Όπως εξηγεί ο ίδιος, οι φύτρες απευθύνονται κυρίως σε φυτοφάγα ζώα τα οποία μέσω της φυσικής επιλογής έχουν εξελιχθεί ώστε να καταναλώνουν χλόη, βλαστούς, κονδύλους και ρίζες. Είναι αδύνατον στη φύση ένα φυτοφάγο ζώο να καταναλώσει μεγάλες ποσότητες καρπών, διότι απλούστατα δεν μπορεί να τις βρει. Εισάγοντας λοιπόν τις φύτρες στη διατροφή των φυτοφάγων ζώων, διαμορφώνουμε ένα σιτηρέσιο το οποίο είναι πιο κοντά στην φυσική τους διατροφή.
Με μία σύντομη έρευνα στο διαδίκτυο, τόσο από ελληνικές πηγές όσο και του εξωτερικού, διαβάζουμε ότι οι φύτρες μπορούν να ρίξουν δραστικά το κόστος διατροφής. Συμφωνείτε με αυτό;
Δυστυχώς στην ερώτηση αυτή δεν είμαστε ακόμα σε θέση να απαντήσουμε με ακρίβεια, ούτε να τεκμηριώσουμε την απάντηση με στοιχεία. Η έρευνα που έχει γίνει γύρω από το συγκεκριμένο θέμα παγκοσμίως είναι ακόμα σε εμβρυακά στάδια και τα αποτελέσματα είναι πολλές φορές αντικρουόμενα ή και αμφιλεγόμενα. Μας λείπει η τεχνογνωσία και η πρακτική εμπειρία σε ελληνικές συνθήκες εκτροφής. Με μία πρώτη ματιά σε θεωρητικό επίπεδο αυτό που φαίνεται είναι ότι το κόστος διατροφής δεν μειώνεται σημαντικά, ίσως δε σε μερικές περιπτώσεις να αυξάνει. Σίγουρα όμως η βελτίωση στην υγεία των ζώων δημιουργεί θετικότερο ισοζύγιο, με αποτέλεσμα το συνολικό κόστος παραγωγής να μειώνεται, αυξάνοντας το κέρδος. Σε συνεργασία με την HellAgro Α.Ε και με Έλληνα αγελαδοτρόφο θα γίνει μελέτη και ευελπιστούμε ότι σύντομα θα έχουμε χειροπιαστά στοιχεία από την ελληνική πραγματικότητα, τα οποία και θα μοιραστούμε με κάθε ενδιαφερόμενο.
Δίνετε μεγάλη έμφαση στην υγεία των ζώων, θέλετε να πείτε ότι τα ζώα που δεν καταναλώνουν φύτρες είναι άρρωστα;
Δυστυχώς, το ζήτημα είναι αρκετά πολύπλοκο για να δοθεί μία απλή απάντηση. Στη σύγχρονη κτηνοτροφία, τα μηρυκαστικά ζώα και κυρίως οι αγελάδες γαλακτοπαραγωγής έχουν επιλεχθεί γενετικά ώστε να παράγουν μεγάλες ποσότητες γάλακτος. Στην προσπάθεια να καλυφθούν οι διατροφικές τους ανάγκες, τους χορηγούνται μεγάλες ποσότητες καρπών. Η ταχύτατη ζύμωση των θρεπτικών συστατικών του σιτηρεσίου – και κυρίως του αμύλου – από τους μικροοργανισμούς των προστομάχων δημιουργεί δυσμενείς συνθήκες τόσο για τους ίδιους όσο και για τα ζώα. Μία τυπική περίπτωση είναι η πρόκληση δυσπεπτικής οξέωσης λόγω αυξημένου αμύλου. Χρόνιες υποκλινικές οξεώσεις οδηγούν σε μαστίτιδα, χωλότητες, δυστοκίες, μείωση της γονιμότητας κλπ. Ο οργανισμός είναι ένα σύνολο και τα συστήματά του λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Η διαταραχή από ένα μεταβολικό νόσημα αργά ή γρήγορα θα μεταφερθεί σε κάποιο άλλο σύστημα.
