,5 αλλά έχουν υπάρξει και χρονιές που ήµασταν στο 0,2. Βέβαια, αυτό που θέλω να σηµειώσω είναι ότι µιλάνε όλοι για την οξύτητα, όµως η οξύτητα δεν έχει να κάνει µε το πόσο υγιεινό είναι το προϊόν αλλά µόνο µε τη γεύση του. Επίσης, ένα ελαιόλαδο σαν το δικό µας µε υψηλή περιεκτικότητα ελαιοκανθάλης και ελαιασίνης είναι πικρό και πολύ πικάντικο, δηλαδή σε καίει λίγο στο λαιµό.
Πόσο προσωπικό χρόνο αφιερώνεται στον ελαιώνα και ποια είναι η αγαπηµένη σας στιγµή;
Βρίσκοµαι στο χωράφι τις ηµέρες της συγκοµιδής και ελαιοποίησης, δηλαδή 4-5 µέρες το χρόνο. Λατρεύω δε τη στιγµή που µαζεύουµε τις ελιές. Βάζουµε το λαδόπανο από κάτω. Και είναι τα κλαδιά που είναι φορτωµένα µε αυτές τις µικρές ελίτσες και τις χτενίζουµε και ακούς αυτή τη βροχή. Είναι βροχή αλλά όχι µε στάλες νερού αλλά µε στάλες ελιάς που πέφτουν πάνω στο λαδόπανο. Πόσο ωραίο πράγµα να ακούς τη βροχή που έχεις δηµιουργήσει εσύ µε ένα χτενάκι
Υπάρχει κάποια ιστορία που θα θέλατε να µοιραστείτε µαζί µας
Στέλνουµε το ελαιόλαδό µας σε φίλους σε όλον τον κόσµο. Ανάµεσα σε αυτούς είναι και ένας φίλος µας από τη Γερµανία, ο οποίος τον περασµένο Ιανουάριο µου έστειλε ένα γράµµα στο οποίο µου έλεγε ότι όταν αρρώστησε ο γιος του δεν του έδωσε κανένα φάρµακο παρά µόνο το λάδι µας και το παιδί έγινε καλά. ∆εν ξέρω αν είναι αλήθεια ή αν το παιδί θα γινόταν καλά ούτως ή άλλως. Αυτό που µε ενδιαφέρει είναι ότι ο Γερµανός το προσέλαβε έτσι. Το ελαιόλαδο είναι ο καλύτερος πρεσβευτής της πατρίδας µας. Εγώ το στέλνω στην Ιαπωνία, την Αµερική και την Ευρώπη. ∆εν µπορείτε να φανταστείτε µε τη χαρά αντιδρούν αυτοί οι άνθρωποι όταν το παίρνουν. Πόσο το εκτιµούν, πόσο το περιποιούνται και πως το τρώνε σταγόνα σταγόνα.
Αν το ελαιόλαδο είναι ο καλύτερος πρεσβευτής, εµείς έχουµε κάνει τις σωστές κινήσεις για να το προωθούµε;
Γίνονται αξιολογότατες προσπάθειες. Προσωπικά γνωρίζω τον Καθηγήτή Προκόπη Μαγιάτη, ο οποίος µαζί µε την γυναίκα του Ελένη κάνει µία διεθνή προσπάθεια για να αναδείξει το ελληνικό ελαιόλαδο. Έχουν οργανώσει διεθνή συνέδρια και έχουν τακτική συνεργασία µε το σπουδαιότερο κέντρο ελαιολάδου στο κόσµο, το Davis στην Καλιφόρνια. Οι δυο τους προσπαθούν να δηµιουργήσουν ένα αντίστοιχο κέντρο και στην Ελλάδα. Γίνονται πολλές τέτοιες προσπάθειες. Από την άλλη, επιχειρηµατικά υστερούµε. Έχω µελετήσει την επιχειρηµατική ιστορία της φυλής µας. Από αρχαιοτάτων χρονών οι Έλληνες ήταν καλοί έµποροι αλλά όχι καλοί marketeers, δηλαδή όχι καλοί στο µάρκετινγκ. Ποια είναι η διαφορά; Ο έµπορος ενδιαφέρεται για το βραχυχρόνιο κέρδος, πόσο πούλησε αυτή τη στιγµή. Ο marketeer κάνει κάτι τώρα για να αποδώσει σε 10 χρόνια. Έχει προοπτική που εµείς δεν έχουµε και δικαιολογούµεθα ιστορικά να µην την έχουµε, διότι µε τόσους κατακτητές και τόσες αλλαγές από τη µία µέρα στην άλλη πώς να κοιτάξεις στο µέλλον. Άρα µάρκετινγκ δεν έχουµε. Μάρκετινγκ έχουν οι Ιταλοί που παίρνουν το δικό µας έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και µετέπειτα το µοσχοπουλούν στις αγορές
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Κωνσταντίνος Πετρόπουλος είναι επίτιµος πρόεδρος της εταιρείας Πέτρος Πετρόπουλος ΑΕΒΕ, που κατασκευάζει, διανέµει και υποστηρίζει µεγάλο εύρος προϊόντων αυτοκινητοβιοµηχανίας όπως αυτοκίνητα, φορτηγά, λεωφορεία, γεννήτριες, κινητήρες diesel, σκάφη, εξωλέµβιες µηχανές, αγροτικά, χωµατουργικά και βιοµηχανικά µηχανήµατα, µπαταρίες, λιπαντικά και ελαστικά. Από το 1970-2005 διατέλεσε πρόεδρος και διευθύνων σύµβουλος της ίδιας εταιρείας και από το 2006 µέχρι σήµερα πρόεδρος του ∆ιοικητικού Συµβουλίου. Είναι απόφοιτος του Harvard College, ενώ το 1964 απέκτησε M.B.A. από το Harvard Business School. Επίσης, από το 1980-994 διατέλεσε µέλος του ∆ιοικητικού Συµβουλίου της Οµοσπονδίας Ελληνικών Βιοµηχανιών και από το 1990-1994 αντιπρόεδρος της Οµοσπονδίας. Από το 1989-1994 υπήρξε Πρόεδρος Ελληνοβρετανικού Εµπορικού Επιµελητηρίου. Τέλος, από το 1991-2002 Ιδρυτικός Πρόεδρος του ALBA.
