Σχέδια Βελτίωσης θέλει και η κονικλοτροφία

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει η εφημερίδα Agrenda, κάθε χρόνο εκτρέφονται στην Ελλάδα 2,26 εκατ. κουνέλια, δίνοντας συνολική παραγωγή της τάξης των 3,81 χιλιάδων τόνων. Και μπορεί η ελληνική κονικλοτροφία να ακολουθεί μια σταθερή πορεία με ελάχιστες αυξομειώσεις την τελευταία δεκαετία, ωστόσο η χώρα μας παραμένει ελλειμματική στην παραγωγή κρέατος κουνελιού και εισάγει το 50% αυτού που καταναλώνεται κυρίως από την Ιταλία και τη Γαλλία, οι οποίες παράγουν και με πιο χαμηλές τιμές.

Το ελληνικό κουνέλι προτιμάται τόσο από τους καταναλωτές, όσο και από τα κρεοπωλεία, καθώς το εισαγόμενο έχει υποστεί την ταλαιπωρία της μεταφοράς και της διατήρησης και συνεπώς έχει υποβαθμισθεί ποιοτικά, σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη φάρμας κουνελιών στην περιοχή των Μεγάρων, Ανδρέα Τρομπέτα. Μάλιστα, όπως μας πληροφορεί, «το κουνέλι είναι το μοναδικό θηλαστικό που έχει τα ωφέλιμα ω-3 λιπαρά οξέα στο λίπος του».

Η γνώση φέρνει αποδόσεις

Σήμερα στη χώρα μας είναι δυνατή η δημιουργία αποδοτικής επαγγελματικής εκτροφής κουνελιού καθότι πλέον υπάρχει η τεχνογνωσία και οι επιχειρήσεις που διαθέτουν τις απαραίτητες εισροές και την τεχνική στήριξης της κονικλοτροφίας. Οι εισροές αφορούν κυρίως το γενετικό υλικό, τον εξοπλισμό και τη διατροφή των κουνελιών. Τα κονικλοτροφεία υπάγονται στα Μεγάλα Σχέδια Βελτίωσης και επιδοτούνται με 210 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο κονικλοτροφείου, καθώς επίσης και με εξοπλισμό μεικτής κατεύθυνσης με 180 ευρώ ανά κονικλομητέρα.

Τα κατάλληλα κουνέλια για επιχειρηματική εκτροφή δεν είναι καθαρές φυλές, αλλά υβρίδια. Η διατροφή των κουνελιών εμπορικής εκτροφής βασίζεται αποκλειστικά σε φυτικής προέλευσης προϊόντα όπως τα δημητριακά και η μηδική και το γεγονός αυτό αποτελεί πλεονέκτημα για την κονικλοτροφία σε σύγκριση με άλλες εκτροφές, προσδίδοντας ποιοτικό χαρακτήρα στο κρέας του κουνελιού.

Σύγχρονη μονάδα

Για να είναι βιώσιμη μια επιχειρηματική εκτροφή θα πρέπει να αποτελείται από τουλάχιστον 350 θέσεις γεννήσεως και τουλάχιστον 500 μητέρες, οι οποίες θα βρίσκονται εναλλάξ σε παραγωγική φάση. Το σημείο αυτό αποτελεί κλειδί για μια επιτυχημένη εκμετάλλευση, καθώς εξασφαλίζει την συνεχή λειτουργία των θέσεων γεννήσεως. Μια μητέρα, όταν πρόκειται για υβρίδιο, πραγματοποιεί 11-13 γέννες σε 1,5 χρόνο και στην συνέχεια αντικαθίσταται με νέα μητέρα, σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη μονάδας και σφαγείου στην περιοχή των Σερρών, Σωτήρη Γιανναρέλη.

Το κόστος αγοράς μιας μητέρας υπολογίζεται στα 38-40 ευρώ, ενώ τα αρσενικά κοστίζουν 70-90 ευρώ. Η αναλογία θηλυκών αρσενικών σε μια σύγχρονη εκτροφή, όταν πρόκειται για φυσιολογική γονιμοποίηση είναι 10 προς 1. Για να φτάσουν στο εμπορικό μέγεθος των 1.800 γραμ. τα κουνέλια χρειάζονται περίπου 90 ημέρες από την γέννηση τους. Το κόστος εκτροφής σήμερα υπολογίζεται στα 4,50-4,60 ευρώ ανά κιλό κρέατος, με την τιμή παραγωγού να έχει σταθεροποιηθεί στα 5-5,40 ευρώ το κιλό τα τελευταία έξι χρόνια και την άνοδο στις τιμές των δημητριακών να απορροφάται για την ώρα από τους εκτροφείς.

Βασικός εξοπλισμός

Οι κλωβοστοιχείες, υπαίθριες σε σύστημα εκτροφής «ανοικτού τύπου» ή μέσα σε κτίσμα, αποτελούν τον βασικό εξοπλισμό της επένδυσης. Η κατασκευή ή κτίσμα κονικλοτροφείου που στεγάζει πολλές κλωβοστοιχείες οφείλει να επιτρέπει τη ρύθμιση των συνθηκών του περιβάλλοντος. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται σύστημα αποτελεσματικού αερισμού με κατάλληλο μηχανισμό κατεύθυνσης του αέρα, καθώς και σύστημα δροσισμού και θέρμανσης, ανάλογα με την εποχή.

Σφαγή, τυποποίηση

Ο ασθενής κρίκος στην παραγωγική διαδικασία της κονικλοτροφίας στη χώρα μας, είναι τα σφαγεία και η τυποποίηση του κρέατος των κουνελιών. Σήμερα υπάρχουν σε πολύ λίγα σφαγεία κάποιες απομονωμένες γραμμές σφαγής κουνελιών. Γίνεται προσπάθεια, ωστόσο, στα δημοτικά σφαγεία να δημιουργηθούν κατάλληλες γραμμές σφαγής , ώστε να υπάρχει ο απαραίτητος κτηνιατρικός έλεγχος. Προς το παρόν το σφάγιο του κουνελιού διακινείται και πωλείται ολόκληρο, αν και θεωρείται ότι ο τεμαχισμός και η τυποποίηση του κρέατος του κουνελιού δίνει σημαντική ώθηση στην εγχώρια αγορά.

Ήταν άγριο όταν έφτασε στην Ισπανία

Το κουνέλι, κόνικλος για τους αρχαίους Έλληνες, προέρχεται από την εξημέρωση άγριων ειδών, μεταξύ των οποίων και ο ευρωπαϊκός λαγός  (Oryctolagus cuniculus), τα οποία ζουν σε άγρια μορφή σε όλο τον κόσμο. Το άγριο κουνέλι έχει χρώμα λευκό, με τρίχες μέσα στο λευκό χρώμα διάσπαρτες φαιές και ζει σε όλα τα είδη των εδαφών, σε κοιλάδες και βουνά μέχρι 600 μέτρα υψόμετρο. Η σχέση του ανθρώπου με τον ευρωπαϊκό λαγό καταγράφηκε για πρώτη φορά από τους Φοίνικες πριν από το 1.000 π.Χ., όταν ονόμασαν την Ιβηρική Χερσόνησο «η γη του κουνελιού». Το οικόσιτο κουνέλι είναι πιο μεγαλόσωμο και η γονιμότητα του διαρκεί περισσότερο από του άγριου, με 7-10 γέννες το χρόνο.