Με ποιο τρόπο συμβάλουν οι φύτρες ώστε να μειωθεί αυτό το φαινόμενο;
Οι φύτρες περιέχουν λίγο λιγότερη ενέργεια συνολικά και λίγο λιγότερη πρωτεΐνη, απ’ ότι ο αρχικός καρπός από τον οποίο προήλθαν. Αυτό γίνεται διότι η ίδια η διαδικασία του φυτρώματος απαιτεί κατανάλωση θρεπτικών στοιχείων και ενέργειας. Παράλληλα, σύνθετα μόρια όπως το άμυλο και οι πρωτεΐνες διασπώνται σε απλούστερα, όπως ολιγοσακχαρίτες και σάκχαρα, ολιγοπεπτίδια και αμινοξέα, αντίστοιχα. Παράγοντες που εμποδίζουν το φύτρωμα και άρα τον καταβολισμό των θρεπτικών συστατικών του σπόρου απενεργοποιούνται, ενώ ένζυμα και ορμόνες που προάγουν το φύτρωμα, άρα τον μεταβολισμό του σπόρου, ενεργοποιούνται.
Τελικώς λοιπόν, ενώ φαίνεται ότι με την διαδικασία του φυτρώματος η ζωοτροφή υποβαθμίζεσαι διατροφικά, στην πραγματικότητα υπάρχει ποσοτική μείωση, αλλά ποιοτική βελτίωση. Τα θρεπτικά στοιχεία του αρχικού σπόρου γίνονται πιο εύκολα διαθέσιμα στους μικροοργανισμούς και αξιοποιούνται με λιγότερη δαπάνη ενέργειας από τους ίδιους. Με διαφορετική διατύπωση, η διαδικασία του φυτρώματος μειώνει ελαφρώς τη διατροφική αξία του αρχικού σπόρου, όμως αυξάνει τη ζυμωτικότητα και την βιοδιαθεσιμότητα των θρεπτικών συστατικών. Φτάνοντας τώρα στο επίμαχο σημείο της ερώτησης. Με την χρήση της φύτρας, χωρίς να μειωθεί το διατροφικό περιεχόμενο της τροφής, μειώνεται ο κίνδυνος πρόκλησης διατροφικών νοσημάτων, ενώ παράλληλα βελτιώνονται οι ζυμωτικοί χώροι του πεπτικού συστήματος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα βελτίωση στην ευζωία και μακροβιότητα του ζώου, στην παραγωγή, στην ποιότητα των προϊόντων κλπ.
Υπάρχει κάποιος κίνδυνος από την κατανάλωση φύτρας;
Αν η φύτρα έχει παραχθεί σωστά, τότε δεν υπάρχει κανένας απολύτως κίνδυνος. Ο μεγάλος εχθρός είναι οι μύκητες και τα βακτήρια, τα οποία δεν είναι πάντοτε ορατά. Οι συνθήκες που παράγονται οι φύτρες είναι ιδανικές για να παραχθούν παθογόνα βακτήρια ή μούχλα (μύκητες), των οποίων οι τοξίνες μπορούν να προκαλέσουν μέχρι και τον θάνατο.
Πώς αποφεύγεται ο κίνδυνος αυτός;
Καταρχήν ο σπόρος που χρησιμοποιείται πρέπει να είναι καλής ποιότητας και καλά αποθηκευμένος. Έπειτα ο σπόρος πρέπει να πλένεται και να απολυμαίνεται και ο εργάτης που τον μεταχειρίζεται πρέπει να διατηρεί ένα καλό επίπεδο υγιεινής. Ο επόμενος μεγάλος παράγοντας είναι οι συνθήκες στις οποίες φυτρώνουν οι σπόροι, που καθορίζονται από το πως είναι κατασκευασμένος ο θάλαμος και από το πώς λειτουργεί. Αν ο θάλαμος είναι σωστός και τηρούνται οι κανόνες υγιεινής, η πιθανότητα ανάπτυξης μούχλας ή παθογόνων μειώνεται, αλλά δεν εξαλείφεται ποτέ. Πρέπει οι έλεγχοι να είναι συνεχείς.
